วันหนึ่ง พ่อ เข้ารพ. เส้นเลือดในสมองตีบทั้งสองข้าง ...
ทำให้แกไม่สามารถกลับมาเป็นปกติได้ ยังดีที่แกเดินได้ ยกเเขนยกขา เดินได้ แต่ที่น่าเสียใจคือ สมองของแก ไม่สามารถรับรู้เรื่องราวต่างๆได้เป็นปกติ เรียกได้ว่า รับรู้เป็นครั้งคราว  แล้วที่สำคัญแกยังไม่พูดเลย ได้แต่ กระแอ้มๆๆ เหมือนพูดออกมาไม่ได้ เหมือนติดอะไรบางอย่าง

บางครั้งก็สงสัย คนดีๆทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้

ลูกคนเดียวก็รู้สึกไม่ดีเลย เเม้กระทั่งตอนทำงาน ก็คิดถึงแต่เรื่องที่เกิด ทำงานไปวันๆ ไร้สติบ้างบางวัน บางวันก็มีสติ

ถามว่า ทำไมไม่กลับไปดูแลแก อย่างน้อยเราก็พึ่งพาตัวเองได้ดีที่สุดแล้ว เงินไม่ได้ลอยมาเปล่าๆ  

อยากถามว่า ใครมีประสบการณ์ หรือทำยังไง ให้เรามีแรงในการทำงานต่อไป หรือควรจะพอก่อนแค่นี้ กลับไปดูแล แกอย่างเต็มที่ แล้วค่อยหางานทำ แถวๆบ้านเอา

ไม่รู้จะพูดกับไครดี กับสถานการณ์แบบนี้ ทำให้แต่คิดว่า
เราไม่ควรใช้ชีวิตแบบที่ผ่านมา แบบนี้อีกต่อไป พ่อแม่ก็แก่แล้ว เลิกใช้ชีวิตของตัวเองซักทีสินะ ต้องกลับมามองคนข้างๆ ที่อยู่ข้างๆเราตลอดมา

แล้วถ้าเป็นแบบนี้นานๆเข้า เราคงจะต้องผ่านมันไปได้ใช่ไหม
สงสัยอะไรเต็มไปหมด แต่ก็ไม่รู้จะไปพูดคุยถามไคร อีก
อาการเราก็หนักพอๆกันเลย สมองของเรา!! เห้อ!