ค่อนข้างยาวนิดนึงนะคะ  
ตอนนี้เรามีลูก1ขวบครึ่งคนนึง ตอนแรกเราก็เลี้ยงอยู่บ้านแม่เรานิ่แหละค่ะ เลี้ยงตั้งแต่คลอดเลย จนลูกเราได้9เดือนเราได้ย้ายไปตจว.ไปอยู่กับแม่สามีก็เลี้ยงมีความสุขดีจนแม่สามีเราเสีย ทางญาติสามีเลยอาสาจะช่วยดูลูกเราให้ด้วยเลยให้เราไปอยู่กับเค้า(ญาติสามีค่อนข้างมีฐานะนะคะ) เราเห็นว่าลูกเราจะได้สบายด้วยได้ไปเที่ยวนุ้นนั่นนี่เลยตัดสินใจอยู่กับเค้า พอเราได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นจริงๆเราค่อนข้างที่จะอึดอัดเพราะไลฟ์สไตล์ที่บ้านนี้มันแตกต่างจากครอบครัวฝั่งเรามาก การใช้ชีวิตการใช้สิ่งของหรือเครื่องแต่งกายต่างๆ แม้กระทั่งเราจะหยิบจับอะไรมันค่อนข้างลำบากเพราะเราไม่รู้ว่าถ้าเราทำสิ่งนี้ไปเค้าจะว่ามั้ย แต่ถึงเราจะอยู่ที่นี่ส่วนมากลูกจะอยู่กับเรานะคะ เราไม่ได้ทำงานนะคะเลี้ยงลูกฟูลไทม์เลย การเงินก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะทุกอย่างต่างคนต่างซื้อกินแต่ก็ไม่ได้อดนะคะ จนเราได้มาท้องลูกอีกคนเราคุยกับฝั่งแม่เราว่าเราจะกลับบ้านนะเพราะทางที่บ้านมีที่ทำงานที่เราเคยทำแล้วเค้าโอเคถ้าเราจะทำสัก5เดือนพอที่จะเก็บเงินไว้เตรียมคลอดได้ แม่เราก็โอเคเค้าจะดูลูกเราให้เวลาเราทำงาน หลังจากนั้นเราก็มาคุยกับฝั่งญาติสามี เค้าบอกกับเราว่าเค้าไม่เห็นด้วยที่จะให้ลูกเราไปอยู่บ้านแม่เรา เค้าให้เหตุผลว่า เป็นห่วงพัฒนาการกลัวลูกเราไม่ได้พบปะคน อยู่แต่ในห้อง เค้าพูดกับเราว่าถ้าลูกป่วยจะใช้สิทธิ์30บาทหรอ เค้าพูดประมาณว่าเหมือนเราเลี้ยงลูกไม่ดีไม่สนใจลูก ทั้งที่เราเลี้ยง24ชม.เค้าแค่ผ่านๆมาเห็นบางจังหวะที่เราจับมือถือในขณะดูลูกแค่นั้น แต่เรายืนยันกับเค้านะคะว่าเราจะเอาลูกไปด้วย เค้าก็พูดประมาณว่าถ้าอยากให้ลูกลำบากก็เอาไป เป็นแม่ต้องเสียสละให้ลูกสบายสิ ถ้าจะใช้สิทธิ์ความเป็นแม่เค้าก็คงไม่สิทธิ์ หลังจากที่คุยกันเราก็มาคิดว่า เราทำถูกแล้วใช่มั้ยคะที่เราเอาลูกมาไว้กับเรา เราเลี้ยงมาแต่คลอดเลยถ้าจะให้เราห่างจากลูกเราทำใจไม่ได้จริงๆ