ขอเกริ่นก่อนว่า เรื่องของการล่วงละเมิดทางเพศอ่ะค่ะเราเจอมาจากตั้งเด็กๆตั้งเเต่จำความได้อ่ะค่ะ หนูจำได้เเม่นเลยว่าใครทำหนูบ้าง
บางคนปัจจุบันเค้าก็กลับตัวกลับใจเเล้ว เเต่กลับบางคนอ่ะค่ะ เป็นหนักขึ้นเรื่อยๆ
มีเพื่อนที่เราเคยเล่าเเละหาทางช่วยเราด้วยค่ะ มีคนในครอบครัวรับรู้อยู่ 1 คนเเต่เราไม่ได้เล่าทั้งหมดให้เค้าฟัง เเต่กับเพื่อนคือเราเล่าจนหมดเปลือกเลย
อันนี้คือเกริ่นนะคะ เเต่ที่เป้นปัญหาจริงๆสำหรับเราคือ เราเกลียดสิ่งพวกนี้ เเต่เราห้ามจิตใต้สำนึกเราไม่ได้อ่ะค่ะว่าเราชอบ เราสับสนในตัวเองเหมือนกัน ว่าถ้าคนที่โดนสถานการณ์เเบบนี้เค้าก็ต้องไม่อยากนึกถึง เเต่กลับกันกับเราที่ชอบนึกถึงเหตุการณ์เเย่ๆนั้นซ้ำๆ อยากเอาไปฝันเเล้วทำให้ตัวเองรู้สึกเเย่ เเต่ตัวเองชอบ เราเป็นอะไรหรอคะ หรือเป็นโรคอะไรรึเปล่า ปัจจุบันก็ยังกลัวผช.กลัวเเปลกหน้ากลัวว่าเค้าจะมาทำอะไรด้วยอ่ะค่ะ เราเป็นอะไรหรอคะ