ได้เรียนถึงแค่ม.1 ตอนเรียนอยู่ก็ไม่มีอะไรให้คิด แต่โคิด19มาทำให้ต้องออกจาก ร.ร มาทำงานเรื่องก็ผ่านมา7ปีแล้ว แต่ในหัวผมทุกวันนี้ยังคิดวนๆอยู่ผมมีความคิดนี้มา6ปีแล้วชอบมโนบ่อยๆว่าตัวเองได้เรียนได้มีชีวิตช่วงวัยรุ่นได้มีเพื่อนได้มีแฟนเหมือนคนปกติเค้า บางครั้งนอนคิดแล้วน้ำตาก็ออกมาบางครั้งคิดแล้วหายใจไม่ค่อยออกแน่นหน้าอก  บางครั้งก็ฝันว่าตัวเองได้ใช้ชีวิตในโรงเรียน เคยคิดนานสุดเป็นชั่วโมง จนตอนนี้เหมือนมีอีกคนในหัวผมไปแล้วผมควบคุมความคิดตัวเองได้แค่80% สมอง20%คิดให้ผมเอง บางครั้งคิดเรื่องร้ายก็มีแต่ผมไม่ขอพูดจะดีกว่า แต่ร่างกายผมๆควบคุมได้อยู่ ผมชอบมโนว่าตัวเองได้เป็นคนโน้นคนนี้เก่งอย่างโน้นอย่างนี้มีโน้นมีนี้ ในความคิดผมผมเป็นไปได้ทุกอย่างเลย ก็จะมีบางครั้งที่คิดมากแล้วทำร้ายตัวเองมันเจ็บนะแต่ก็รู้ศึก ok เคยคิดอยากตาย บางครั้งก็มี หดหู่บ่อย ชอบย้ำคิดย้ำท้ำ (โรคนี้คงจะกินผมถึงกระดูกแล้ว)