ผมรู้สึกว่าตัวเองเวลาคิดทำอะไรหรือตัดสินใจอะไรไม่เหมือนคนอื่น ผมมักจะทำอะไรผิดผลาดบ่อยจนเป็นนิสัยเเละแย่กว่าคนอื่นๆ ผมรู้ตัวว่าผมมีอาการสมาธิสั้น ซึ่งผมพยายามแก้ไขเรื่องนี้อยู่ แต่ผมก็ยังคงอยู่กับคำพูดในเชิงลบที่เกี่ยวกับผมมากมายจากเพื่อนสังคมเเละครอบครัว ผมพยายามจะแก้ไขตัวเองแต่พอได้ยินคำด่าคำดูถูกผมก็รู้สึกสูญเสียความมั่นใจไป มันทำให้ผมเเสดงออกความเป็นตัวเองได้ไม่เป็นธรรมชาติ มันเกร็งๆฝืนๆ เพราะกลัวว่าจะทำอะไรผิดแปลกไปจากคนอื่นหรือเปล่า เเละผมยังมีปัญหาในการพูดคุยสื่อสาร คนชอบพูดว่าผมเป็นคนพูดไม่รู้เรื่อง ผมรู้สึกเกร็งทุกครั้งเวลาจะพูด เพื่อให้ตัวเองพูดชัดผมเป็นประโยคมากที่สุด ผมรู้สึกว่าเวลาพูด สมองกับการพูดมันไม่เชื่อมต่อกัน พูดผิดพูดถูกไม่เป็นประโยคชัดเจนซึ่งผมไม่ชอบมันเป็นอย่างมาก เเละการเเสดงออกที่มึนๆ เเละชอบเหม่อลอยอยู่บ่อยเเละอาการสมาธิสั้นที่ทำให้ทำความเข้าใจในเรื่องต่างๆยากกว่าคนอื่นๆ คนจึงมองว่าผมเอ๋อ ผมไม่เต็มบ้าเเละไม่รู้เรื่อง ผมรู้สึกแย่มากในทุกครั้งเมื่อได้ยินคำเหล่านี้ ปัญหาที่ผมเหล่ามา ผมคือต้องการคำเเนะนำเพิ่มเติมในการไปปฏิบัติเเละแก้ไขจุดเด่นจุดด้อยต่างๆของตัวเอง