จุดเริ่มต้นของครอบครัวฉัน สามีและฉันมีหน้าที่การงานที่มั่นคงเราทำธุรกิจเล็กร่วมกันเริ่มตั้งแต่0ล้มลุกคลุกคลานเงินซื้อม่าม่ามา1ห่อกินกับข้าวเราก็อิ่นะมีความสุขมาก จากไม่มีอะไรเลย ช่วยกัน ไม่มีเงินก็กู้ ส่งหนี้เป็นรายเดือนค่อยขยับมาทีละนิดจาก1 2 3 4 มีบ้านหลังมีรถ4คัน มีที่ดินเกือบ20ไร่ มีลูก2คนช่ย1หญิง1 แท้ง2คน เรื่องกับข้าวไว้ใจฉันไม่อร่อยเลิศแต่ก็พอกินได้ทำได้แทบทุกอย่าง ทำไม่ป็นก็ฝึก เรื่องบนเตียงไม่เคยขัดใจ ครอบครัวมีความสุขมากคนรอบข้างอิจฉาตาร้อน ต่อมาสามีเริ่มมีนิสัยเปลี่ยนทำอะไรก็ไม่ถูกใจขัดหูขัดตาไปหมด กระทั่งลูกเข้าใกล้ก็ไม่ได้ไล่ไปไกลๆ เริ่มติดผู้หญิงไม่รู้มีความลึกซึ้งถึงไหน น่าจะติดต่อกัน 5-6ปีได้ ก่อนที่จะจับได้โทรศัพท์เครื่องเก่าสามีที่เคยใช้ตกน้ำเอาไปซ่อมส่งศูนย์แต่ซ่อมไม่ได้ ผ่านไป1ปี ลูกสาววัย8ขวบหยิบมาเล่นฉันก็ลองเอามาชาร์ตแบต มันดันติดใช้ได้เฉย ก็ลองเปิดเครื่องดู คุณพระเด้งขึ้นมาเลยจ้าแชท2คนข้อความต่างๆสุดๆไม่รูจะบรรยายเป็นคำพูดแบบไหนดี ก็ยังใจเย็น อ้านดูแชทที่เขาสนทนากันเกือบ6เดือน  แต่ฉันก็ไม่พูดไม่ว่า ความชินชาความเมินเฉย ของฉันมันก่อตัวขึ้นทีละนิด อัดอั้นตันใจ ก็ตัดสินใจคุยกับสามีดีๆว่าจะเอายังไง จะไปกันต่อกับฉันหรือจะไปกับเขาฉันพร้อมหลีกทางให้((แต่คำพูดที่พูดออกมาเนี่ยะสะอื้นทุกคำกว่าจะออกมาแต่ละคำมันยากเย็นแสนเข็ญจริงน่าตบหน้าตัวเองสักร้อยครั้งพันครั้งที่ไม่อดทนเข้มแข็งพอ ))แต่สามีบอกว่าเธอบ้าไปแล้วฉันไม่เคยคุยกับใครไม่เคยมีอะไรกับใคร ธอมันบ้าเธอมันประสาท อื้มมมมม ฉันพยามอดทนใช้คำพูดราบเรียบกลัวลูกจะได้ยิยลูกจะเสียใจลูกชายจบป.ตรีกำลังจะรับปริญญาลูกสาวกำลังเรียนมัธยม เอ้าฉันปล่อยวางจ้า อดทนๆๆๆๆๆเพื่อลูกๆๆๆๆจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ นาทีนี้ แต่ความเศร้าเสียใจไม่เท่ากับที่ลูกชายหนีออกจากบ้านไป2เดือนใช้คำพูดรุนแรงกับพ่อแม่ว่าพ่อแม่ไม่รักรักแต่น้อง  เพราะมีแม่แบบนี้มีพ่อแบบนี้หนูถึงเป็นแบบนี้คำพูดนี้ไม่รู้เขาพูดออกมาได้ยังไงฉันงงมาก ทั้งที่กินข้าวด้วยกันไปเที่ยวด้วยกันซื้อของอะไรให้ก็ได้เหมือนกันเสื้อผ้าก็เป็นตรีมครอบครัวให้มากกว่าน้องอีกจบป.ตรีมายังไม่ทำงานขอพักอยู่บ้านก่อน 1ปีผ่านไปก็ยังไม่ทำงานขอตังแม่ แม่ก็ให้เหล้ากินบุหรี่ไม่สูบจากชอบผู้หญิงมีแฟนเป็นผู้หญิงเปลี่ยนมาชอบผู้ชายแม่รับได้แต่พ่อรับไม่ได้ ทะเลาะกันภายในครอบครัวฉันเจ็บปวดที่สุดไม่อยากพบเจอใครไม่อยากแม้แต่จะพูดคุยไม่อยากร้องแต่น้ำตามันไหลไม่หยุด ฉันพยายามที่จะเข้มแข็งฉันยังมีลูกสาวฉันยังมีแม่ที่แก่ชราที่ยังคอยดูแลท่านก็เสียใจเพราะเพิ่งเสียลูกสาวไปไม่กี่เดือน ซึ่งพี่สาวคนนี้เป็นคนดูแลตั้งแต่แกเลิกกับสามีมากือบ20ปีแกตรอมใจเป็นผู้ป่วยติดเตียง ส่วนพี่สาวอีกคนก็เสียชีวิตไปเหมือนกันตรอมใจกับเรื่องสามีฉันก็เป็นครนคนดูแลมาตลอดจนกระทั่งวาระสุดท้ายของแก
ฉันไม่รู้จะเรียงเรียงคำพูดออกมายังไงพูดวกไปวนมาพูดเหมือนตัวเองดีมากดีกับทุกๆคน อย่างงั้นใช่มั๊ย ฉันควรทำยังไงควรปฏิบัติตัวแบบไหนฉันไม่รู้ถึงความผิดพลาดของตัวเองฉันมองข้ามตัวเองตรงจุดไหน ฉันขอโทษลูกขอโทษสามีแล้วว่าแม่ว่าฉันผิดฉันจะแก้ไขปรับปรุงตัวใหม่ฉันขอโทษจริงๆ
++ขอพื้นที่ตรงนี้เพื่อให้ฉันได้ใช้ถ้อยคำผ่านหัวใจผ่านสมองที่โง่ๆของฉันออกมาเป็นตัวหนังสือนี้ด้วยนะคะ เผื่อมีท่านๆที่ใจดีหลงมาอ่าน ช่วยบอกฉันทีค่ะว่าฉันบ้าอย่างที่สามีฉันพูดมั๊ยฉันเมียที่แย่แต่เป็นแม่ที่ดีได้มั๊ย ขอบคุณ ขอบคุณจากใจจริงๆ🙏🙏🙏สำหรับพื้นที่ตรงนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จะเข้มแข็งอดทน