สวัสดีค่ะ เราอยากจะมาระบายอะไรนิดหน่อยน่ะค่ะ ตั้งแต่ก่อนจะคบกัน เราเคยคิดไว้อยู่แล้วค่ะว่าสักวันต้องเลิกกันก็ทำใจไว้อยู่แล้วสาเหตุที่ต้องเลิกก็เรื่อฝครอบครัวนั่นแหละค่ะ ครอบครัวของเราไม่ชอบครอบครัวของแฟนแล้วก็ลามไปหาแฟน ด้วยเรื่องฐานะทางบ้านด้วยค่ะเลยยิ่งมีปัญหา มีปัญหาเรื่องนี้มาตลอดตั้งแต่เริ่มคบแต่มีแค่2ครั้งเท่านั้นค่ะที่หนักที่สุด ครั้งแรกแม่ของเราแค่เตือนแต่ก็เป็นการเตือนที่ยังให้โอกาสแก้ไขอยู่ เราเป็นลูกสาวคนเดียวเป็นลูกสาวหลานสาวหัวแก้วหัวแหวน ตายายเราค่อนข้างจะหัวโบราณไม่ให้มีแฟน แต่แม่เรายังดีหน่อยที่ให้มีแต่ถ้ามีก็อย่าให้เสียการเรียนเลือกคบคนที่มีประโยชน์ไม่มีก็ตัดทิ้งจะคบกี่คนก็แล้วแต่จะคุยกี่คนก็ได้แต่อย่าเสียการเรียน แม่เราเป็นคนเด็ดขาดคำไหนคำนั้นมีครั้งแรกได้แต่ครั้งที่สองห้ามมีแม่เป็นคนที่ตัดขาดกับพ่อแบบไม่เอาอะไรเลยนอกจากเรา แต่ปัญหามันอยู่ที่เราเองที่ไม่แก้ไขหรือปรับปรุงอะไรสักอย่างจนมันสายเกินแก้ สายเกินไป เพราะแม่เราหมดความอดทนแล้ว ยื่นคำขาดถ้าไม่หยุดจะตัดขาดกับเรา เราก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำ เราขอโอกาสจากแม่ ต่อรองกับทานว่าขอเวลา1ปี แค่1ปีเราจะย้ายไปเรียนต่างประเทศแล้วตัดขาดกับแฟน ที่เราขอไปแบบนั้นเพราะเราต้องหนีไปให้ไกลค่ะเพราะทนสู้หน้าเขาไม่ได้จริงๆเพราะเรารักเขามากเกินไป เรากลัวใจตัวเองกลัวว่าถ้ายังอยู่ที่เดิมเจอเขาตลอดเราจะกลับไปหาเขา เรายอมทนกับความกลัวที่ต้องอยู่กับคนแปลกหน้าต่างถิ่นต่างภาษาดีกว่าต้องสู้หน้าเจอเขาทุกวันค่ะ ในตอนนั้นมันคิดอะไรไม่ออกจริงๆนอกจากจะหนีไปให้ไกลเลยพูดแบบนั้นและแม่ก็ยอมฟังเรา เรารู้สึกต่อท่านค่ะที่ทำให้ท่านผิดหวังในตัวเรา เรากลัวท่านจะหายไปจากชีวิตเรา เราโหยหาความอบอุ่นและความรักจากท่านที่สุดค่ะเพราะตั้งแต่จำความได้ก็ไม่เคยได้อยู่ด้วยกันเลยเพราะต้องทำงานหาเงินเลี้ยงดูเรา เมื่อมีโอกาสก็อยากจะเก็บไออุ่นจากแม่ไว้ให้มากที่สุด พอเรารู้ว่าต้องเสียท่านไปก็ยอมตัดแฟนทันที ถึงมันจะยากแต่ก็ต้องทำเพราะตอนมีโอกาสแก้ไขเราไม่ทำมันสุดท้ายก็จบแบบนี้ เราผิดทั้งหมด เรามีเขาเพื่อฮีลใจด้วยเองเขาเป็นที่ช่วยให้โรคซึมเศร้าของเราดีขึ้น แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิมหรือมันหนักขึ้นก็ไม่รู้สิค่ะ5555 เราได้แต่โทษตัวเอง เรารู้สึกแต่ทุกคนจริงๆ ยิ่งกับแม่และแฟนยิ่งรู้สึกผิด ถ้าเราสองคนมีวาสนาต่อกัน ในอนาคตเราก็คงจะกลับมาหากันค่ะ เราหวังให้เป็นแบบนั้น มันน่าเศร้าเรามากค่ะ "คนที่ใช่ในเวลาที่ไม่ใช่" เราก็ยังหวังสักวันจะกลับมาพบกัน ของขวัญที่เตรียมไว้ก็ไม่คิดว่าจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่มอบให้เขา เราหวังว่าเขาจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไม่จมปลักแล้วเดินหน้าต่อไป เรารักเขามากรักสุดหัวใจแต่ก็ไม่อาจสู้ความรักของแม่ลูกได้เลย ต้องขอโทษนับพันครั้งต่อเขาแล้วจริงๆค่ะ ถ้าหากเขาเข้ามาเห็นแล้วรู้ว่าเป็นเราก็ขอฝากข้อความไว้ให้อ่านนะคะ เค้าขอโทษนะบี๋ที่อยู่แฮปๆกับบี๋ได้แค่นี้เค้าอยากอยู่กับให้นานกว่านี้แท้ๆ ต้องขอโทษจริงๆเค้ารักบี๋มากๆเลยนะคะคนเก่งของเค้า อี้เฉินชอบพันไมล์ มีความสุขให้มากๆนะถึงแม้จะไม่มีเค้าอยู่ด้วยแล้ว อย่าได้เศร้านานเลยนะจงมีชีวิตที่ดีต่อไปนะ ถ้าเรามีวาสนาต่อกันจริงๆ ไว้เจอกันในเวลาที่ใช่มากกว่านี้แม้เราอาจจะไม่รักกันแล้วก็ให้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ ร้องไห้ได้แต่อย่านานล่ะ ขอบคุณทุกๆอย่างที่ผ่านมานะจะมิตรภาพจะความรักที่มีต่อกันหรืออะไรก็ตามแต่ที่เคยทำมาด้วยกัน เค้ารักบี๋มากๆนะคะรักสุดหัวใจเลย ไว้เจอกันใหม่นะคะ "จาก JJ มอบให้ BB"