ตัวหัวข้อเลยค่ะ บางทีก็อยากเลิก แต่อีกใจก็รักมากๆ ทุกๆวันนี้อยู่ด้วยกันเหมือนแค่คนรู้จัก ไม่เหมือนเมื่อก่อนเวลาทำอะไรเขาจะนึกถึงเราเป็นคนแรก ต่างจากเราวันแรกเราเคยทำแบบไหนทุกวันนี้ก็ยังเหมือนเดิม พยายามทำให้มันดีกว่าเดิมแต่เหมือนเขาไม่ต้องการ พอเราไม่ทำก็หาว่าเราไม่สนใจ พอสนใจกลับเป็นเขาเองที่ไม่เห็นค่าเรา หลายครั้งที่รู้สึกน้อยใจ บางครั้งก็พูดให้เขารู้ บางครั้งก็ไม่ได้พูด แต่เขาก็เฉยๆ เวลาไม่เข้าใจกันทีไร เราจะผิดหรือไม่ก็ตาม เราจะเป็นคนที่ง้อเขาตลอด เราคิดแค่ว่าไม่อยากให้งอนนานกว่านี้ จะไปง้อบ่อยๆ ก็กลัวเขารำคาญ พอจะไม่ง้อก็กลัวเขาเบื่อ เราพยายามดูแลเขาดีมาก เสียสละทุกอย่าง จนเสียความเป็นตัวของตัวเป็นไปหมดเลย
น้อยใจเขามากที่เขาว่าเราดำ ทั้งๆที่เขาก็ดำกว่าเรา ชอบเอาเราไปนั่งรถอ้อยด้วย ร้อนก็ร้อน พอจะอยู่บ้านก็ไม่ให้อยู่ ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบด่อนที่เราจะคบกัน ว่าทำไมตอนนั้นสวยจัง อยากจะตอบกลับตรงๆนะ แต่ก็กลัวเขารับไม่ได้ มันใช่อยู่แล้ว ตอนที่เราไม่ได้คบกับคนนี้ เราทำงานโรงงาน แดดก็ไม่เคยจะได้เลียผิว มีเงินก็ซื้อแต่ของมาบำรุงผิว แค่ไปฉีดผิวนี่ก็ขาวตาแตกล่ะ ใช้ครีมแพงๆบ้างล่ะ แต่พอมาอยู่กับเขา แม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่ได้ซื้อใหม่ ทนใส่แต่เก่าๆ ครีมก็ซองล่ะ 20-30 ทั่วไป ครีมทาผิวก็ธรรมดา แถมจะต้องมาช่วยขับรถ ขึ้นอ้อย เรื่องดำนี่ไม่ต้องพูด พอเรามีตังค์ จะซื้อครีมที่เคยใช้ก็ชอบว่าเราใช้เงินเปลือง แหม่ๆๆ อยากจะด่า (พอกรูจะสวยก็หาว่าเปลือง ไม่แหกตาดูคนสวยๆบ้าง กว่าเขาจะขาวสวยได้ มันใช้เงินไปกี่บาท) ได้แค่คิดในใจ555
หลายครั้งที่เขาพูดให้เราน้อยใจเราก็ได้แต่อยู่เงียบๆคนเดียว จนมาวันนี้ เราพูดกับเขาว่า ไม่มีใครสะดุดภูเขาแล้วล้มหรอกนะ ก้อนหินเล็กๆนี่แหละที่ทำให้เราเจ็บ  มันก็ด่าเราอีก ใครจะโง่เดินไปสะดุดภูเขา
นี่มันซื่อหรือมันโง่อ่ะ เบื่อๆๆๆๆๆ