อยู่ดีๆก็นึกถึงคนที่รู้จัก ที่ได้ลาจากโลกใบนี้ไปแล้ว
เหมือนแบบผ่านไปสถานที่นี้ที่เขาเคยอยู่ หรือมีเรื่องราวบางอย่างที่เคยมีเขาอยู่ก็ต้องนึกถึงแบบนี้มาตลอด
คือเรื่องมีอยู่ว่าคนที่เรานึกถึงคือน้าที่รู้จักอยู่ ซอยแถวหมู่บ้านที่เราเคยได้ไปอยู่ น้าเเขาเป็นผู้ใหญ่ที่มีลักษณะ จิตใจที่ดีมักจะให้อาหารน้องหมาข้างทางบ่อยๆ เป็นคนไม่ค่อยพูดไม่โต้เถียงใคร น้าเขาเอ็นดูลูกชายเรามากๆแบบสุดๆอุ้มได้ตลอด อึยังเก็บให้ (น้าเขาไม่มีลูกนะคะ) จนกระทั้งสามีเขาที่นอกใจพาผู้หญิงมาใหม่มานอนที่บ้าน น้าเขาก็ได้แต่เป็นฝ่ายที่ยอมเดินออกมาด้วยซ้ำ เราจำได้ว่าตอนน้าเก็บข้าวเพื่อจะย้ายออกไปอยู่ตจว. เขาก็ไม่อยากขนของไปเยอะ เลยแจกจ่ายของต่างๆ มาให้ทางบ้านเรา ตอนนั้นเราได้ผ้าห่มให้ลูกชายคือผ้าดีมากๆทุกวันนี้ก็ยังใช้อยู่ ทางบ้านเราก็ได้แต่ให้กำลังใจน้าเขา น้าเขาก็ยังไม่ได้ออกมาจากบ้านหลังนั้นเลย ก็ยังคงทำงานกิจวัตรประจำวันของเขาไป จนกระทั้งได้ยินเสียงโทรศัพท์ ข้าวร้สยก็คือน้าแกถูกรถชน(ขาดว่าคนขับน่าจะเมา) ตอนนี้อาการโคม่ามากๆ สุดท้ายแล้วผัวน้าเขาก็เป็นคนดูแลน้า รักษาเป็นเดือนจนกระทั้งน้าเขาได้ลาจากโลกใบนี้ไปอย่างสงบ เวรกรรมก็ไปตกที่ผัวน้าดขา(แอบสมน้ำหน้า)สุดท้ายก็ต้องขายบ้านอยู่ไม่ได้เมียใหม่ก็หนีไป แจ่สำหรับเราที่มันติดอยู่ในใจคือน้าเขาเป็นคนดีมากๆๆๆๆเลยนะ มันน่าจะมีหนทางที่ดีกว่านี้ เราอยากเห็นรอยยิ้มที่มีความสุขของแกอีกครั้งนะ..
ปล.ขอพื้นที่นี้เล่าเรื่องราวคนดีๆและลึกถึงน้าเขานะคะ
มีใครเคยนึกถึงผู้ที่ล่วงลับไปแล้วบ้างค่ะ? ไม่ว่าจะเป็นญาติ หรือคนรู้จัก
เหมือนแบบผ่านไปสถานที่นี้ที่เขาเคยอยู่ หรือมีเรื่องราวบางอย่างที่เคยมีเขาอยู่ก็ต้องนึกถึงแบบนี้มาตลอด
คือเรื่องมีอยู่ว่าคนที่เรานึกถึงคือน้าที่รู้จักอยู่ ซอยแถวหมู่บ้านที่เราเคยได้ไปอยู่ น้าเเขาเป็นผู้ใหญ่ที่มีลักษณะ จิตใจที่ดีมักจะให้อาหารน้องหมาข้างทางบ่อยๆ เป็นคนไม่ค่อยพูดไม่โต้เถียงใคร น้าเขาเอ็นดูลูกชายเรามากๆแบบสุดๆอุ้มได้ตลอด อึยังเก็บให้ (น้าเขาไม่มีลูกนะคะ) จนกระทั้งสามีเขาที่นอกใจพาผู้หญิงมาใหม่มานอนที่บ้าน น้าเขาก็ได้แต่เป็นฝ่ายที่ยอมเดินออกมาด้วยซ้ำ เราจำได้ว่าตอนน้าเก็บข้าวเพื่อจะย้ายออกไปอยู่ตจว. เขาก็ไม่อยากขนของไปเยอะ เลยแจกจ่ายของต่างๆ มาให้ทางบ้านเรา ตอนนั้นเราได้ผ้าห่มให้ลูกชายคือผ้าดีมากๆทุกวันนี้ก็ยังใช้อยู่ ทางบ้านเราก็ได้แต่ให้กำลังใจน้าเขา น้าเขาก็ยังไม่ได้ออกมาจากบ้านหลังนั้นเลย ก็ยังคงทำงานกิจวัตรประจำวันของเขาไป จนกระทั้งได้ยินเสียงโทรศัพท์ ข้าวร้สยก็คือน้าแกถูกรถชน(ขาดว่าคนขับน่าจะเมา) ตอนนี้อาการโคม่ามากๆ สุดท้ายแล้วผัวน้าเขาก็เป็นคนดูแลน้า รักษาเป็นเดือนจนกระทั้งน้าเขาได้ลาจากโลกใบนี้ไปอย่างสงบ เวรกรรมก็ไปตกที่ผัวน้าดขา(แอบสมน้ำหน้า)สุดท้ายก็ต้องขายบ้านอยู่ไม่ได้เมียใหม่ก็หนีไป แจ่สำหรับเราที่มันติดอยู่ในใจคือน้าเขาเป็นคนดีมากๆๆๆๆเลยนะ มันน่าจะมีหนทางที่ดีกว่านี้ เราอยากเห็นรอยยิ้มที่มีความสุขของแกอีกครั้งนะ..
ปล.ขอพื้นที่นี้เล่าเรื่องราวคนดีๆและลึกถึงน้าเขานะคะ