ช่วงกลางเดือนมกราปีที่แล้วเป็นวันที่เราเลิกกับแฟนค่ะ ตอนนั้นแฟนเราขอห่างกับเราแล้วมีหลายเรื่องที่เรารู้สึกแย่ จนเราขอเลิกกับเขา ก่อนที่เราจะขอเลิกเราคิดว่าเราคบกันมาเกือบ4ปีเขาคงไม่ตอบตกลงและปล่อยเราไปง่ายๆแน่ๆ(คบกันมาเราไม่เคยขอเลิกเขาเลยสักครั้ง)
แต่เขาตอบว่าตกลง เราเลิกกัน
ผ่านไปหนึ่งอาทิตเราทำใจไม่ได้ เพราะเราไม่ได้เตรียมใจไว้เลยที่เราจะไม่มีเขาในชีวิตอีกแล้ว เราทักไปหาเขา เขาปกติทุกอย่าง เขาปฏิเสธการขอเจอของเรา เราดันทุรังจนได้เจอเขา และเขาบอกเราว่ามีผู้หญิงมานอนกับเขาแล้ว คือหนึ่งอาทิตที่เราพึ่งเลิกกัน เขามีคนใหม่มาอยู่ด้วยแล้ว
ตอนนั้นโลกทั้งใบของเราคือเขา เขาคือแฟนคนแรกของเรา เราไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดขนาดนั้นมาก่อน เราอ้อนวอน คุกเข่าขอร้องเขาเลยจริงๆเพื่อให้เขาเลือกเรา กลับมาคบกับเรา
เราพยายามตามตื้อเขาเกือบ3เดือน
เราอยู่คนละจังหวัดกัน แต่เรานั่งรถไปหาเขาทุกอาทิต เราโดนคำพูดแรงๆสารพัด
จนถึงวันที่เขายอมกลับมาคบกับเรา
เราคิดไว้ตลอดเลยว่า ถ้าเราสองคนกับมาคบกัน
เราต้องลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในเดือนมกรา-มีนาให้ได้
แล้วเราก็พยายามไม่คิดอะไรจริงๆ
แต่มันชอบผุดขึ้นมาในหัวแบบ
-ตอนที่เราเคยร้องให้ เพื่อที่จะขออยู่กับเขา
-ตอนที่เรากำลังไปหาเขา แต่เขาบอกว่าถ้ามาหาเขาจะโกรธ ทั้งๆที่เราใกล้ถึงแล้ว😂
-ตอนที่เขาเคยบอกว่า “เจ็บใช่ไหมล่ะที่ต้องมาเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น ที่หลังก็ไม่ต้องดู” (สิ่งที่ไม่ควรเห็นคือ ภาพในมือถือที่เขาหอมแก้ม นอนกอดกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน)
มันมีเยอะมากเราไม่รู้จะอธิบายยังไง
พอนึกอะไรพวกนี้ขึ้นมา เราก็จะพยายามทำอย่างอื่นคิดอย่างอื่น แต่แฟนเราก็อาศัยอยู่ที่เดิมที่ ที่ออกมาซื้อของหรือไปมหาลัย ก็จะเจอผู้หญิงคนนั้น
เขาเจออะเราไม่คิดอะไรหรอก
แต่ถ้าตอนที่เราเจอ เรารู้สึกเหมือนทุกอย่างมันกลับมาในหัวทุกอย่าง เรามือสั่น เราทำอะไรไม่ถูก เราอยากจะร้องไห้ พอหลังจากที่เจอผู้หญิงคนนั้น เราพยายามที่จะรีบล้างสมองให้ไวที่สุด
สรุปคือ เราได้แค่พยายาม เราเลิกคิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้จริงๆ
วันวาเลนไทน์จริงๆเราอยากเอาของขวัญไปให้แฟนมากเลย แต่เมื่อปีที่แล้วหลังจากที่เราเอาของขวัญไปให้เขาแล้ว เขาก็ไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นต่อ
**ตอนนี้เราคบกับแฟนคนนี้อยู่และเรื่องพวกนี้เราไม่เคยเอามาพูดกับเขาเลย ว่าเราลืมไม่ได้ เราแอบไปร้องไห้บ้างนิดหน่อย เราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงดีเลย
เราเคยคิดหลายครั้งว่าเราจะเลิกกับเขาเลยดีไหม ยังไงถ้าลืมไม่ได้มันก็คงไม่มีความสุขได้เต็มที่ แต่เรากลัวเราจะเจ็บแบบวันนี้ปีที่แล้วอีก
*อย่าด่าหรือว่าเราที่เราลืมไม่ได้เลยนะคะ*
เราทำไงดีคะ
แต่เขาตอบว่าตกลง เราเลิกกัน
ผ่านไปหนึ่งอาทิตเราทำใจไม่ได้ เพราะเราไม่ได้เตรียมใจไว้เลยที่เราจะไม่มีเขาในชีวิตอีกแล้ว เราทักไปหาเขา เขาปกติทุกอย่าง เขาปฏิเสธการขอเจอของเรา เราดันทุรังจนได้เจอเขา และเขาบอกเราว่ามีผู้หญิงมานอนกับเขาแล้ว คือหนึ่งอาทิตที่เราพึ่งเลิกกัน เขามีคนใหม่มาอยู่ด้วยแล้ว
ตอนนั้นโลกทั้งใบของเราคือเขา เขาคือแฟนคนแรกของเรา เราไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดขนาดนั้นมาก่อน เราอ้อนวอน คุกเข่าขอร้องเขาเลยจริงๆเพื่อให้เขาเลือกเรา กลับมาคบกับเรา
เราพยายามตามตื้อเขาเกือบ3เดือน
เราอยู่คนละจังหวัดกัน แต่เรานั่งรถไปหาเขาทุกอาทิต เราโดนคำพูดแรงๆสารพัด
จนถึงวันที่เขายอมกลับมาคบกับเรา
เราคิดไว้ตลอดเลยว่า ถ้าเราสองคนกับมาคบกัน
เราต้องลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในเดือนมกรา-มีนาให้ได้
แล้วเราก็พยายามไม่คิดอะไรจริงๆ
แต่มันชอบผุดขึ้นมาในหัวแบบ
-ตอนที่เราเคยร้องให้ เพื่อที่จะขออยู่กับเขา
-ตอนที่เรากำลังไปหาเขา แต่เขาบอกว่าถ้ามาหาเขาจะโกรธ ทั้งๆที่เราใกล้ถึงแล้ว😂
-ตอนที่เขาเคยบอกว่า “เจ็บใช่ไหมล่ะที่ต้องมาเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น ที่หลังก็ไม่ต้องดู” (สิ่งที่ไม่ควรเห็นคือ ภาพในมือถือที่เขาหอมแก้ม นอนกอดกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน)
มันมีเยอะมากเราไม่รู้จะอธิบายยังไง
พอนึกอะไรพวกนี้ขึ้นมา เราก็จะพยายามทำอย่างอื่นคิดอย่างอื่น แต่แฟนเราก็อาศัยอยู่ที่เดิมที่ ที่ออกมาซื้อของหรือไปมหาลัย ก็จะเจอผู้หญิงคนนั้น
เขาเจออะเราไม่คิดอะไรหรอก
แต่ถ้าตอนที่เราเจอ เรารู้สึกเหมือนทุกอย่างมันกลับมาในหัวทุกอย่าง เรามือสั่น เราทำอะไรไม่ถูก เราอยากจะร้องไห้ พอหลังจากที่เจอผู้หญิงคนนั้น เราพยายามที่จะรีบล้างสมองให้ไวที่สุด
สรุปคือ เราได้แค่พยายาม เราเลิกคิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้จริงๆ
วันวาเลนไทน์จริงๆเราอยากเอาของขวัญไปให้แฟนมากเลย แต่เมื่อปีที่แล้วหลังจากที่เราเอาของขวัญไปให้เขาแล้ว เขาก็ไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นต่อ
**ตอนนี้เราคบกับแฟนคนนี้อยู่และเรื่องพวกนี้เราไม่เคยเอามาพูดกับเขาเลย ว่าเราลืมไม่ได้ เราแอบไปร้องไห้บ้างนิดหน่อย เราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงดีเลย
เราเคยคิดหลายครั้งว่าเราจะเลิกกับเขาเลยดีไหม ยังไงถ้าลืมไม่ได้มันก็คงไม่มีความสุขได้เต็มที่ แต่เรากลัวเราจะเจ็บแบบวันนี้ปีที่แล้วอีก
*อย่าด่าหรือว่าเราที่เราลืมไม่ได้เลยนะคะ*