สวัสดีค่ะทุกๆคนที่กำลังจะอ่านเรื่องราวของเด็กคนนี้
อย่างอื่นต้องบอกก่อนว่าฉันเป็นเด็กที่โตมาในครอบครัวที่เคยสมบรูณ์ที่ใครๆก็อิจฉาในช่วงเวลาในวัยเด็กของฉันมีความสุขมาก พ่อของฉันเป็นทุกอย่างของฉันมาตลอดตั้งแต่ฉันจำความได้ พ่อของฉันเขาให้ทุกอย่างที่ฉันอยากได้ ฉันได้ทุกอย่างที่ขอ อยากกินอะไรได้กิน อยากไปไหนพ่อพาไปตลอด อยากได้อะไรต้องได้ เห็นไหมครอบครัวของฉันมันน่าอิจฉา ฉันแทบทำงานบ้านอะไรไม่เป็นเลย
จนมากระทั้งวันหนึ่ง////พ่อของฉันอายุมากขึ้นพลังการทำงานลดลงทำให้ได้เงินน้อย แต่พ่อไม่เคยเข้าโรงพยาบาลเพราะพ่อไม่ชอบ จนทำให้บริษัทที่พ่อหนูได้ทำงาน ได้ปลดพ่อหนุออกโดยสาเหตุอะไรหนูก็ไม่รู้เพราะพ่อไม่เคยเล่าอะไรที่เป็นทุกช์ให้หนูฟัง พ่อชอบเล่าแต่สิ่งดีๆให้หนุ พ่อไม่ชอบให้หนูเครียด พ่อไม่ชอบให้หนูร้องไห้ เพราะทุกครั้งที่หนูเป็นทุกข์พ่อจะเเอบไปร้องพ่อของฉันชอบเล่าเรื่องตลก ชอบร้องเพลงเพี้ยน ชแบส่งรอยยิ้มหวานๆให้หนู พ่อชอบแอบให้เงินหนูเพิ่มจากที่แม่ให้ตลอด จนเหตุการณ์ที่พ่อหนูถูกไล่ออก พ่อหนูก้อายุมาก งานก็เริ่มหายาก ตอนนั้นเขาก็รับวุฒิการศึกษา ม.3 แต่พ่อหนูมีแค่วุฒิป.6 ทำให้หางานได้ยาก ช่วงนั้นหนูอายุ15ปี หนูได้ประสบอุบัติเหตุ ตอนนั้นพ่อหนูเครียดมากเพราะหนูต้องชดใช้เขาเขาเรียกหนูเเพงมากทั้งๆที่เขาไม่ได้เป็นอะไรมาก หนูอาการสาหัส ทำให้หนูได้ถูกฟ้อง พ่อหนูเองก็หาเงินให้เขาไม่ได้เลยเขาเลยกลับบ้านเกิดของท่าน โดยบอกครั้งสุดท้ายกับหนูว่าดูเเลตัวเองดีๆ เดี่ยวพ่อมีเงิน หรือยังไงจะติดต่อไป หลังจากนั้นหนูก็ไม่ได้ติดต่อพ่อมา2ปี หนุเหลือเเค่เเม่ที่สู้คดีให้หนู แม่พยามทุกอย่าง แม่หายืมทุกคนทั้งญาติพี่น้อง เพื่อไม่หนุไปติดสถานพินิจ แม่กับหนูสู้มาโดยตลอดจนหนูจำเป็นที่ต้องติดสถานพินิจ แม่หนูใจสลายร้องไห้แทบขาดใจหนูเองก็ทำตัวไม่ถูก จนหนูได้มาติดในสถานพินิจจริงๆ ทางครูที่ปรึกษาหนูเขาพยามช่วย ทั้งพี่ในสถานพินิจ เขาช่วยและยื่นดำเนินคดีใหม่ ตอนนั้นหนูร้องไห้ทุกวันและซึมไม่พูด ไม่คุยกับใคร เงียบ อยู่ในโลกที่ผิดหวังตัวเอง อยากตายไปล้านๆรอบ แต่หนูเองเป็นคนเก็บความรู้สึกไม่อยากให้ใครมารับรู้ หนูแกล้งทำเป็นสดใส เฮฮาต่อหน้าผู้คนแต่ในใจหนูวางแผนคิดฆ่าตัวตายเสมอ หนูได้จบคดีโดยแม่หนูได้มีครอบครัวที่ใจดีดุแลหนุ อย่างดีมาจนปัจจุบันแต่หนูก็ยังรู้สึกอยากตายอยู่เสมอ หนูลองกินยาพาราไป30เม็ดหนูก็ฟื้นมาปกติ หนูพยามกรีดข้อมือ หนูพยามทุกอย่าง แต่พ่อที่หนูรอติดต่อก็ติดต่อมาหนูคิดถึงท่านมาก เขาคือกำลังในช่วงที่หนูอยากทำแบบนั้น ทุกครั้งที่หนูโทรไปหาเขา หนูร้องไห้ใส่เขาเขาไม่ถามหนูเลยว่าหนูเป็นไร เขาเล่าเรื่องสนุกในแต่ละวันให้หนุฟังทำให้หนุหายเครียด แล้วถามหนูว่ามีเงินใช้ไหม เดี่ยวพ่อหาไปให้นะ ลูกสาวพ่อเก่งที่สุด ทำชีวิตให้มีความสุขนะลูก ทุกวันนี้หนูมีกำลังใจอยู่ต่อเพราะคนนี้ของฉัน
ขอบคุณที่อ่านจนจบ อ่านจะยาวและเว้นบรรทันไม่ถูก แต่หนุอยากเล่าให้ฟังถึงกำลังใจของหนุ
พ่อคือกำลังใจของหนู
อย่างอื่นต้องบอกก่อนว่าฉันเป็นเด็กที่โตมาในครอบครัวที่เคยสมบรูณ์ที่ใครๆก็อิจฉาในช่วงเวลาในวัยเด็กของฉันมีความสุขมาก พ่อของฉันเป็นทุกอย่างของฉันมาตลอดตั้งแต่ฉันจำความได้ พ่อของฉันเขาให้ทุกอย่างที่ฉันอยากได้ ฉันได้ทุกอย่างที่ขอ อยากกินอะไรได้กิน อยากไปไหนพ่อพาไปตลอด อยากได้อะไรต้องได้ เห็นไหมครอบครัวของฉันมันน่าอิจฉา ฉันแทบทำงานบ้านอะไรไม่เป็นเลย
จนมากระทั้งวันหนึ่ง////พ่อของฉันอายุมากขึ้นพลังการทำงานลดลงทำให้ได้เงินน้อย แต่พ่อไม่เคยเข้าโรงพยาบาลเพราะพ่อไม่ชอบ จนทำให้บริษัทที่พ่อหนูได้ทำงาน ได้ปลดพ่อหนุออกโดยสาเหตุอะไรหนูก็ไม่รู้เพราะพ่อไม่เคยเล่าอะไรที่เป็นทุกช์ให้หนูฟัง พ่อชอบเล่าแต่สิ่งดีๆให้หนุ พ่อไม่ชอบให้หนูเครียด พ่อไม่ชอบให้หนูร้องไห้ เพราะทุกครั้งที่หนูเป็นทุกข์พ่อจะเเอบไปร้องพ่อของฉันชอบเล่าเรื่องตลก ชอบร้องเพลงเพี้ยน ชแบส่งรอยยิ้มหวานๆให้หนู พ่อชอบแอบให้เงินหนูเพิ่มจากที่แม่ให้ตลอด จนเหตุการณ์ที่พ่อหนูถูกไล่ออก พ่อหนูก้อายุมาก งานก็เริ่มหายาก ตอนนั้นเขาก็รับวุฒิการศึกษา ม.3 แต่พ่อหนูมีแค่วุฒิป.6 ทำให้หางานได้ยาก ช่วงนั้นหนูอายุ15ปี หนูได้ประสบอุบัติเหตุ ตอนนั้นพ่อหนูเครียดมากเพราะหนูต้องชดใช้เขาเขาเรียกหนูเเพงมากทั้งๆที่เขาไม่ได้เป็นอะไรมาก หนูอาการสาหัส ทำให้หนูได้ถูกฟ้อง พ่อหนูเองก็หาเงินให้เขาไม่ได้เลยเขาเลยกลับบ้านเกิดของท่าน โดยบอกครั้งสุดท้ายกับหนูว่าดูเเลตัวเองดีๆ เดี่ยวพ่อมีเงิน หรือยังไงจะติดต่อไป หลังจากนั้นหนูก็ไม่ได้ติดต่อพ่อมา2ปี หนุเหลือเเค่เเม่ที่สู้คดีให้หนู แม่พยามทุกอย่าง แม่หายืมทุกคนทั้งญาติพี่น้อง เพื่อไม่หนุไปติดสถานพินิจ แม่กับหนูสู้มาโดยตลอดจนหนูจำเป็นที่ต้องติดสถานพินิจ แม่หนูใจสลายร้องไห้แทบขาดใจหนูเองก็ทำตัวไม่ถูก จนหนูได้มาติดในสถานพินิจจริงๆ ทางครูที่ปรึกษาหนูเขาพยามช่วย ทั้งพี่ในสถานพินิจ เขาช่วยและยื่นดำเนินคดีใหม่ ตอนนั้นหนูร้องไห้ทุกวันและซึมไม่พูด ไม่คุยกับใคร เงียบ อยู่ในโลกที่ผิดหวังตัวเอง อยากตายไปล้านๆรอบ แต่หนูเองเป็นคนเก็บความรู้สึกไม่อยากให้ใครมารับรู้ หนูแกล้งทำเป็นสดใส เฮฮาต่อหน้าผู้คนแต่ในใจหนูวางแผนคิดฆ่าตัวตายเสมอ หนูได้จบคดีโดยแม่หนูได้มีครอบครัวที่ใจดีดุแลหนุ อย่างดีมาจนปัจจุบันแต่หนูก็ยังรู้สึกอยากตายอยู่เสมอ หนูลองกินยาพาราไป30เม็ดหนูก็ฟื้นมาปกติ หนูพยามกรีดข้อมือ หนูพยามทุกอย่าง แต่พ่อที่หนูรอติดต่อก็ติดต่อมาหนูคิดถึงท่านมาก เขาคือกำลังในช่วงที่หนูอยากทำแบบนั้น ทุกครั้งที่หนูโทรไปหาเขา หนูร้องไห้ใส่เขาเขาไม่ถามหนูเลยว่าหนูเป็นไร เขาเล่าเรื่องสนุกในแต่ละวันให้หนุฟังทำให้หนุหายเครียด แล้วถามหนูว่ามีเงินใช้ไหม เดี่ยวพ่อหาไปให้นะ ลูกสาวพ่อเก่งที่สุด ทำชีวิตให้มีความสุขนะลูก ทุกวันนี้หนูมีกำลังใจอยู่ต่อเพราะคนนี้ของฉัน
ขอบคุณที่อ่านจนจบ อ่านจะยาวและเว้นบรรทันไม่ถูก แต่หนุอยากเล่าให้ฟังถึงกำลังใจของหนุ