เรากับแฟนเก่าคบกันนานมากแล้วค่ะ ช่วงแรกๆที่คบกัน เขาเล่นฟุตบอลค่ะ เราก็ตามมาดูทุกวันแบบนั้นอยู่5เดือน เราก็พยายามทำดีด้วยมากๆ คอยมาดูระหว่างซ้อม ซื้อข้าวเที่ยงให้ทาน เลี้ยงข้าวอยู่บ่อยๆค่ะ จะมองว่าเราพยายามฝ่ายเดียวก็ได้ค่ะ แต่เวลาที่เราคุยกับเพื่อนผชหรือมนุษย์เพศชายที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเรา แม้จะเป็นพี่ชายที่สนิทเขาก็จะหวงก้างตลอดค่ะ ประมาณว่าเราต้องอยู่กับเขาเท่านั้น ห้ามไปมีสังคมอื่นอะไรประมาณนี้ค่ะ เขาทำตัวแบบนี้ประมาณ2ปี ใช่ค่ะ2ปี เราต้องอดทนกับเขาอยู่แบบนี้ ครั้งนึงเขาก็ขู่ว่าจะตบหน้าเราด้วยค่ะถ้าเราไม่ยอมกลับบ้าน วันต่อมาเขาก็มาขอโทษปกติ แต่น้ำเสียงที่พูดในวันนั้นยังวนเวียนที่หูเราอยู่เลยค่ะ
ประมาณ3เดือนต่อมา เราขึ้นม.4ค่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าวุฒิภาวะเเละอายุที่มากขึ้น จู่ๆจากที่เราต้องคอยเลี้ยงข้าวเขา คอยปรนนิบัติเขา(บางคนอาจมองว่าเรายอมโง่ทำเพื่อเขา ใช่ค่ะ ความรักมันบังตา เรายอมรับเลย)จู่ๆเขาก็มากินข้าวกับเราเฉยเลยค่ะจากที่ปกติไม่ทำ เขาจะคอยหาเวลามาอยู่ด้วยและคุยกับเราตลอดเวลา ทำดีด้วยแบบที่เขาไม่เคยทำกับเรา เราก็งงๆค่ะ เรารอเขาจนชิน จนความรู้สึกในใจเรามันด้านชาหมดแล้ว กลายเป็นว่าที่ทำไปเพื่อเขาเพราะหน้าที่การเป็นแฟนเท่านั้น เขาเริ่มทำดีกับเราและเริ่มหึงหวงเรามากกว่าเดิม เหมือนหมาหวงก้างค่ะ มีแล้วแต่ก็ไม่ดูแลแต่กลับหวงซะอย่างนั้น.. ห้ามคุยกับผชคนไหนเลบค่ะเขากำชับมาแบบนั้น เป็นแบบนี้เรื่อยๆจนเข้าปีที่3 เป็นกลางปีที่แล้วค่ะ เดือนกรกฎา ช่วงวันเกิดเราพอดี เราตัดสินใจว่าจะเลิกกับเขาเพราะเขาทำสุขภาพจิตเราเเย่มากๆค่ะ เราไปปรึกษาหมอหลังจากเลิกกับเขา ถามเพื่อนๆเพื่อนก็บอกว่าเราน่าจะป่วยซึมเศร้าตั้งแต่ระหว่างที่เราคบกับแฟนเก่าแล้วค่ะ
ตั้งแต่นั้นมาเรามีนิสัยทำร้ายตัวเอง ด้อยค่าตัวเอง มีอาการแพนิคและอื่นๆอีกมากมายที่เป็นด้านลบค่ะ(ตอนที่เคยคบกันเขาชอบตะคอกใส่เราค่ะ เราเลยกลัวเสียงดังๆ เวลาได้ยินทีไรตัวจะสั่น มีอาการแพนิคตลอดเลยค่ะ) เลิกกันแล้วแต่อาการย่ำแย่กว่าเดิม เป็นซึมเศร้ามาประมาณ5เดือน พึ่งจะมาดีขึ้นเดือนที่แล้วค่ะ แต่หลังจากที่เลิกกัน เขาก็ยังทักหาเราแต่ไม่บ่อยค่ะ สัปดาห์ละครั้ง(เราไม่บล็อคเขาค่ะเพราะยังรักเขาเหมือนกัน รู้สึกแย่เลย) สัปดาห์ก่อนๆดีขึ้นมากแล้วแต่จู่ๆพอเอาเรื่องนี้กลับมาคิดก็ทำเราเครียดอีกรอบเลยค่ะ กลัวการพูดคุยกับคน ไม่กล้าเข้าสังคมอีกเลยเพราะเขามักเป่าหูเราว่านอกจากเขาแล้วก็ไม่มีใครปกป้องเราได้ ตอนนี้เราก็ยังคงรักเขาคนเก่านะคะเเต่เราก็กลัวการที่เขายังเป็นเขาแบบนี้ เข้าใจยากมั้ยนะ T T
**เกริ่นมานานเลยค่ะ 555^^ เข้าเรื่องของเราจริงๆเลยละกันค่ะ**
เราเลยอยากทราบว่า การที่เราไม่ตัดเขาออกจากชีวิต เเละยังมีความคิดที่จะให้โอกาสกับคนๆนี้อยู่ มันยังเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ดีหรอคะ เพราะเรากลัวว่าถ้าให้โอกาสครั้งนี้ จะทำให้เขารู้ว่าตัวเขาเองไม่ทำให้เราตัดขาดจากเขาได้น่ะค่ะ เราพิมพ์งงๆยังไงสามารถทักท้วงได้นะคะ เราพิมพ์เยอะหน่อยๆเลย ขอความกรุณาด้วยนะคะT T
แฟนเก่าเคยทำตัวแย่ หลังๆมาทำตัวดีกับเรา เราต้องรู้สึกยังไงหรอคะ
ประมาณ3เดือนต่อมา เราขึ้นม.4ค่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าวุฒิภาวะเเละอายุที่มากขึ้น จู่ๆจากที่เราต้องคอยเลี้ยงข้าวเขา คอยปรนนิบัติเขา(บางคนอาจมองว่าเรายอมโง่ทำเพื่อเขา ใช่ค่ะ ความรักมันบังตา เรายอมรับเลย)จู่ๆเขาก็มากินข้าวกับเราเฉยเลยค่ะจากที่ปกติไม่ทำ เขาจะคอยหาเวลามาอยู่ด้วยและคุยกับเราตลอดเวลา ทำดีด้วยแบบที่เขาไม่เคยทำกับเรา เราก็งงๆค่ะ เรารอเขาจนชิน จนความรู้สึกในใจเรามันด้านชาหมดแล้ว กลายเป็นว่าที่ทำไปเพื่อเขาเพราะหน้าที่การเป็นแฟนเท่านั้น เขาเริ่มทำดีกับเราและเริ่มหึงหวงเรามากกว่าเดิม เหมือนหมาหวงก้างค่ะ มีแล้วแต่ก็ไม่ดูแลแต่กลับหวงซะอย่างนั้น.. ห้ามคุยกับผชคนไหนเลบค่ะเขากำชับมาแบบนั้น เป็นแบบนี้เรื่อยๆจนเข้าปีที่3 เป็นกลางปีที่แล้วค่ะ เดือนกรกฎา ช่วงวันเกิดเราพอดี เราตัดสินใจว่าจะเลิกกับเขาเพราะเขาทำสุขภาพจิตเราเเย่มากๆค่ะ เราไปปรึกษาหมอหลังจากเลิกกับเขา ถามเพื่อนๆเพื่อนก็บอกว่าเราน่าจะป่วยซึมเศร้าตั้งแต่ระหว่างที่เราคบกับแฟนเก่าแล้วค่ะ
ตั้งแต่นั้นมาเรามีนิสัยทำร้ายตัวเอง ด้อยค่าตัวเอง มีอาการแพนิคและอื่นๆอีกมากมายที่เป็นด้านลบค่ะ(ตอนที่เคยคบกันเขาชอบตะคอกใส่เราค่ะ เราเลยกลัวเสียงดังๆ เวลาได้ยินทีไรตัวจะสั่น มีอาการแพนิคตลอดเลยค่ะ) เลิกกันแล้วแต่อาการย่ำแย่กว่าเดิม เป็นซึมเศร้ามาประมาณ5เดือน พึ่งจะมาดีขึ้นเดือนที่แล้วค่ะ แต่หลังจากที่เลิกกัน เขาก็ยังทักหาเราแต่ไม่บ่อยค่ะ สัปดาห์ละครั้ง(เราไม่บล็อคเขาค่ะเพราะยังรักเขาเหมือนกัน รู้สึกแย่เลย) สัปดาห์ก่อนๆดีขึ้นมากแล้วแต่จู่ๆพอเอาเรื่องนี้กลับมาคิดก็ทำเราเครียดอีกรอบเลยค่ะ กลัวการพูดคุยกับคน ไม่กล้าเข้าสังคมอีกเลยเพราะเขามักเป่าหูเราว่านอกจากเขาแล้วก็ไม่มีใครปกป้องเราได้ ตอนนี้เราก็ยังคงรักเขาคนเก่านะคะเเต่เราก็กลัวการที่เขายังเป็นเขาแบบนี้ เข้าใจยากมั้ยนะ T T
**เกริ่นมานานเลยค่ะ 555^^ เข้าเรื่องของเราจริงๆเลยละกันค่ะ**
เราเลยอยากทราบว่า การที่เราไม่ตัดเขาออกจากชีวิต เเละยังมีความคิดที่จะให้โอกาสกับคนๆนี้อยู่ มันยังเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ดีหรอคะ เพราะเรากลัวว่าถ้าให้โอกาสครั้งนี้ จะทำให้เขารู้ว่าตัวเขาเองไม่ทำให้เราตัดขาดจากเขาได้น่ะค่ะ เราพิมพ์งงๆยังไงสามารถทักท้วงได้นะคะ เราพิมพ์เยอะหน่อยๆเลย ขอความกรุณาด้วยนะคะT T