ปกติเป็นคนไม่ค่อยยุ่งกับใคร ชีวิตใครดีประสบความสำเร็จ ผมก็ยินดี ใครที่เจอมรสุมชีวิตก็คอยช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ เรื่องดราม่าคนดัง ดราม่าทั้งหลายไม่เคยสนใจเลื่อนผ่านตลอด แทบไม่มีความสนใจเลย แต่ไม่รู้ทำไมเรื่องความของกุนแขมร์ผมกลับชอบมาก ยิ่งวันไหนได้ยินกุนแขมร์หลับอีกแล้ว หลับอีกแล้ววว... วันนั้นจะมีความสุขทั้งวัน เหมือนได้รับพลังบวก ทำงานได้ทั้งวัน ผมเคยพยายามทบทวนตัวเองว่าเราเป็นคนที่ชอบเหยียด ข้ามคนล้มหรือป่าว มันก็ไม่น่าใช่ ไม่ชอบคนเขมรหรือเปล่า ก็ไม่นะ เรื่องคนอื่น ดราม่าผมก็ไม่เคยเข้าไปยุ่งหรือไปติดตามเหมือนเดิม มีแค่เรื่องกุนแขมร์อยู่เรื่องเดียวจริงๆที่ได้ยินความชืบ...แล้วมีความสุข ผมรู้สภาวะตัวเองเสมอและอยากเลิกดูครับ แต่สถานการณ์รอบตัวมันห่อเหี่ยวเหลือเกิน เห็นเศรษฐกิจก็อยากถอนหายใจ สงสารตัวเองพ่อค้าแม่ค้าและลูกค้า การเมืองก็ชั่วเหมือนเดิม สังคมห่วยขี้เกียจยุ่งกับใครต่างคนต่างอยู่เหอะ พอได้ดูกุนแขมร์ปุ๊บ มีความสุขโคตรๆนั่งหัวเราะคนเดียว ทำงานทั้งวันยังได้ ตอนพิมพ์นี่ก็ยังหัวเราะ เมื่อไรจะเลิกดูได้ 5555555+