กระทู้นี้ขอระบายหน่อยเถอะค่ะ..

เรื่องมีอยู่ว่า เราทำงานวีซ่าในโรงเรียนนานาชาติ ปีนี้เข้าปีที่3ของการทำงานนี้
ซึ่งงานหลักๆคือต้องดูแลเอกสารต่างๆของครูและผู้ติดตาม
ตอนนี้ที่ต้องดูแลก็ราวๆ 100คน รวมผู้ติดตามนะคะ งานก็เยอะพอสมควร แต่นั่นก็ยังพอทน
แต่ปัญหาอยู่ที่ครูนี่สิคะ ขอเอกสารอะไรก็ยากกก ให้ทำอะไรก็ไม่ทำ
ตัวเองไม่เข้าใจกฏหมายไทย ก็ไม่มาทวงมาถาม สุดท้ายมีปัญหามาเราก็มาตามแก้อีก
คือไม่ใส่ใจอะไรทั้งนั้น เอาแต่ตัวเองสะดวก เราก็พยายามทำให้ทุกอย่างที่เราจะทำให้ได้เเล้วนะ
พี่ที่ทำงานเคยบอกว่า เราต้องเป็นคนตาม คอยจี้เอา นี่ก็ได้แต่คิดว่า โหหห แล้วครูไม่ต้องมีความรับผิดชอบอะไรเลยเหรอ
เอาชีวิตมาทิ้งไว้ตรงนี้เลยรึไง งงนะ แล้วเราก็ไม่ได้ดูเคสเขาคนเดียว เก๊ทป่ะ ไม่เคยซัพพอร์ตเลยย
น่าเบื่อมาก ไม่รู้จะทำยังไงดี เห็นฉันเป็นอะไร คนรับใช้เหรอ อยากจะบอกว่าโทษนะะะ ฉันกับเธอก็เป็นพนักงานเหมือนกันค่าา
ฉันไม่ใช่ customer serviceเนาะ แหมมม!! พูดละขึ้นน 😡

อีกประเภทก็คือ ตัวเองรู้ดีไปหมดดด คิดว่าทุกอย่างง่ายไปหมด รอคิวนานๆไม่ได้เลยย
เฮ่ออ เป็นอะไรกัน เราก็ไปด้วยตลอดนะ ไปเอาคิวให้แต่เช้าด้วย แต่ตม.คนมันเยอะ จะให้ทำไงคะ
สุดท้ายก็ไปว่าให้หัวหน้าเราฟัง อืมมมมม ค่ะะ!! เก่งเหลือเกินแม่คุ๊นน มาทำเองมะะ 🙄
แค่จะต้องดีลกับราชการก็จะปสด.อยู่ละ ต้องมาเจอครูแบบนี้อีก เฮ่ออ จะบ้าตายรายวัน

แต่ใดๆ คือครูที่พูดรู้เรื่องก็มีนะ คอยappreciateในสิ่งที่เราทำ
อ่ะ อันนี้ก็พอจะชุบชูจิตใจที่burn out ของเราได้บ้าง🥹