ผมอยากจะเล่าเรื่องราวๆยาวๆให้ฟังแบบสั้นๆ หรืออาจจะยาวก็ยังไม่แน่ใจนัก เพราะผมรู้เรื่องเกี่ยวกับการทำขนมน้อยมากๆ ในฐานะผู้กินที่ดีผมจะกินข้าวของทุกอย่างที่ภรรยาจัดหามาให้ ถึงแม้บางทีจะเป็นของที่ผมไม่ชอบกิน เช่นผัก ผลไม้ หรืออาหารเฮลตี้ อาหารคลีนทำนองนั้น ถ้าพบมันบนโต๊ะอาหารผมก็ยิ้มแล้วก็กินเข้าไป ยิ้มน้อยๆก่อนกินพอให้เธอสัมผัสได้ว่าผมกำลังเสแสร้ง เธอจะยิ้มมากๆและวางอำนาจด้วยสายตาออกคำสั่งที่ไม่ต้องเปล่งเสียงออกมาว่าให้ผมกินเข้าไป

แต่ส่วนมากแล้วผมกินอาหารของเธอด้วยความเต็มใจ ดีใจและขอบคุณเสมอสำหรับการดูแลมาตลอดระยะเวลาก็หลายสิบปี และบางทีซึ่งค่อนข้างบ่อยผมก็อยากกินขนม

รอบนี้ผมอยากกินคัสตาร์ด อยากกินเค้กคัสตาร์ด 

ผมชอบกินคัสตาร์ด ผมมีความหลัง เราสองคนมีความหลัง มีรอยยิ้มเก่าๆร่วมกันเสมอ

ช่วงนั้นน่าจะราวๆปีพ.ศ.๒๕๔๐ ฟังดูเหมือนโคตรนาน ผมอายุราวๆยี่สิบปีนั่นแหละ ผมและภรรยาใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองลพบุรี ละวะปุระ ละโว้ธานี เมืองหลวงของฝูงลิง ก็ใช้ชีวิตแบบลูกจ้างรายเดือนทั่วๆไป ผมทำงาน ภรรยาผมทำงาน และผมชอบกินคัสตาร์ด คาร่าคัสตาร์ด ไม่แน่ใจว่าสมัยนี้ยังมีขายไหม แต่ผมรอดมาจนถึงตอนนี้และยังกินคัสตาร์ดในบางครั้งเหมือนเดิม

เมื่ออายุมากเข้าผ่านคืนวันอันยาวนาน ผมมักจะกินขนมที่คนทั่วๆไปกินกันไม่ได้ คือชอบขนมหวานๆแต่ก็กินหวานไม่ได้จากอาการภูมิแพ้ แค่กินทองหยิบทองหยอดซักสองคำหรือโรตีนมข้นหวานซักแผ่นนึงผมอาจจะเกิดอาการคออักเสบต้องรักษาตัวไปถึงสองสัปดาห์ ผมแพ้อาหารหลายอย่างและขนมหวานก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ผมก็ยังไม่ตายเป็นปุถุชนคนหนาที่อยากกินขนมเหมือนใครๆ เมื่องอแงหนักเข้าภรรยาผมจะเริ่มอายและหาทางให้ผมคลายความดีดดิ้นหรือหยุดแสดงกิริยาที่ไม่สมกับวัย

เธอหัดทำขนมให้ผมกิน ขนมอันนั้นอันนี้ที่ผมร่ำร้องอยากจะกิน เธอจะหัดทำและทำให้กินโดยรวมๆแล้วคือลดความหวานหรือปริมาณน้ำตาลลง ให้ผมพอทนทานได้ คือไม่ต้องใช้ชีวิตแบบอดอยากปากแห้งหรือกินอย่างไม่บันยะบันยังจนคอพังแล้วมานอนร้องครวญครางให้เสียดแทงบางส่วนของหัวใจ

พรุ่งนี้วันเสาร์ เธอและลูกๆจะไปทำบุญถวายอาหารพระที่วัดเสมอ เลยตกลงกันว่าจะทำเค้กคาราเมลคัสตาร์ดซักสองถาด ถวายครูบาอาจารย์ กินกันที่บ้านและฝากให้ใครต่อใครได้ลองชิม ขยิบตานิดๆแล้วก็ใส่กล่องให้ลูกชายคนเล็กเอาไปฝากเพื่อนสาวคนสนิท หวานซะยิ่งกว่าหวาน ขนมหวานก็ยังหวานไม่เท่า

ลองมาดูกันหน่อยซิว่าเราต้องใส่อะไรบ้างเพื่อให้ได้ขนมอันนี้ออกมา ที่สำคัญที่สุดเลยคือนมสด นมวัวสดๆ ของผมซื้อจากสหกรณ์โคนมแล้วเอามาต้มเอง เป็นนมสดแบบเข้มข้นชนิดที่ว่านมที่วางขายในตู้ตามร้านค้ายี่ห้อไหนๆก็ไม่อาจเปรียบได้ นมสดตั้งไฟอ่อนๆให้พอเดือด ใส่ใบเตยลงไปแต่งกลิ่นซักมัดนึง ผึ่งให้อุ่นๆก็ดื่มได้สดๆไม่ต้องเติมอะไร ได้รสชาติแบบอูมามิแท้ๆ ที่เหลือก็พักให้เย็นเก็บใส่ตู้ไว้กินในโอกาสต่อๆไป แต่งรสด้วยน้ำตาลเพิ่มความหวานก็ได้ ลูกชายผมก็มักจะทำอย่างนั้น หรือผสมน้ำผึ้ง ใส่กาแฟ หรือปั่นกับผลไม้แล้วบังคับให้ผมกิน

ส่วนผสมน่าจะมีนมสด , ไข่ไก่ , แป้งสาลี ,ผงฟู , น้ำตาลทราย , น้ำมันพืช , กลิ่นวนิลา , เกลือนิดๆ มะนาวหน่อยๆ

เรื่องวิธีทำนี่ผมไม่ค่อยแน่ใจเพราะผมทำไม่เป็น ได้แต่สังเกตการณ์คอยดูเธออยู่ข้างๆ ซึ่งบางครั้งผมก็สนใจในตัวเธอมากกว่าสิ่งที่เธอกำลังทำ

ในที่สุดขนมหวานก็สำเร็จออกมาพร้อมกิน และผมก็กิน มันอร่อยเสมอแหละ มันหวานละมุน เป็นรสชาติที่ยากจะบรรยาย ไม่รู้ว่าจิตใต้สำนึกหรือความรู้สึกในหัวใจบอกผมตั้งแต่ก่อนกินว่ามันอร่อยเสมอ คาราเมลเข้มข้นออกขมนิดๆตามคตินิยมของผู้สูงวัย มันหวานยิ่งกว่าหวาน ถึงขนมของคนอื่นใส่น้ำตาลมากกว่านี้อีกหลายเท่ามันจะไม่หวานเท่านี้ มันเป็นรสชาติของชีวิต รสชาติของความปรารถนาดี รสชาติของความจริงใจ จริงๆแล้วมันคือรสชาติของความรักนั่นแหละ

ผมรักเธอ และรักขนมของเธอ