เล่าท้าวความก่อนเลยเมื่อวันที่ 24 ม.ค. ได้ไปเที่ยวและนัดสาวบริการผ่าน fiwfans ที่ ปทุมธานี รอบนั้นถือว่าไม่ตรงปก แต่ก็คิดว่าไม่อยากเสียเที่ยว เลยจัดไปเบาๆ เกือบ 1 ชม. ทุกครั้งเสร็จไว รอบนี้แม้งเสร็จช้า อาจด้วยความไม่ตรงปกด้วยหละมั้ง

เข้าประเด็นเลย เนื่องจากเสร็จช้า ทำให้ช่วงจะเสร็จ ถุงแตกแบบไม่รู้ตัว จบที่ข้างในโดยน้องไม่ว่าสักแอ๊ะ

ต่อมาก็เดินไปกังวลไปว่าจะเป็นไรไหมนะ ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ด้วย ก็คิดมาตลอดจนเลยระยะเวลาที่สามารถป้องกันโดยการกินยา pep ได้ทัน ด้วยความอาย + กลัวคนทางบ้านจะรู้ ก็กังวลต่อเนื่องมาเป็นสัปดาห์

หลังจากสัปดาห์แรก มาถึงสัปดาห์ที่สองก็หมกวุ่นกับการเสพข่าวสารเกี่ยวกับ HIV มาเรื่อยๆ อาการต่างๆ นาๆ ยิ่งเสพ ยิ่งมีอาการ ยิ่งมีอาการยิ่งเครียด มรสุมชีวิต ติดไปต่างๆ นาๆ ว่าถ้าเป็นจริงๆ จะทำไง ลูก เมีย ญาติพี่น้อง ความเครียดทำให้ภูมิคุ้มกันเราต่ำ เดี๋ยวเป็นนั่น เป็นนี่ ก็โยงมาหมด

มีแอบโทรไปปรึกษาสายด่วนเรื่องโรคติดต่อ 1663 ก็ให้คำปรึกษาดีว่า ไม่ต้องเชื่อเรื่องอาการ สิ่งที่บอกได้ชัดเจนที่สุดว่าเราติดหรือไม่ คือต้องตรวจเลือดอย่างเดียว ที่ 28 วันหลังเสี่ยงเป็นต้นไป

จึงตัดสินใจหาคลินิคตรวจเลือดใกล้บ้าน แอบหนีทางบ้านมาตรวจ (ก่อนหน้านั้นมีพูดคุยทางไลน์กับคลินิคไว้บ้างแล้ว) วันนี้เองใจเต็นไม่เป็นจังหวะ 24 ก.พ. ครบรอบ 1 เดือนพอดี เดินเข้าคลินิค ขอเจอเลือดตรวจ hiv ครับ รอผล 30 นาที โดยจะแจ้งผ่านทางไลน์

ช่วงเวลารอคอยที่นานพอสมควร อีแค่ 30 นาทีเนี่ย

ไลน์เข้า ตึ๋งๆ ผลของคุณตรวจไม่พบเชื้อคะ ปิดเคสได้เลยคะ

****ภูเขาลูกใหญ่ที่แบกไว้ทั้งลูก ตลอดทั้งเดือนที่ผ่านมา ได้เบาลงไปบ้างแล้ว และทำให้เราคิดอะไรหลายๆอย่างได้เกี่ยวกับการใช้ชีวืตแย่ๆ แบบนี้ ว่าจะไม่กลับไปทำตัว ทำนิสัยแย่ๆ แบบนี้อีกแล้ว

และเรื่องอาการต่างๆนาๆ อาจเกิดจากสภาพแวดล้อมรอบข้าง รวมกับความเครียดของเรา ทำให้มีอาการที่เราคิดแสดงออกมา

**ใช่ครับ ผมตรวจผ่านมาแล้ว ผมจึงพูดแบบนี้ได้ จริงครับ ถ้าไม่กล้าตรวจก็จะไม่สามารถระบายความในใจแบบนี้มาได้
แนะนำคนที่เสี่ยงมา ช่วงที่เครียดและเจ็บปวดที่สุดคือ 1 เดือน อยากให้ทำใจสบายๆ และไปรอลุ้นกันเมื่อวันครวจเลย อย่าเสพข่าวเยอะนะ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ