วันนี้เป็นครั้งแรกที่จะขอลองดูสิว่า CHATGPT จะเป็นอย่างไรในการช่วยผมเขียน   ออกตัวก่อนว่าอันนี้เป็นครั้งแรกจริงๆ  แต่ก็ยังรู้สึกว่าทำได้เรียกว่า น่ากลัวจริงๆ   แต่สุดท้ายมนุษย์เราต้องอยู่กับมัน และต้องเป็นฝ่ายควบคุม AI มีหน้าที่อำนวยความสะดวก  แต่จากประสบการณ์ของผมแล้ว การเขียนแบบมี AI ยกมาทั้งลำแบบนี้ มันดูสละสลวยมากเกินไปกว่าที่ตัวเองจะเขียนได้แบบนั้น คือเรียกง่ายๆ คือคนอ่านบ่อยๆ จะเห็นได้เลยว่าใช้ AI  สถานที่เป็น เมืองชลบุรี ไม่ใช่บางละมุง

บทความข้างล่าง ไม่มีการแก้ไขเพิ่มเติมอะไรใดๆ เพื่อให้เห็นว่าเค้าเขียนมา อย่างไรบ้าง ก็ไปตามนั้นเลย ไม่แก้ไขใดๆ ผมจะแทรกรูปภาพให้เข้ากับที่ CHATGPT เค้าเขียนไว้ เอาเท่าที่ได้นะครับ  เป็นภาพผมเอง แต่บทความมาจาก ChatGPT

** และไม่แน่ใจว่า ตัว CHATGPT เอาข้อมูลประมวลผลมาจากไหนนะครับ อาจจะไม่ซ้ำหรือเอาต้นฉบับท่านใดมา ต้องขออภัย และถ้าไม่โอเคผมจะลบทั้งหมด

สำรวจป่าชายเลนชลบุรี ผ่านเลนส์ Fuji X100F



เสียงใบโกงกางเสียดสีกับสายลม กลิ่นไอทะเลที่ลอยมาพร้อมเสียงคลื่นแผ่วเบา และแสงแดดที่ส่องผ่านแนวป่า—ทั้งหมดนี้คือเสน่ห์ของป่าชายเลน สถานที่ที่ธรรมชาติยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างเงียบงันและงดงาม


เช้าวันหนึ่ง ผมพก Fuji X100F กล้องคอมแพคที่มีเลนส์ฟิกซ์ 23mm f/2 ออกเดินทางไปยัง ศูนย์ศึกษาธรรมชาติป่าชายเลนบางละมุง หนึ่งในแหล่งอนุรักษ์ธรรมชาติที่สำคัญของจังหวัดชลบุรี เป้าหมายของผมไม่ใช่แค่การถ่ายภาพ แต่เป็นการใช้สายตาและเลนส์ของกล้องตัวนี้สังเกตเรื่องราวของระบบนิเวศป่าชายเลน

เส้นทางศึกษาธรรมชาติ – บันทึกชีวิตผ่านเลนส์ 23mm
สะพานไม้ทอดยาวเข้าไปในป่าชายเลน รอบข้างเป็นแนวรากโกงกางที่สานกันแน่นขนัด ขณะที่เดินไป ผมลองใช้โหมด Classic Chrome ของ Fuji X100F บันทึกบรรยากาศเงียบสงบของป่าที่ตัดกับแสงแดดยามเช้า เงาไม้ทอดลงบนพื้นเลนโคลนเป็นลวดลายธรรมชาติที่ดูมีมิติ

เสียงจ๊อกแจ๊กของนกชายเลนดังก้องจากยอดไม้ ผมค่อย ๆ ยกกล้องขึ้นถ่ายภาพเจ้านกยางเปียที่ยืนอยู่บนรากไม้ เห็นรายละเอียดขนสีขาวตัดกับพื้นหลังสีเขียวเข้มของใบโกงกาง Fuji X100F ให้โทนสีที่ดูอบอุ่นและสมจริง ไม่ต้องแต่งเพิ่มก็ยังให้ความรู้สึกของช่วงเวลานั้นได้อย่างดี
ปูก้ามดาบ – นักเต้นตัวจิ๋วของป่าชายเลน



บริเวณพื้นเลนโคลนมีเจ้าปูก้ามดาบตัวเล็ก ๆ กำลังกระดิกก้ามข้างเดียวของมันเหมือนกำลังเต้นรำ มันเป็นการแสดงอาณาเขตที่ธรรมชาติออกแบบมาได้อย่างน่าสนใจ ผมปรับกล้องเข้าสู่โหมดมาโคร ค่อย ๆ ขยับเข้าใกล้ ใช้รูรับแสงกว้างสุด f/2 เพื่อแยกตัวปูออกจากฉากหลัง ภาพที่ได้ออกมาดูมีมิติ สีสันของปูตัดกับโคลนดำอย่างโดดเด่น
มุมสงบกลางป่า – มนต์เสน่ห์ของธรรมชาติ


ช่วงบ่าย ผมนั่งพักบริเวณศาลากลางป่า มองออกไปเห็นทางน้ำไหลผ่านป่าชายเลน สะท้อนท้องฟ้าและแนวไม้โกงกาง Fuji X100F เป็นกล้องที่เหมาะกับการพกพาไปบันทึกช่วงเวลาสงบแบบนี้ ใช้โหมด Acros เพื่อถ่ายภาพขาวดำ เน้นแสงเงาและพื้นผิวของน้ำและกิ่งไม้ ภาพที่ได้ให้ความรู้สึกเหนือกาลเวลา เหมือนย้อนกลับไปสู่ยุคที่ธรรมชาติยังคงเป็นของมันเอง
บทสรุป – เมื่อกล้องและธรรมชาติหลอมรวมเป็นหนึ่ง


ป่าชายเลนอาจดูเป็นสถานที่ที่ไม่หวือหวาเมื่อเทียบกับทะเลหรือภูเขา แต่หากมองลึกลงไป มันเต็มไปด้วยชีวิตและความงดงามของระบบนิเวศ การเดินทางครั้งนี้ทำให้ผมได้เห็นรายละเอียดเล็ก ๆ ที่เราอาจมองข้ามไปในชีวิตประจำวัน และ Fuji X100F ก็ช่วยบันทึกความรู้สึกเหล่านั้นออกมาเป็นภาพถ่ายที่เล่าเรื่องได้โดยไม่ต้องใช้คำพูด
บางครั้ง การเดินเข้าป่าเพียงลำพังกับกล้องสักตัว อาจทำให้เราได้ยินเสียงของธรรมชาติ และบางที… อาจได้ยินเสียงของตัวเองชัดขึ้นกว่าที่เคย