ที่มา :-https://mgronline.com/entertainment/detail/9680000018548

เนื้อหา :-



โรเบอร์ตา แฟล็ก นักร้องเจ้าของรางวัลแกรมมี่ที่ฝากผลงานระดับตำนานไว้ในวงการเพลง โดยเฉพาะเพลง "Killing Me Softly With His Song" และเป็นหนึ่งในศิลปินที่มีเสียงร้องอันเป็นเอกลักษณ์ในยุค 1970s เสียชีวิตลงเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา (ตามเวลาท้องถิ่น) ด้วยวัย 88 ปี
ผู้จัดการส่วนตัวของแฟล็กเป็นผู้แจ้งข่าวการจากไปของเธอ โดยไม่ได้ระบุสาเหตุของการเสียชีวิต แต่เป็นที่ทราบกันว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แฟล็กต้องเผชิญกับโรค ALS หรือโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง (Lou Gehrig’s disease) ซึ่งส่งผลให้เธอไม่สามารถร้องเพลงได้ตั้งแต่ได้รับการวินิจฉัยในปี 2022

"เธอจากไปอย่างสงบ ท่ามกลางครอบครัวที่อยู่เคียงข้าง" แถลงการณ์ระบุ



ตำนานแห่ง "ศาสตร์แห่งเพลงโซล" และแรงบันดาลใจในวงการ R&B

แฟล็กเป็นนักดนตรีที่ผ่านการฝึกฝนด้านดนตรีคลาสสิกมาโดยตรง และมีสไตล์การร้องที่อ่อนโยนแต่เปี่ยมไปด้วยพลัง เธอมักนิยามผลงานของตัวเองว่าเป็น "ศาสตร์แห่งเพลงโซล"—บทเพลงที่ผ่านกระบวนการฝึกฝนอย่างพิถีพิถัน ผสมผสานกับรสนิยมที่เหนือชั้น

เสียงของเธอมีอิทธิพลต่อแนวเพลง R&B และเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกสไตล์ "Quiet Storm"—แนวเพลงที่เต็มไปด้วยอารมณ์อ่อนไหวและโรแมนติก ซึ่งกลายเป็นรากฐานสำคัญของ R&B ยุคต่อมา

ย้อนกลับไปในปี 1970 แฟล็กเคยให้สัมภาษณ์กับ The New York Times ว่า

"หลายคนบอกว่าฉันร้องเพลงเหมือน นีน่า ซิโมน, แนนซี วิลสัน, โอเดตตา, บาร์บรา สไตรแซนด์, ไดออน วอร์วิก หรือแม้แต่ มาฮาเลีย แจ็กสัน"

"ถ้าทุกคนบอกว่าฉันเหมือนแค่คนเดียว ฉันคงต้องกังวลแล้วล่ะ แต่พอมีคนบอกว่าฉันมีส่วนคล้ายกับทุกคน นั่นแปลว่าฉันมีสไตล์ของตัวเอง"


จากเด็กหญิงผู้หลงใหลในเปียโน สู่ซูเปอร์สตาร์ระดับโลก

โรเบอร์ตา คลีโอพัตรา แฟล็ก เกิดเมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 1937 ในเมืองแบล็กเมาน์เทน รัฐนอร์ทแคโรไลนา และเติบโตที่เมืองอาร์ลิงตัน รัฐเวอร์จิเนีย ท่ามกลางครอบครัวที่รักเสียงดนตรี โดยเฉพาะดนตรีกอสเปล

เธอเริ่มเล่นเปียโนตั้งแต่อายุยังน้อย และด้วยพรสวรรค์ที่โดดเด่น ทำให้เธอได้รับทุนการศึกษาเข้าเรียนที่ Howard University ตั้งแต่อายุเพียง 15 ปี
ในปี 2021 เธอเคยให้สัมภาษณ์กับ Forbes ว่า

"พ่อของฉันเจอเปียโนเก่าที่พังยับในกองขยะ เขานำมันกลับมาซ่อมและทาสีเขียวให้ฉัน"

"นั่นคือเปียโนตัวแรกของฉัน และเป็นเครื่องดนตรีที่ฉันค้นพบความเป็นตัวเองและแรงบันดาลใจทางดนตรี"



ความสำเร็จระดับตำนานและบทเพลงที่โลกจดจำ

แฟล็กเริ่มต้นอาชีพด้วยการร้องเพลงในคลับแจ๊สที่กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. ก่อนที่เธอจะถูกค้นพบโดย Les McCann นักดนตรีแจ๊สชื่อดัง ซึ่งนำไปสู่การเซ็นสัญญากับค่าย Atlantic Records ในขณะที่เธอมีอายุ 32 ปี—ถือเป็นการเริ่มต้นอาชีพที่ค่อนข้างช้าเมื่อเทียบกับศิลปินคนอื่น

อย่างไรก็ตาม ความสำเร็จของเธอก็มาอย่างรวดเร็ว เมื่อ Clint Eastwood เลือกเพลง "The First Time Ever I Saw Your Face" ของเธอไปใช้ในภาพยนตร์เรื่อง Play Misty for Me ในปี 1971 ส่งผลให้เพลงนี้ได้รับรางวัล Grammy Award for Record of the Year ในปี 1972

ในปีต่อมา เธอคว้ารางวัลแกรมมี่ในสาขาเดียวกันเป็นปีที่สองติดต่อกันจากเพลง "Killing Me Softly With His Song"- ทำให้เธอเป็นศิลปินคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ชนะรางวัล Record of the Year สองปีซ้อน

แฟล็กเคยเล่าว่าเธอได้ยินเพลงนี้ครั้งแรกขณะเดินทางโดยเครื่องบิน ซึ่งเป็นเวอร์ชันของ Lori Lieberman ในปี 1971 เธอรู้สึกประทับใจและรีบเรียบเรียงเพลงใหม่จนกลายเป็นเวอร์ชันที่โด่งดังที่สุด

แม้เวลาจะผ่านไปหลายทศวรรษ แต่เพลง "Killing Me Softly" ยังคงเป็นอมตะ โดยในปี 1996 กลุ่ม Fugees ได้นำเพลงนี้กลับมาเรียบเรียงใหม่โดยมี Lauryn Hill เป็นนักร้องนำ ทำให้เพลงนี้กลับขึ้นสู่ชาร์ตอันดับหนึ่งทั่วโลก และคว้ารางวัลแกรมมี่อีกครั้ง

นอกจากงานเดี่ยวของเธอแล้ว แฟล็กยังมีผลงานคู่กับ Donny Hathaway นักร้องเพื่อนร่วมสถาบัน Howard University พวกเขาร่วมกันสร้างบทเพลงดังอย่าง "Where Is the Love" และ "You've Got a Friend" ที่ยังคงเป็นที่รักของแฟนเพลงจนถึงทุกวันนี้