//ทำไมไม่มีเด็กๆปากแจ๋วมาตอบเลย//
อยากถามคนที่คิดแบบนี้ครับ ว่า ถ้าอ่านเหตุผลดังต่อไปนี้แล้ว จะตอบว่าอะไร
1.เกิดมาเคยหัวเราะและยิ้มมั้ย?
ชีวิตของคุณ มีความสุขจากอะไรบ้าง เพื่อน เกมส์ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณ มาจากอะไรบ้าง แล้ว ถ้าไม่เกิดมา คุณจะได้สัมผัสกับมันมั้ย แน่ใจได้อย่างไรว่า ถ้าไม่เกิดมา จะได้มีความสุขแบบนั้น ดังนั้นการได้เกิดมา แล้วมีความสุขแบบนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ต้องขอบคุณพ่อแม่ ที่ให้กำเนิดมาหรือ?
2.สุขกับทุกข์ แยกกันไม่ใช่หักล้างกัน
จากข้อแรก หลายคนคงบอกว่า ชีวิตมันรวมๆแล้วทุกข์ เกิดมาก็คือหักลบแล้วทุกข์กว่าสุข แต่ความจริงไม่ใช่แบบนั้น ตอนนี้ทุกข์ ก่อนนอนทุกข์ ตอนฝันอาจจะสุข ตื่นมาทุกข์ ออกไปข้างนอกเห็นหมาตลกก็ยิ้ม สุข ไปเจอเพื่อน ปล่อยมุกขำ ก็สุข ทำอะไรได้ดีก็สุข มีคนยอมรับ ถึงจะโดนด่าตอนเย็น โดนแฟนงอน ทุกข์อีก ชีวิตมันมีทั้งสุขและทุกข์ เลือกไม่ได้หรอกว่าขอเกิดมาแล้วมีแต่สุข
3.ความสมุข เป็นสิ่งที่เจ้าตัวต้องสร้างเอง
ไม่ใช่เรียกร้องให้คนมามอบให้ หรือ ต้องได้รับ ชีวิตของเรา ของใคร ของมัน อยากสุข ต้องสร้างเอง สร้างง่ายๆแบบเปิดหนังที่ชอบดู หรือจะสร้างยากๆด้วยการบำเพ็ญตนให้จิตสงบ ก็แล้วแต่ แต่ถ้านอนเฉยๆ อยู่นิ่ง ก็จะเห็นแต่ภาระ หน้าที่ แล้วทุกข์ ถ้าภาระ หน้าที่นั้น ไม่ใช่สิ่งที่อยากทำ ก็ยิ่งทุกข์ แล้วทำไม ไม่สร้างภาระและหน้าที่ ที่ยอากทำให้อยู่ได้ล่ะ จะได้สุขกว่านี้ สรุปคือ ก็ต้องสร้างสุขเองไง
4.กว่าจะโตมา ผ่านทุกข์มหันต์มารู้มั้ย
เกิดมาหิวก็ร้อง หนาวก็ร้อง ร้อนก็ร้อง ป่วยจะตายก็ร้อง เค้าเห็นคุณร้อง มันทุกข์ และช่วยตัวเองไม่ได้ ก็ชาวยให้คุณมีกิน รอด พ้นทุกข์มา แล้วยังคอยเอาของเล่นมาให้ หาของมาให้คุณ ยิ้ม หัวเราะ นั่นคือความสุขของคุณ และของเขา ถ้าไม่เกิดมา ถ้าเขาไม่ทำ คุณๆจะได้ยิ้ม หัวเราะแบบนั้นมั้ย ถึงจะจำไม่ได้ก็เถอะ
5.พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงแค่ให้รอด
ชอบบอกกันว่า พ่อแม่เลี้ยงก็คือหน้าที่ ให้เกิดมาก็ต้องเลี้ยง ตามกฎหมาย คิดดีๆนะครับ จริงๆพ่อแม่ เอาแค่ให้คุณรอดก็ได้ มีกิน มีเสื้อผ้า มีบ้านอยู่ จัดไปเรียนโรงเรียนตามสิทธิ์ฟรีๆ ของถูกๆหามาให้ใช้ ขอบริจาคก็ได้ แต่ มองตัวเองดีๆ มือถือที่ใช้ จำเป็นมั้ย รองเท้าที่มี กางเกง เสื้อผ้าซื้อใหม่มา มีให้เลือกใส่ เปลี่ยน อยากมีรถเครื่องขี่ ปากกา ดินสอ เกมส์ ค่าขนม คิดว่า สิ่งที่ได้มันคือหน้าที่ คืออะไร พวกเขามีสิทธิ์จะให้คุณน้อยกว่านั้น ทำไม เขาไม่ทำ
----------------------------------------
ผมไม่เคยคิดและสอนลูกให้ต้องทดแทนคุณหรือเลี้ยงดูยามแก่เฒ่า จะไม่ทดแทนคุณ ตอบแทน เลี้ยงดู ก็แล้วแต่ ถ้ามีเหตุผลจำเป็น เหตุผลที่ตัดสินใจได้อย่างมีหลักตรรกะ
แต่ไม่ใช่ ตรรกะ เพี้ยนๆที่ว่ามา ที่เห็นคนชอบพูดมั่วๆกัน
ประเด็นมันคือ เด็กที่พูดพวกนี้ คือพวกเปราะบาง ขาดความอดทน เรียกร้อง และ เห็นแก่ตัวเอง สุขก็มองข้าม มองว่า นี่คือสิ่งที่ต้องได้อยู่แล้ว แต่ ทุกข์ใหญ่โตมาก มองว่า พวกไม่ต้องการแต่โดนยัดเยียด มองชีวิตที่ได้เติบโคมาคือ สิ่งที่ต้องได้ตามหน้าที่ของพ่อแม่ต้องมอบให้ โดยที่ขาดสมองมาคิดว่า สิ่งที่ได้ มีอะไรบ้างที่"มากกว่า" แค่สิทธิ์
พอโดนเรียกร้องให้ทำหน้าที่ตัวเองบ้าง ก็มองว่าโดนบังคับ ไม่อยากเกิดมาทำแบบนี้ ทั้งๆที่ แม้แต่เกมส์ที่เล่น จริงๆ เค้าก็ไม่ได้มีความจำเป็นต้องได้มีเลย พ่อแม่ยังหามาให้เล่นได้
ดังนั้น ไม่ผิดถ้าจะเรียกว่า เปราะบาง อ่อนแอ และ เห็นแก่ตัวเอง ถูกมั้ยล่ะ?
ถ้าทุกคนในสังคม คิดแบบนี้ สังคมจะเป็นยังไง ไม่ต้องเอาครอบครัวนะครับ เอาสังคมเลย
ถ้าเพื่อนคุณๆที่คิดแบบนี้ มองคุณในแบบนี้บ้าง คุณจะคิดอย่างไร
"สุขนิยม" สุดโต่ง
ไม่ได้ขอพ่อแม่ให้มาเกิด ทำไมต้องทดแทนบุญคุณ
อยากถามคนที่คิดแบบนี้ครับ ว่า ถ้าอ่านเหตุผลดังต่อไปนี้แล้ว จะตอบว่าอะไร
1.เกิดมาเคยหัวเราะและยิ้มมั้ย?
ชีวิตของคุณ มีความสุขจากอะไรบ้าง เพื่อน เกมส์ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณ มาจากอะไรบ้าง แล้ว ถ้าไม่เกิดมา คุณจะได้สัมผัสกับมันมั้ย แน่ใจได้อย่างไรว่า ถ้าไม่เกิดมา จะได้มีความสุขแบบนั้น ดังนั้นการได้เกิดมา แล้วมีความสุขแบบนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ต้องขอบคุณพ่อแม่ ที่ให้กำเนิดมาหรือ?
2.สุขกับทุกข์ แยกกันไม่ใช่หักล้างกัน
จากข้อแรก หลายคนคงบอกว่า ชีวิตมันรวมๆแล้วทุกข์ เกิดมาก็คือหักลบแล้วทุกข์กว่าสุข แต่ความจริงไม่ใช่แบบนั้น ตอนนี้ทุกข์ ก่อนนอนทุกข์ ตอนฝันอาจจะสุข ตื่นมาทุกข์ ออกไปข้างนอกเห็นหมาตลกก็ยิ้ม สุข ไปเจอเพื่อน ปล่อยมุกขำ ก็สุข ทำอะไรได้ดีก็สุข มีคนยอมรับ ถึงจะโดนด่าตอนเย็น โดนแฟนงอน ทุกข์อีก ชีวิตมันมีทั้งสุขและทุกข์ เลือกไม่ได้หรอกว่าขอเกิดมาแล้วมีแต่สุข
3.ความสมุข เป็นสิ่งที่เจ้าตัวต้องสร้างเอง
ไม่ใช่เรียกร้องให้คนมามอบให้ หรือ ต้องได้รับ ชีวิตของเรา ของใคร ของมัน อยากสุข ต้องสร้างเอง สร้างง่ายๆแบบเปิดหนังที่ชอบดู หรือจะสร้างยากๆด้วยการบำเพ็ญตนให้จิตสงบ ก็แล้วแต่ แต่ถ้านอนเฉยๆ อยู่นิ่ง ก็จะเห็นแต่ภาระ หน้าที่ แล้วทุกข์ ถ้าภาระ หน้าที่นั้น ไม่ใช่สิ่งที่อยากทำ ก็ยิ่งทุกข์ แล้วทำไม ไม่สร้างภาระและหน้าที่ ที่ยอากทำให้อยู่ได้ล่ะ จะได้สุขกว่านี้ สรุปคือ ก็ต้องสร้างสุขเองไง
4.กว่าจะโตมา ผ่านทุกข์มหันต์มารู้มั้ย
เกิดมาหิวก็ร้อง หนาวก็ร้อง ร้อนก็ร้อง ป่วยจะตายก็ร้อง เค้าเห็นคุณร้อง มันทุกข์ และช่วยตัวเองไม่ได้ ก็ชาวยให้คุณมีกิน รอด พ้นทุกข์มา แล้วยังคอยเอาของเล่นมาให้ หาของมาให้คุณ ยิ้ม หัวเราะ นั่นคือความสุขของคุณ และของเขา ถ้าไม่เกิดมา ถ้าเขาไม่ทำ คุณๆจะได้ยิ้ม หัวเราะแบบนั้นมั้ย ถึงจะจำไม่ได้ก็เถอะ
5.พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงแค่ให้รอด
ชอบบอกกันว่า พ่อแม่เลี้ยงก็คือหน้าที่ ให้เกิดมาก็ต้องเลี้ยง ตามกฎหมาย คิดดีๆนะครับ จริงๆพ่อแม่ เอาแค่ให้คุณรอดก็ได้ มีกิน มีเสื้อผ้า มีบ้านอยู่ จัดไปเรียนโรงเรียนตามสิทธิ์ฟรีๆ ของถูกๆหามาให้ใช้ ขอบริจาคก็ได้ แต่ มองตัวเองดีๆ มือถือที่ใช้ จำเป็นมั้ย รองเท้าที่มี กางเกง เสื้อผ้าซื้อใหม่มา มีให้เลือกใส่ เปลี่ยน อยากมีรถเครื่องขี่ ปากกา ดินสอ เกมส์ ค่าขนม คิดว่า สิ่งที่ได้มันคือหน้าที่ คืออะไร พวกเขามีสิทธิ์จะให้คุณน้อยกว่านั้น ทำไม เขาไม่ทำ
----------------------------------------
ผมไม่เคยคิดและสอนลูกให้ต้องทดแทนคุณหรือเลี้ยงดูยามแก่เฒ่า จะไม่ทดแทนคุณ ตอบแทน เลี้ยงดู ก็แล้วแต่ ถ้ามีเหตุผลจำเป็น เหตุผลที่ตัดสินใจได้อย่างมีหลักตรรกะ
แต่ไม่ใช่ ตรรกะ เพี้ยนๆที่ว่ามา ที่เห็นคนชอบพูดมั่วๆกัน
ประเด็นมันคือ เด็กที่พูดพวกนี้ คือพวกเปราะบาง ขาดความอดทน เรียกร้อง และ เห็นแก่ตัวเอง สุขก็มองข้าม มองว่า นี่คือสิ่งที่ต้องได้อยู่แล้ว แต่ ทุกข์ใหญ่โตมาก มองว่า พวกไม่ต้องการแต่โดนยัดเยียด มองชีวิตที่ได้เติบโคมาคือ สิ่งที่ต้องได้ตามหน้าที่ของพ่อแม่ต้องมอบให้ โดยที่ขาดสมองมาคิดว่า สิ่งที่ได้ มีอะไรบ้างที่"มากกว่า" แค่สิทธิ์
พอโดนเรียกร้องให้ทำหน้าที่ตัวเองบ้าง ก็มองว่าโดนบังคับ ไม่อยากเกิดมาทำแบบนี้ ทั้งๆที่ แม้แต่เกมส์ที่เล่น จริงๆ เค้าก็ไม่ได้มีความจำเป็นต้องได้มีเลย พ่อแม่ยังหามาให้เล่นได้
ดังนั้น ไม่ผิดถ้าจะเรียกว่า เปราะบาง อ่อนแอ และ เห็นแก่ตัวเอง ถูกมั้ยล่ะ?
ถ้าทุกคนในสังคม คิดแบบนี้ สังคมจะเป็นยังไง ไม่ต้องเอาครอบครัวนะครับ เอาสังคมเลย
ถ้าเพื่อนคุณๆที่คิดแบบนี้ มองคุณในแบบนี้บ้าง คุณจะคิดอย่างไร
"สุขนิยม" สุดโต่ง