1.กลิ่นศพในรถเเละรถเหยียบอะไรบนถนน?
เรื่องนี้เกิดมาน่าจะ เกือบ10ปีก่อน บ้านผม อยู่จังหวัดสงขลา บ้านยายผมอยู่จังหวัดสุราษฎร์ธานี ช่วงปิดเทอมใหญ่ที่บ้านจะไปเที่ยวบ้านยายกันเป็น ประจำเดินทางโดย ขับรถยนต์ไปกันปกติ ไม่เคยเจออะไร เเต่ไปรอบนั้นไม่ปกติ!!!
พ่อผมจะชอบขับรถเเบบช้าๆไม่รีบ ชอบเเวะปั้มพักรถซื้อขนมกินทำให้วันนั้น มืดค่ำเเล้วก็ยังไม่ถึงปลายทาง ( เนื่องจากออกจากสงขลาก็เย็นเเล้ว) จังหวะขับไปพ่อผมง่วงนอนเลย จะเปลี่ยนคนขับให้เเม่ไปขับเเทน พ่อเลยจอดรถริ่มถนน ( ถนนตอนนั้นโล่งมากเวลาน่าจะ 3-4ทุ่ม) จังหวะรถจอด ผมนั่งติดกระจก เห็นพื้นถนนข้างทาง มีรอยกระจกรถตกเกลื่อน มีรอยช็อกรูปคนบนพื้นถนนเหมือนตรงนั้นเคยมีอุบัติเหตุเกิด ขึ้น พ่อผมน่าจะไม่สังเกตุเห็นเลยไปจอด บริเวณเเถวนั้น เเม่ลงไปขับ ออกรถได้ไม่ถึง นาที กลิ่นเน่าเข้ามาในรถเเรงมาก ( ถ้าใครเคยไปดูเขาเปิดโลงศพก่อนเผา กลิ่นนั้นเลย) จำได้ว่ากลิ่นเน่าอยู่ในรถไปสักพัก ลดกระจกลงกลิ่นก็ไม่หาย ละอยู่ดีๆรถผมเหมือนขับเหยียบอะไรสักอย่างใหญ่ๆ(นึกภาพเหมือนขับเหยียบลูกระนาดใหญ่ๆหนาๆ) ทำให่รถเกือบเสียหลักลงข้างทางล้อสะบัดเเรงมาก จังหวะนั้นผมหันไปดู บนถนนโล่งไม่มีอะไรเลยที่รถจะเหยียบได้ ไม่มีท่อนไม้ ไม่มีลูกระนาด เเล้วกลิ่นศพเน่าก็หายไปทันทีเดี๋ยวนั้นเลย อย่างงงว่ามันเกิดขึ้นได้ไง เเม่เล่าว่าจังหวะรถยนต์เสียหลักได้ยินเสียงผญตะโกนเข้ามาใส่หูว่า ตาย (เเม่ได้ยินคนเดียว) หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกไปถึงจังหวัดสุราษฎร์ธานีอย่างปลอดภัย ( ถ้าเเม่ผมขับเร็วรถคงลงข้างทางไปเเล้ว)
2.คนเเปลกหน้ามีเเผลฉกรรจ์เเต่ทำไมถึงไม่ตาย
เรื่องนี้เกิดหลังเรื่องเเรกนานพอสมควร ที่จังหวัดภูเก็ต น้าผมมีบ้านติดริมถนนใหญ่ วันนั้นช่วงปิดเทอมใหญ่เหมือนเดิม ไปนอนบ้านน้ากัน พวกเด็กหลานๆ อยู่กันหลายคน (วันนั้นผู้ใหญ่ไม่อยู่บ้านสักคนไปข้างนอกกัน) เหลือเเต่พวกเด็กๆ มีผมสมัยนั้นอยู่มต้น กับ พี่ชายอีกคน โตกว่าน่าจะมัธยมปลาย คอยดูหลานๆ กัน
วันนั้นเวลา น่าจะ5-6โมง จำได้ว่าฟ้าเริ่มมืด ข้างบ้านน้าจะมีร้านขายของชำขายขนม ผมกับน้องๆเดินไปซื้อขนมกิน จังหวะเดินกลับผมมองทอดยาวไปบนถนนฝังบ้านน้า เห็นตรงริมถนนมี คน ใส่ผ้าขาวเดินมาเรื่อยๆ (ถ้าเดินมาสักพักจะผ่านบ้านน้า) นึกว่าเป็นคนเรร่อนสติไม่ดีเลยพาเด็กๆเข้าบ้านกลัวจะอันตราย สักพัก เดียวคนคนนั้นก็เดินมาจนผ่านหน้าบ้านน้าผม เเต่เขาหยุดละจะเดินเข้ามาในบ้านมายืนหน้าประตูกระจกเเต่พี่ผมล็อคประตูเลยไม่เข้ามา (ประตูเลือนเป็นกระจกเลยเห็นเข้ามาถึงหน้าประตูเลย) ผมเห็นสภาพเขา ตัวสูงผอม ผิวดำกร้าน ที่ตัวมีเเต่รอยเเผล คุมผ้าหมสีขาว เหมือนผ้าถุงเเต่สีขาว ที่หัวเขาเเหว่งหายไปครึงนึงละมีเหมือนผ้ากอตปิด มีเลือดออกด้วยที่หัว สภาพน่ากลัวมาก เขายือยู่เเปปนึงละก็เดินออกไป
สภาพเขา ทำให้ผมงงมาทุกวันนี้ ที่คนหัวข้างบนเเหว่งไปเกือบครึ่งมีเลือดออก ทำไมถึงเดินได้เหมือนปกติ สมองน่าจะหายเสียไปเยอะเเล้ว เเต่เขาเดินเหมือนไม่รู้สึกอะไร เเถมเเผลที่หัวยังมีเลือดซึมๆ (คนเราปกติเเค่โดนตีหัว หรือปืนยิงหัว คงตายเเล้วไม่มาเดินเเบบเขาเเน่ๆ)
เรื่องหลอนๆที่ผมพบเจอมาในชีวิต ทำให้เกิดคำถามว่า ผีมีจริงไหม?
เรื่องนี้เกิดมาน่าจะ เกือบ10ปีก่อน บ้านผม อยู่จังหวัดสงขลา บ้านยายผมอยู่จังหวัดสุราษฎร์ธานี ช่วงปิดเทอมใหญ่ที่บ้านจะไปเที่ยวบ้านยายกันเป็น ประจำเดินทางโดย ขับรถยนต์ไปกันปกติ ไม่เคยเจออะไร เเต่ไปรอบนั้นไม่ปกติ!!!
พ่อผมจะชอบขับรถเเบบช้าๆไม่รีบ ชอบเเวะปั้มพักรถซื้อขนมกินทำให้วันนั้น มืดค่ำเเล้วก็ยังไม่ถึงปลายทาง ( เนื่องจากออกจากสงขลาก็เย็นเเล้ว) จังหวะขับไปพ่อผมง่วงนอนเลย จะเปลี่ยนคนขับให้เเม่ไปขับเเทน พ่อเลยจอดรถริ่มถนน ( ถนนตอนนั้นโล่งมากเวลาน่าจะ 3-4ทุ่ม) จังหวะรถจอด ผมนั่งติดกระจก เห็นพื้นถนนข้างทาง มีรอยกระจกรถตกเกลื่อน มีรอยช็อกรูปคนบนพื้นถนนเหมือนตรงนั้นเคยมีอุบัติเหตุเกิด ขึ้น พ่อผมน่าจะไม่สังเกตุเห็นเลยไปจอด บริเวณเเถวนั้น เเม่ลงไปขับ ออกรถได้ไม่ถึง นาที กลิ่นเน่าเข้ามาในรถเเรงมาก ( ถ้าใครเคยไปดูเขาเปิดโลงศพก่อนเผา กลิ่นนั้นเลย) จำได้ว่ากลิ่นเน่าอยู่ในรถไปสักพัก ลดกระจกลงกลิ่นก็ไม่หาย ละอยู่ดีๆรถผมเหมือนขับเหยียบอะไรสักอย่างใหญ่ๆ(นึกภาพเหมือนขับเหยียบลูกระนาดใหญ่ๆหนาๆ) ทำให่รถเกือบเสียหลักลงข้างทางล้อสะบัดเเรงมาก จังหวะนั้นผมหันไปดู บนถนนโล่งไม่มีอะไรเลยที่รถจะเหยียบได้ ไม่มีท่อนไม้ ไม่มีลูกระนาด เเล้วกลิ่นศพเน่าก็หายไปทันทีเดี๋ยวนั้นเลย อย่างงงว่ามันเกิดขึ้นได้ไง เเม่เล่าว่าจังหวะรถยนต์เสียหลักได้ยินเสียงผญตะโกนเข้ามาใส่หูว่า ตาย (เเม่ได้ยินคนเดียว) หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกไปถึงจังหวัดสุราษฎร์ธานีอย่างปลอดภัย ( ถ้าเเม่ผมขับเร็วรถคงลงข้างทางไปเเล้ว)
2.คนเเปลกหน้ามีเเผลฉกรรจ์เเต่ทำไมถึงไม่ตาย
เรื่องนี้เกิดหลังเรื่องเเรกนานพอสมควร ที่จังหวัดภูเก็ต น้าผมมีบ้านติดริมถนนใหญ่ วันนั้นช่วงปิดเทอมใหญ่เหมือนเดิม ไปนอนบ้านน้ากัน พวกเด็กหลานๆ อยู่กันหลายคน (วันนั้นผู้ใหญ่ไม่อยู่บ้านสักคนไปข้างนอกกัน) เหลือเเต่พวกเด็กๆ มีผมสมัยนั้นอยู่มต้น กับ พี่ชายอีกคน โตกว่าน่าจะมัธยมปลาย คอยดูหลานๆ กัน
วันนั้นเวลา น่าจะ5-6โมง จำได้ว่าฟ้าเริ่มมืด ข้างบ้านน้าจะมีร้านขายของชำขายขนม ผมกับน้องๆเดินไปซื้อขนมกิน จังหวะเดินกลับผมมองทอดยาวไปบนถนนฝังบ้านน้า เห็นตรงริมถนนมี คน ใส่ผ้าขาวเดินมาเรื่อยๆ (ถ้าเดินมาสักพักจะผ่านบ้านน้า) นึกว่าเป็นคนเรร่อนสติไม่ดีเลยพาเด็กๆเข้าบ้านกลัวจะอันตราย สักพัก เดียวคนคนนั้นก็เดินมาจนผ่านหน้าบ้านน้าผม เเต่เขาหยุดละจะเดินเข้ามาในบ้านมายืนหน้าประตูกระจกเเต่พี่ผมล็อคประตูเลยไม่เข้ามา (ประตูเลือนเป็นกระจกเลยเห็นเข้ามาถึงหน้าประตูเลย) ผมเห็นสภาพเขา ตัวสูงผอม ผิวดำกร้าน ที่ตัวมีเเต่รอยเเผล คุมผ้าหมสีขาว เหมือนผ้าถุงเเต่สีขาว ที่หัวเขาเเหว่งหายไปครึงนึงละมีเหมือนผ้ากอตปิด มีเลือดออกด้วยที่หัว สภาพน่ากลัวมาก เขายือยู่เเปปนึงละก็เดินออกไป
สภาพเขา ทำให้ผมงงมาทุกวันนี้ ที่คนหัวข้างบนเเหว่งไปเกือบครึ่งมีเลือดออก ทำไมถึงเดินได้เหมือนปกติ สมองน่าจะหายเสียไปเยอะเเล้ว เเต่เขาเดินเหมือนไม่รู้สึกอะไร เเถมเเผลที่หัวยังมีเลือดซึมๆ (คนเราปกติเเค่โดนตีหัว หรือปืนยิงหัว คงตายเเล้วไม่มาเดินเเบบเขาเเน่ๆ)