ก่อนเข้ามหาลัย เราจะไปช่วยป้าขายข้าวเเกงประจำทุกเช้าเลยค่ะ เจอพี่คนนึงมาซื้อข้าวทุกวัน เขาใส่เเมสปกปิดความหล่อไว้ สูง หุ่นดี บุคลิกดี เทสมาก ภาพรวมคือดูดีทุกอย่าง ตรงสเป็ค พี่แกเป็นคนนิ่งๆ สุขุม พูดน้อย introvert จากที่สังเกตุนะคะ ตอนแรกก็มองดู ว่าทำไมดูเท่จัง ดูหล่อจังขนาดไม่เห็นหน้าคนอะไร  เขาก็มาซื้อข้าวเวลาเดิมทุกวัน เราก็มองเขาทุกวัน  แอบตักข้าวแถมให้ด้วย55555 มองไปมองมาชอบเขาเฉย แต่ไม่ได้แสดงออกว่าชอบขนาดนั้น เวลาเราชอบใครเราจะนิ่งมากค่ะ ดูยากมาก หน้าจะตึงๆคีพลุค 😆 แต่ช่วงแรกดูเหมือนเขาจะเฉยๆค่ะ ไม่มีการตอบรับใดๆ ปกติทุกอย่าง
จนมีวันนึง พี่เค้าดูแปลกไป ด้วยท่าทาง คำพูด เหมือนเขาจะพยายามเข้าหาเรามากขึ้น แต่เป็นฟีลแซวๆ เขายื่นถุงแกงมา ให้เราใส่ถุงให้ แต่เราเอื้อมไม่ถึง เลยให้เขาหยิบมาให้หน่อย เขาก็บอกว่า ''ขาไม่ถึงหรอ'' งี้ค่ะ ออกแนวบูลลี่นิดนึง แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจค่ะ เพราะเราก็ขาสั้นจริง5555 แต่ปกติเขาจะไม่มาพูดแบบนี้กับเราเขาจะเงียบและนิ่งมาก แทบไม่ได้คุยกันเลย บางวันทอนเงิน ก็มีมือแอบโดนกันบ้างค่ะ ช่วงเเรกเขาถกมือออกอย่างไวเหมือนรังเกียจเรา5555 แต่มาตอนนี้เหมือนจะไม่ค่ะ แตะมือกันบ่อยมากกกก มากจนเราเองก็หวั่นไหว เป็นอะไรเล็กๆน้อยๆแต่เขินมาก แต่ว่าเวลาเรามองเค้า เค้าชอบหันหน้าหนีเรา ไม่หันมองเราเลย แล้วชอบทำหน้าดุๆ จนคิดว่าหรือจริงๆมโนไปเองวะ เวลามาสั่งข้าว ก็จะพูดน้ำเสียงแบบโอ้ยย หนูตายได้เลยค่ะ🫠 ฟีลแบบเอ็นดู  รับรู้ได้ถึงความอ่อนโยนนี้ แต่ก็มีเหตุให้ไม่ได้เจอกัน เราสอบติดมหาลัย เลยต้องย้ายไปเรียนที่อื่น เลยคิดว่าอาจจะไม่ได้เจอเขาแล้ว ปิดเทอมเราลองกลับไปใหม่ดูว่าเขาจะยังมาซื้อข้าวมั้ย เขาก็ยังมาเหมือนเดิมค่ะ แต่อันนี้ก็คงไม่แปลกเพราะคนเราต้องกินข้าวทุกวันเนาะ
อีกอย่างเราจะชอบสังเกตุว่าพี่แกจะข้ามสะพานลอยมาทุกวันซึ่งหลังสะพานลอยมันจะเป็นคลองลัด มีคลองน้ำกั้น ต้องนั่งเรือข้ามมาถึงจะมาได้ มี3วันที่เขาไม่มา ปกติจะมาซื้อทุกวัน วันนี้ผิดสังเกตุ ตอนนั้นเราจะไปเรียนแล้ว เลยคิดว่าคงไม่ได้เจอกันอีกละมั้ง มียายคนนึงที่ป้าเรารู้จักเขาอยู่ฝั่งคลองตรงนั้นพอดี ป้าก็ทักยายว่าไม่เห็นนานไปไหนมา ยายแกก็เลยบอกว่า เขาสูบน้ำจากคลองออก น้ำน้อย เรือไปไม่ได้ เราก็เลยอ่อเลย จนวันสุดท้าย พี่แกมาค่ะ แต่วันนั้นเป็นวันที่เราจะต้องไปละ ก็ต้องทำใจอยู่ดี  พอย้ายมาเรียน เราก็ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองมากค่ะ ชอบเค้าก็คือชอบเค้ามากชอบเค้าคนเดียวมีหนุ่มเข้าหา ก็ไม่ได้สนใจ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะมีเมียรออยู่ที่บ้านรึเปล่า ชอบแบบไม่เผื่อใจ ชอบเกิน บางทีก็ดึงสติตัวเองอยู่ว่าเบาได้เบา55555 อย่ามโนเยอะ เผื่อใจไว้จะได้ไม่เจ็บหนัก 
ช่วงล่าสุดนี้ตอนปีใหม่ เราหยุดเราก็ลงทุนนั่งรถ3ชม.เพื่อไปเจอหน้าเขาค่ะ แต่จะเป็นฟีลทำทีว่าไปช่วยป้าขายของ รอบนี้เขาถามอีกว่า ปีใหม่กลับบ้านมั้ย แต่ไม่ได้ถามเรานะ ถามป้าเรา แต่เราก็ยืนอยู่ข้างๆนั่นเเหละรู้เห็นทุกอย่าง อิอิ เขาก็บอกว่าเขากลับพรุ่งนี้นะ เราก็ทำเมินไม่สนใจ แต่จริงๆคือรับรู้แล้วค่า หรือแค่อัธยาศัยดี ใจจริงก็อยากรู้จักเขานะคะ แต่เราไม่กล้าทักเลย กลัวมันจะไม่เป็นแบบที่คิด บอกตามตรงเราไม่เคยมีแฟนนะคะ มีแต่ไปชอบคนอื่น ชอบมาเรื่อยๆ ไม่เคยสมหวังสักครั้ง เหมือนจะสมหวังแต่ก็ได้แค่เหมือนเลยปลงเรื่องนี้มาสักพัก  จนได้มาเจอพี่เเก เป็นคนแรกที่รู้สึกว่าเราอยากจีบเขาเอง   ตอนชอบเค้า รู้สึกว่าอยากเป็นคนที่ดีขึ้น อยากให้มันเหมาะสมกับเค้า อยากเป็นคนที่ดีกว่านี้ อยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง เราก็ทำได้จริงค่ะ จากเด็กอ้วน ตอนนี้น้ำหนักลด ดูดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะเลย เขาทำให้เรารักตัวเอง ถึงจะไม่สมหวังแต่อย่างน้อยได้ชอบเค้าแบบนี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ ใจฟู😚💖