มีเรื่องของเพื่อนคนหนึ่งที่อยากเล่าให้ฟังครับ เขาเป็นคนขยัน ทำงานหนักมาก เรียกว่าแทบจะทุ่มเททั้งชีวิตให้กับงานเลยก็ว่าได้ ทุกเช้าตื่นไปทำงาน กลับถึงบ้านก็ดึกดื่น วันหยุดยังต้องเช็กอีเมล ตอบแชทงานอยู่ตลอด
แต่สิ่งที่น่าแปลกคือ ถึงแม้เขาจะมีเงิน มีตำแหน่งงานที่ดี แต่กลับไม่เคยเห็นเขายิ้มอย่างมีความสุขจริง ๆ เลย เหมือนชีวิตเขามีแค่การทำงานกับการนอน แทบไม่มีเวลาให้ตัวเองหรือคนรอบข้างเลย
จนวันหนึ่ง... เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น มันทำให้เขาต้องหยุดและกลับมาทบทวนชีวิตตัวเองใหม่
เดี๋ยวผมเล่าต่อให้ฟังนะครับ เรื่องนี้น่าจะเป็นอุทาหรณ์ให้ใครหลาย ๆ คนได้เลย 😊
มีเพื่อนคนหนึ่งเล่าให้ผมฟังครับ เขาชื่อ "พี่เอ" (ขอสมมุติชื่อไว้นะครับ)

พี่เอ ทำงานในบริษัทใหญ่ ตำแหน่งดี เงินเดือนสูง ชีวิตการงานดูเหมือนจะไปได้สวยมาก ๆ แต่ทุกครั้งที่เจอกัน ผมกลับสังเกตเห็นความเหนื่อยล้าในสายตาของเขา

เขาเล่าว่า ชีวิตเขาคือการตื่นไปทำงานแต่เช้า เลิกงานดึก ๆ บางทีกลับถึงบ้านก็หมดแรงจะทำอะไร ไม่มีเวลาให้ครอบครัว ไม่มีเวลาให้ตัวเอง วันหยุดก็ยังต้องเช็กอีเมล ตอบงาน จนแทบไม่เคยได้พักจริง ๆ

"ผมทำงานหนักเพื่อให้ครอบครัวมีความสุข" เขาพูดแบบนั้น แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ ความเครียดสะสม สุขภาพแย่ และความสัมพันธ์ในครอบครัวเริ่มห่างเหิน

จนวันหนึ่ง ร่างกายเขาไม่ไหวจริง ๆ พี่เอป่วยหนัก เข้าโรงพยาบาล หมอตรวจพบว่าเป็น "โรคเครียดเรื้อรัง" และส่งผลถึงสุขภาพร่างกายอื่น ๆ ด้วย

ช่วงที่นอนพักฟื้น เขาเริ่มทบทวนชีวิต คำถามที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ

"เราทำงานเพื่ออะไร?"

"เราอยากได้ความสุขหรือแค่เงิน?"

หลังจากออกจากโรงพยาบาล เขาตัดสินใจลาออกจากงาน กลับมาเริ่มต้นใหม่ เลือกงานที่อาจจะได้เงินน้อยลง แต่ได้ใช้ชีวิตมากขึ้น เขามีเวลาให้ตัวเอง ได้กลับมาออกกำลังกาย ทำอาหาร พาครอบครัวไปเที่ยว และที่สำคัญคือ เขายิ้มได้อย่างเต็มที่

เรื่องของพี่เอทำให้ผมได้เรียนรู้ว่า
💡 การทำงานหนักไม่ผิด แต่ถ้าเราลืมให้ความสำคัญกับตัวเองและคนรอบข้าง เราอาจจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตไป

หวังว่าเรื่องนี้จะเป็นอุทาหรณ์ให้หลาย ๆ คนได้ทบทวนว่า
👉 เรากำลังทำงานเพื่ออะไร?
👉 และเรายังมีความสุขอยู่หรือเปล่า?
*ปล.หลังจากที่พี่เอได้มาปรึกษาผม เราได้คุยกัน พี่เอก็ให้ผมแชร์เรื่องนี้ต่อ หวังว่าเป็นประโยชน์กับคนอื่นๆ อีกด้วยครับ