วันนี้ไฟดับครับ ไฟฟ้าดับ แต่ไฟในใจยังไม่ดับ แค่หรี่ๆลงนิดหน่อย ผมดีใจเหมือนได้ลาภ เดินโซซัดโซเซไปตามหาน้ำมันก๊าดค้างขวดมาได้ขวดนึง เอามาจุดตะเกียง แสงดาว อยากเป็นดวงดาวเหลือเกิน...

นานมากแล้วที่ผมไม่ได้จุดตะเกียง คือไม่ได้มีธุระปะปังอะไรนอกบ้านมานานหลายวันหลายเดือน ทั้งชีวิตที่วุ่นวายและสุขภาพกายที่เปราะบาง คราบไคลผสมละอองฝุ่นทับถมเกาะปิดบังหลอดแก้วหรือโป๊ะตะเกียงเป็นคราบหนา ปัดแทบไม่ออก ด้านในถูกฉาบทาไว้ด้วยไอเขม่าสีดำจางๆ ตะเกียงเก่ากับคนแก่คราบไคลที่เกาะกินใจบางทีก็ไม่ต่างกัน ผมอยากจะล้างให้สะอาดซักหน่อย แต่ไฟใดก็ไม่ร้อนเท่าหัวใจคนชีวิตเป็นของไม่ยั่งยืน มัวแต่จะล้างตะเกียงเดี๋ยวไฟฟ้าก็มาซะก่อน เอามันทั้งอย่างนี้ล่ะ

การทำมีดในบางขั้นตอนก็ต้องการแสงสลัวๆแต่บางขั้นตอนซึ่งเป็นส่วนมากของกระบวนการทั้งหมดต้องการแสงสว่างที่ค่อนข้างมาก มีดค่อนข้างเป็นของอันตราย สังขารที่ร่วงโรยด้วยวิกาลแห่งอินทรีย์เชื้อเชิญความไม่เป็นไปตามใจให้เข้ามาใกล้มากขึ้นทุกเมื่อเชื่อวัน

ก้นตะเกียงเต็มไปด้วยหยากไย่ใยแมงมุม มีทั้งซากแมงมุมลอกคราบและกลุ่มไยรังไข่ชองแมงมุม ผมค่อยๆแคะเอารังไข่ไปไว้ในที่ที่ไม่มีการรบกวนมากนักในห้องทำงาน จริงๆแล้วชีวิตผมเต็มไปด้วยแมงมุม

ผมไม่รู้จักชื่อของแมงมุมพวกนั้น แต่รู้ว่ามันมีหลายชนิด มันต่างกันทั้งขนาดรูปร่าง ทำเลที่อยู่อาศัย และลักษณะหรือลวดลายของเส้นใยที่ถักทอ ตัวโปรดของผมเป็นแมงมุมกางเขนหรือแมงมุมกากบาท คือตัวของมันใหญ่และผืนใยของมันมีแถบสีขาวขนาดใหญ่ไขว้กันอยู่ตรงกลาง แมงมุมแบบนี้มันมีใยหรือที่ทำมาหากินค่อนข้างถาวรคือถ้าเห็นมันอยู่ตรงนั้นมันจะอยู่ตรงนั้นไปอีกนานนับเดือนหรือหลายๆเดือน บางครั้งบางปีมันก็วางไข่เหมือนถุงกระดาษชิ้นไม่ใหญ่นัก แต่มีแมงมุมขนาดเล็กออกมาจากถุงนั้นเป็นร้อยๆพันๆตัว

แต่แมงมุมบางตัวหรือบางชนิดก็ไม่ได้โชคดีอย่างนั้น คือมันมักจะชักใยในที่โล่งหรือขวางทางเดินในตอนกลางคืน หลายครั้งที่ผมเพ่งสายตาเก่าๆมัวๆดูการถักทอเส้นใยของมัน มันจะกางใยออกไปทุกทิศทุกทางเพื่อทำโครงสร้างก่อน แล้วค่อยๆถักช่องสี่เหลี่ยมที่เหมือนตารางทีหลัง มันทำได้อย่างเรียบร้อยสวยงามและรวดเร็ว ในความรู้สึกที่ว่าชั่วข้ามคืนแมงมุมชักใยกว้างขนาดราวๆหนึ่งวาหรือสี่ตารางเมตรทำได้ยังไง หรือใช้เวลานานแค่ไหน เท่าที่สังเกตดูมันทำแป๊บเดียวครับผม เพราะมันคือแมงมุม ช่างตีเหล็กก็คือช่างตีเหล็กและแมงมุมก็คือแมงมุม

ผมเดินไปทำงานในตอนเช้า บางครั้งก็เป็นเช้ามืด ส่องไฟฉายไปตามทางจะพบใยแมงมุมดักขวางไว้ที่ใต้ต้นไม้เสมอ และผมก็ฝ่าเข้าไป โดยไม่มีเจตนาจะเบียดเบียนหรือทำลายข้าวของของแมลงตัวน้อยๆ คือต่างคนต่างใช้ชีวิต ผมเปิดโอกาสให้มันหาอาหารกินในตอนกลางคืน พอรุ่งเช้ามันจะมีใยแมงมุมขวางทางเดินตรงนี้เสมอๆ ใยของมันที่ถักทอด้วยความยากลำบากในชั่วข้ามคืน พอรุ่งเช้าแสงสว่างสาดทอมาสิ่งที่มันสร้างจะถูกทำลาย บางครั้งมันจะได้กินอาหารที่ดักได้ในความมืด แต่บางครั้งมันก็ไม่

เมื่อเส้นใยของมันถูกทำลาย ผมเชื่อว่ามันเสียใจนะ อย่างน้อยมันก็มีชีวิต เราต่างมีชีวิต เราต่างมีหัวใจ แต่มันทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าเก็บรวบรวมพละกำลังจากขาน้อยๆของมัน หาคาคบไม้ซักที่ที่ไม่มีภยันตรายแล้วก็รอ รอให้ความมืดคืบคลานเข้ามา รอให้ได้เวลาที่จะเริ่มชีวิตใหม่ เริ่มทำสิ่งที่แมงมุมควรทำ เริ่มทำสิ่งที่ชีวิตต้องทำ เริ่มชักใยกว้างใหญ่ยืดยาวด้วยการปล่อยใยเล็กๆลงมาที่พื้นซักเส้น ยึดกับอะไรซักอย่างให้แน่นๆ แล้วชีวิตที่เหลือก็ดำเนินต่อไป เริ่มร่ายรำไปตามบทเพลงของแมงมุม Some dance to remember, some dance to forget

หลังพระอาทิตย์ตก เป็นเวลาของหมู่แมลงออกหากิน แมงมุมน้อยเริ่มงานของมันอีกครั้ง ความเศร้าแฝงอยู่ในเงาของดวงจันทร์ รักย่อมเข้าใจในรัก ความเศร้าที่กัดกินหัวใจก็เข้าใจได้ในมุมมองของคนที่เศร้าใจเหมือนๆกัน ไม่ว่าวันวานจะผ่านเรื่องราวหนักหนาสาหัสมาขนาดไหน ถ้าวันนี้ยังไม่ตาย ไม่ว่าจะเหลือขาอยู่กี่ข้าง แมงมุมน้อยก็จะยังต้องไปต่อ ชักไยไปก็ร้องไห้ไป, ตอนนี้ฉันอยู่คนเดียวในค่ำคืนที่อ้างว้าง 一人ぽっちの夜

ทุกครั้งที่เส้นใยถูกทำลาย ถ้าแมงมุมยังไม่ตาย มันจะเริ่มชักใยขึ้นมาใหม่

เราต่างมีชีวิตและทุกชีวิตต่างมีใยเป็นของตัวเอง

ช่างตีเหล็กก็เหมือนกัน