จะเกริ่นยังไงดี คือเราตั้งกระทู้อันแรกค่ะไม่รู้จะมีคนตอบมั้ย งั้นขอเล่าเลยนะคะ
คือตอนม.ต้นหนูเป็นเด็กที่ไม่ตั้งใจเรียน แต่พอขึ้นม.ปลายสอบติดวิชาเอกภาษาจีนเข้ามาได้ก็พยามเปลี่ยนแปลงตัวเองมากๆเลยค่ะ เปลี่ยนแบบพลิกที่สุดเลย คบเพื่อนในห้องกลุ่มใหม่ก็เปลี่ยนไป แต่เพื่อนกลุ่มเก่าก็มีไปเที่ยวกันบ้างนะคะ(พวกนี้เป็นกลุ่มเพื่อนม.ต้นค่ะ)
หนูตั้งใจเรียนขึ้นมาก อ่านหนังสือสอบจนได้หลายวิชาเป็นรองท้อปจากเด็กที่ไม่ตั้งใจเรียนไม่สนใจการเรียน หนูคิดว่าหนูอยากพิสูจน์ให้พ่อแม่เห็น ให้เค้าได้ภูมิใจ และเปิดกว้างอนุญาติให้ไปเที่ยวขึ้นมากกว่านี้ค่ะ อยากให้เข้าเข้าใจเราบ้าง
พวกท่านไม่เคยเชื่อใจหนูเลย เค้าจะมองว่าหนูคิดอะไรในด้านลบตลอด เค้าบอกนั่งรถกลับบ้านต้องขึ้นทางด่วนวันละเกือบ200ทุกวันจันทร์-ศุกร์ หนูเลยเสนอว่า งั้นหนูกลับเองมั้ย ยอมนั่งรถตู้ก็ได้ เพราะเสียแค่30บาท แต่เค้ากลับเดินมาว่าหนูที่ห้องแล้วบอกว่า รู้นะว่าคิดจะทำอะไร รู้นะว่าคิดอะไรอยู่ อย่ามาอ้างอยากกลับบ้านเอง หนูงงมากค่ะ เพราะหนูคิดแค่จะได้ช่วยประหยัดเงิน แต่เค้ามาบอกกับหนูว่ารู้นะว่าคิดจะทำอะไรถึงจะกลับบ้านเอง สิ่งที่ครองครัวทำกับหนูคือไม่ไว้ใจจนหนูอึดอัดมาก หันไปพึ่งใครไม่ได้ แม่หนูท่านเป็นคนซัพพอร์ตพ่อค่ะ แล้วก็จะมีใส่ไฟให้พ่อบ้างในบางที
บางทีหนูไม่คิดว่าแม่จะเอาไปบอกพ่อ หนูปรึกษาปัญหาชีวิตหนูบางเรื่องที่ไม่ควรบอกใคร แม่ก็บอกพ่อ สุดท้ายพ่อมาด่าหนู หลังจากนั้นหนูก็ปิดตัวเองมีอะไรไม่ได้เล่าค่ะ ความจริงหนูอึดอัด เหนื่อย ไม่มีกำลังใจ เศร้า เครียด ที่สุดแล้ว แต่หนูเป็นคนเก็บอารมณ์และอาการเก่งค่ะ ท่านเลยคิดว่าหนูเป็นคนกระด้าง ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งมี่ท่านด่ามา แต่ความจริงหนูเศร้า ร้องไห้บ่อยมากๆ เพราะปัญหาที่โรงเรียนก็ต้องมีบ้าง
มีช่วงนึงเครียดเรื่องรุ่นพี่ ร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ มีช่วงนึงคัดหลีดติดก็เครื่องเรื่องเรียนก้ร้องไห้ทุกวันที่กลับบ้านเหมือนคนบ้าเลย กลับมาบ้านก็ต้องเจอพ่อแม่ที่สอนเพราะเป้นห่วงในทางที่ผิดอีกหนูระบายกับคนในครอบครัวไม่ได้เลย
ครั้งล่าสุดหนูสอบได้รองท้อปหลายวิชาเลยค่ะ มีวิชานึงทั้งห้องมี40 ผ่านแค่15คน หนูเป็นคนที่ผ่านในนั้นด้วย555 หนูพยามมากๆเลยค่ะ อดหลับอดนอนอ่านหนังสือ หนูพึ่งปิดเทอมไปเมื่อวันศุกร์ค่ะ เลยไปคอนเสิตแล้วเลยไปเที่ยงกลางคืนกับเพื่อนต่อ หนูเซฟตัวเองมากๆนะคะ หนูเข้าใจถ้าท่านจะโกรธเพราะหนูบอกแค่คอนเสิร์ต แต่ถ้าหนูบอกไปพวกท่านก็คงจะไม่ให้หนูไป นานๆทีมากๆหนูจะไปทีนะคะ ไม่ใช่เว้นเดือนสองเดือนแต่เว้นเกือบปีเลยค่ะ
สุดท้ายพวกท่านรู้หนูก็ขอโทษ แต่อยู่ๆพ่อหนูก็ด่าแบบหยาบคาย คุณแม่ก็ใส่ไฟต่อไม่หยุดพักเลยค่ะ55 สุดท้ายท่านยกเลิกให้หนูไปเรียนต่อที่ประเทศจีน1ปีค่ะ เพราะคุณแม่ไปบอกว่าถ้าเป็นแบบนี้ให้ไปจะดีหรอ ก็ใส่ไฟเรื่อยๆค่ะ จนล่าสุดคุณพ่อโกรธแล้วบล้อคไลน์ไปแล้วค่ะ ท่านบอกไม่ให้ไปจีนแล้ว
หนูแค่รู้สึกว่า การที่หนูเที่ยวแต่หนูกลับบ้านแบบมีสติ หนูเซฟตัวเองมากที่สุด ไม่เมาเลยเพราะกินไปน้อยมาก หนูเข้าใจว่าพวกท่านคงเป็นห่วงหนู แต่เที่ยวก็ควรอยู่ส่วนของการเที่ยว หนูเที่ยวแบบไม่กระทบการเรียน เอาเกรดออกมาให้ท่านเห็นว่าดี หนูไปเที่ยวเพราะปิดเทอมไปแล้ว อยากปลดปล่อยเพราะอ่านหนังสือมาเครียดมากๆ หนูอยากเจอเพื่อนๆ อยากสนุกบ้าง พวกท่านด่าหนูหยาบคายหนูใช้เสียงปกติเผื่อพวกท่านจะใจเย็นลงบ้าง เข้าใจว่าโมโห แต่ไม่น่ามองการเที่ยวของหนูเพียงวันเดียวมาตัดอนาคตไม่ให้หนูไปเรียนต่อ ทั้งๆที่หนูพิสูจน์ตัวเองในด้านการเรียนมาโดยตลอด
หนูเข้าใจสิ่งต่างๆที่พวกท่านด่าหนุในวันนี้ แต่พอหนูอธิบายไป พวกท่านไม่อ่านข้อความแล้วด่าต่อ
ทำไมพวกท่านไม่อยากเข้าใจหนูบ้างเลยคะ หนูแค่อยากให้พวกท่านพยามเข้าใจหนูบ้าง แค่พยามจะเข้าใจ และไม่มองหนูไปในด้านลบก่อนความจริงที่หนูคิดและเป็น
ตอนนี้หนูคิดว่าพวกท่านมองหนุเป็นศัตรูไปแล้ว เพราะแม่ได้แต่เสี้ยมจนสุดท้ายก็ไม่ได้ไปจีนอย่างที่แม่อยากให้หนูเป็น
คือแม่เคยบอกหนูว่าถ้ารู้ว่าพ่อส่งไปจีนแล้วเครียดก็ไม่น่าต้องไป คนอื่นเชียร์ให้ไปอยู่นั่นแหละ ประมาณนี้ค่ะ สุดท้ายก็ไม่ได้ไปอย่างที่แม่อยากให้เป็นจริงๆ
เครียดจังเลยค่ะ555 ท้อ เหนื่อย ทำอะไรไปก็ผิด ทำอะไรก็แย่ในสายตาพวกเค้า
ตั้งใจเรียน ทำตัวให้ใจเย็นขึ้น มีสติ โตขึ้น แต่ผลที่ได้รับกลับมาคือความไม่ไว้ใจ มองในแง่ลบ ไม่เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา ไม่รับรู้ว่าหนูร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่ทุกวัน
วันนี้แม่เดินมาบอกว่า ยังยิ้มอยู่ได้ยังสนุกอยู่ได้อีกหรอ จริงๆก่อนแม่เข้าห้องมาหนูร้องไห้จนหมอนเลอะน้ำตาไปหมดแล้วค่ะ5555
แย่จัง แต่ทำอะไรไม่ได้เลย เหนื่อย หนูใช้คำว่าเหนื่อยเปลืองมากเลย555 แต่มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ หันไปทางไหนไม่ได้ พึ่งใครไม่ได้ มันเหนื่อยจัง
พอจะไปหาเพื่อนเพื่อให้ความรู้สึกดาวน์จนอยากจะตายมันหายไป ก็ยังโดนด่ากลับมาอีก
ถ้าบอกว่าหนูไม่พูดอะไรบ้างหรอ หนูพูดแล้วนะคะ แบบใจเย็นด้วย แต่เค้าบอกหนูเถียงแล้วก็ด่าค่ะ สุดท้ายบล้อคไลนไปแล้ว ทั้งๆที่แค่อธิบายเท่านั้นเอง เหมือนหนุมาระบายมากกว่าเพราะวันนี้ร้องไห้แต่เช้าเลย แต่ถ้าให้คำปรึกษาหนุได้ก็ดีเหมือนกันนะคะ แต่ก็ไม่รู้จะมีคำปรึกษาไหนได้ผลกับครอบครัวหนู555
ปรึกษาเรื่องครอบครัวค่ะ ช่วยเข้ามาตอบหน่อยนะคะ ท้อและเหนื่อยมากๆ
คือตอนม.ต้นหนูเป็นเด็กที่ไม่ตั้งใจเรียน แต่พอขึ้นม.ปลายสอบติดวิชาเอกภาษาจีนเข้ามาได้ก็พยามเปลี่ยนแปลงตัวเองมากๆเลยค่ะ เปลี่ยนแบบพลิกที่สุดเลย คบเพื่อนในห้องกลุ่มใหม่ก็เปลี่ยนไป แต่เพื่อนกลุ่มเก่าก็มีไปเที่ยวกันบ้างนะคะ(พวกนี้เป็นกลุ่มเพื่อนม.ต้นค่ะ)
หนูตั้งใจเรียนขึ้นมาก อ่านหนังสือสอบจนได้หลายวิชาเป็นรองท้อปจากเด็กที่ไม่ตั้งใจเรียนไม่สนใจการเรียน หนูคิดว่าหนูอยากพิสูจน์ให้พ่อแม่เห็น ให้เค้าได้ภูมิใจ และเปิดกว้างอนุญาติให้ไปเที่ยวขึ้นมากกว่านี้ค่ะ อยากให้เข้าเข้าใจเราบ้าง
พวกท่านไม่เคยเชื่อใจหนูเลย เค้าจะมองว่าหนูคิดอะไรในด้านลบตลอด เค้าบอกนั่งรถกลับบ้านต้องขึ้นทางด่วนวันละเกือบ200ทุกวันจันทร์-ศุกร์ หนูเลยเสนอว่า งั้นหนูกลับเองมั้ย ยอมนั่งรถตู้ก็ได้ เพราะเสียแค่30บาท แต่เค้ากลับเดินมาว่าหนูที่ห้องแล้วบอกว่า รู้นะว่าคิดจะทำอะไร รู้นะว่าคิดอะไรอยู่ อย่ามาอ้างอยากกลับบ้านเอง หนูงงมากค่ะ เพราะหนูคิดแค่จะได้ช่วยประหยัดเงิน แต่เค้ามาบอกกับหนูว่ารู้นะว่าคิดจะทำอะไรถึงจะกลับบ้านเอง สิ่งที่ครองครัวทำกับหนูคือไม่ไว้ใจจนหนูอึดอัดมาก หันไปพึ่งใครไม่ได้ แม่หนูท่านเป็นคนซัพพอร์ตพ่อค่ะ แล้วก็จะมีใส่ไฟให้พ่อบ้างในบางที
บางทีหนูไม่คิดว่าแม่จะเอาไปบอกพ่อ หนูปรึกษาปัญหาชีวิตหนูบางเรื่องที่ไม่ควรบอกใคร แม่ก็บอกพ่อ สุดท้ายพ่อมาด่าหนู หลังจากนั้นหนูก็ปิดตัวเองมีอะไรไม่ได้เล่าค่ะ ความจริงหนูอึดอัด เหนื่อย ไม่มีกำลังใจ เศร้า เครียด ที่สุดแล้ว แต่หนูเป็นคนเก็บอารมณ์และอาการเก่งค่ะ ท่านเลยคิดว่าหนูเป็นคนกระด้าง ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งมี่ท่านด่ามา แต่ความจริงหนูเศร้า ร้องไห้บ่อยมากๆ เพราะปัญหาที่โรงเรียนก็ต้องมีบ้าง
มีช่วงนึงเครียดเรื่องรุ่นพี่ ร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ มีช่วงนึงคัดหลีดติดก็เครื่องเรื่องเรียนก้ร้องไห้ทุกวันที่กลับบ้านเหมือนคนบ้าเลย กลับมาบ้านก็ต้องเจอพ่อแม่ที่สอนเพราะเป้นห่วงในทางที่ผิดอีกหนูระบายกับคนในครอบครัวไม่ได้เลย
ครั้งล่าสุดหนูสอบได้รองท้อปหลายวิชาเลยค่ะ มีวิชานึงทั้งห้องมี40 ผ่านแค่15คน หนูเป็นคนที่ผ่านในนั้นด้วย555 หนูพยามมากๆเลยค่ะ อดหลับอดนอนอ่านหนังสือ หนูพึ่งปิดเทอมไปเมื่อวันศุกร์ค่ะ เลยไปคอนเสิตแล้วเลยไปเที่ยงกลางคืนกับเพื่อนต่อ หนูเซฟตัวเองมากๆนะคะ หนูเข้าใจถ้าท่านจะโกรธเพราะหนูบอกแค่คอนเสิร์ต แต่ถ้าหนูบอกไปพวกท่านก็คงจะไม่ให้หนูไป นานๆทีมากๆหนูจะไปทีนะคะ ไม่ใช่เว้นเดือนสองเดือนแต่เว้นเกือบปีเลยค่ะ
สุดท้ายพวกท่านรู้หนูก็ขอโทษ แต่อยู่ๆพ่อหนูก็ด่าแบบหยาบคาย คุณแม่ก็ใส่ไฟต่อไม่หยุดพักเลยค่ะ55 สุดท้ายท่านยกเลิกให้หนูไปเรียนต่อที่ประเทศจีน1ปีค่ะ เพราะคุณแม่ไปบอกว่าถ้าเป็นแบบนี้ให้ไปจะดีหรอ ก็ใส่ไฟเรื่อยๆค่ะ จนล่าสุดคุณพ่อโกรธแล้วบล้อคไลน์ไปแล้วค่ะ ท่านบอกไม่ให้ไปจีนแล้ว
หนูแค่รู้สึกว่า การที่หนูเที่ยวแต่หนูกลับบ้านแบบมีสติ หนูเซฟตัวเองมากที่สุด ไม่เมาเลยเพราะกินไปน้อยมาก หนูเข้าใจว่าพวกท่านคงเป็นห่วงหนู แต่เที่ยวก็ควรอยู่ส่วนของการเที่ยว หนูเที่ยวแบบไม่กระทบการเรียน เอาเกรดออกมาให้ท่านเห็นว่าดี หนูไปเที่ยวเพราะปิดเทอมไปแล้ว อยากปลดปล่อยเพราะอ่านหนังสือมาเครียดมากๆ หนูอยากเจอเพื่อนๆ อยากสนุกบ้าง พวกท่านด่าหนูหยาบคายหนูใช้เสียงปกติเผื่อพวกท่านจะใจเย็นลงบ้าง เข้าใจว่าโมโห แต่ไม่น่ามองการเที่ยวของหนูเพียงวันเดียวมาตัดอนาคตไม่ให้หนูไปเรียนต่อ ทั้งๆที่หนูพิสูจน์ตัวเองในด้านการเรียนมาโดยตลอด
หนูเข้าใจสิ่งต่างๆที่พวกท่านด่าหนุในวันนี้ แต่พอหนูอธิบายไป พวกท่านไม่อ่านข้อความแล้วด่าต่อ
ทำไมพวกท่านไม่อยากเข้าใจหนูบ้างเลยคะ หนูแค่อยากให้พวกท่านพยามเข้าใจหนูบ้าง แค่พยามจะเข้าใจ และไม่มองหนูไปในด้านลบก่อนความจริงที่หนูคิดและเป็น
ตอนนี้หนูคิดว่าพวกท่านมองหนุเป็นศัตรูไปแล้ว เพราะแม่ได้แต่เสี้ยมจนสุดท้ายก็ไม่ได้ไปจีนอย่างที่แม่อยากให้หนูเป็น
คือแม่เคยบอกหนูว่าถ้ารู้ว่าพ่อส่งไปจีนแล้วเครียดก็ไม่น่าต้องไป คนอื่นเชียร์ให้ไปอยู่นั่นแหละ ประมาณนี้ค่ะ สุดท้ายก็ไม่ได้ไปอย่างที่แม่อยากให้เป็นจริงๆ
เครียดจังเลยค่ะ555 ท้อ เหนื่อย ทำอะไรไปก็ผิด ทำอะไรก็แย่ในสายตาพวกเค้า
ตั้งใจเรียน ทำตัวให้ใจเย็นขึ้น มีสติ โตขึ้น แต่ผลที่ได้รับกลับมาคือความไม่ไว้ใจ มองในแง่ลบ ไม่เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา ไม่รับรู้ว่าหนูร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่ทุกวัน
วันนี้แม่เดินมาบอกว่า ยังยิ้มอยู่ได้ยังสนุกอยู่ได้อีกหรอ จริงๆก่อนแม่เข้าห้องมาหนูร้องไห้จนหมอนเลอะน้ำตาไปหมดแล้วค่ะ5555
แย่จัง แต่ทำอะไรไม่ได้เลย เหนื่อย หนูใช้คำว่าเหนื่อยเปลืองมากเลย555 แต่มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ หันไปทางไหนไม่ได้ พึ่งใครไม่ได้ มันเหนื่อยจัง
พอจะไปหาเพื่อนเพื่อให้ความรู้สึกดาวน์จนอยากจะตายมันหายไป ก็ยังโดนด่ากลับมาอีก
ถ้าบอกว่าหนูไม่พูดอะไรบ้างหรอ หนูพูดแล้วนะคะ แบบใจเย็นด้วย แต่เค้าบอกหนูเถียงแล้วก็ด่าค่ะ สุดท้ายบล้อคไลนไปแล้ว ทั้งๆที่แค่อธิบายเท่านั้นเอง เหมือนหนุมาระบายมากกว่าเพราะวันนี้ร้องไห้แต่เช้าเลย แต่ถ้าให้คำปรึกษาหนุได้ก็ดีเหมือนกันนะคะ แต่ก็ไม่รู้จะมีคำปรึกษาไหนได้ผลกับครอบครัวหนู555