สวัสดีกัลยาณมิตรทุกท่านครับ หลังจากห่างหายไปหลายปีเพราะทำงานบ้างเรียนบ้าง บางครั้งก็ศึกษาพระธรรมบ้างตามสภาพและปัญญาที่ตนจะเข้าใจ อ่านพระไตรปิฎก(เข้าใจไม่เข้าใจบ้าง)
ตามที่ตั้งคำถามครับ ผมอ่านพระสูตรแล้วปรากฎว่า ตีความว่าไม่มีอะไรเป็นเรา ในขันธ์ห้า
แล้วเราคืออะไร??? ผมก็เริ่มงงทีนี้ ทำไม่นะถ้าไม่มีเราแล้วคนที่กำลังพิมพ์กระทู้นี้มีจริงไหม ก็ต้องตอบว่ามีจริงแต่เหตุใดพระพุทธองค์จึงบอกว่า สังขารทั้งหลายทั้งปวงไม่ใช่ตัวตน(ไม่ใช่เรา ถ้าเป็นเรา เราต้องบังคับบัญชาได้) และ ธรรมทั้งหลายทั้งปวงเป็นอนัตตา ที่นี้งงหนักกว่าเดิม ผมก็เลยไปหาฟังจากหลายที่ ทั้งอ่านจาก พันทิปบ้าง
1.
บางสำนักก็บอกผู้รู้(จิต) คือเรา ผมก็คิดตาม พอเทียบในพระไตรปิฎก ก็บังคับจิตไม่ได้อีกแถมเกิดดับๆตลอดเวลา ผมก็เลยละทิ้งความคิดนี้
2.
บางท่าน(ช่วงนี้พระสอนธรรมใน ตต.เยอะ) ตอนนั้นท่านกำลังอธิบายเรื่องสติ ว่าคือการระลึกรู้ว่า
เรากำลังทำอะไร
เราคิดอะไร ผมก็เลยคอมเมนท์สอบถาม
จขกท. : อะไรเป็นตัวระลึกรู้สติครับ
พระสงฆ์: ตัวเราไง
จขกท. : ในเมื่อเราไม่มีอยู่ทำไม่เรายังมาระลึกรู้สติได้ครับ
พระสงฆ์: รู้ได้ไงไม่มีเรา แล้วใครกันพิมพ์ตอบอาตมาล่ะ จะว่าไม่มีเราได้ไง
ผมก็เลยเงียบปากแล้วจากมากเพราะท่านเริ่มโมโหเพราะเข้าใจผิดว่าผมไปถามปั่นท่าน
3.
บางสำนักก็บอกว่ามีบางสิ่ง(สัตว์ตานัง หรือ ผู้ยึด)มายึดขันธ์ห้า(สิ่งที่ถูกยึด) ท่านก็อ้างพระสูตรต่างๆ สรุปคร่าวๆ ว่าเนื่องด้วยขันธ์ห้าไม่ใช่เราแสดงว่าเราต้องเป็นอะไรสักอย่างมายึดขันธ์ห้า ที่แรกผมฟังดูก็น่าจะใช่ แสดงว่าเราคือ บางสิ่งที่มายึดขันธ์สินะ แต่พอพิจารณาว่าทำไมต้องมายึดละเราลองลอยไม่ต้องอาศัยขันธ์ได้หรือไม่ ก็ไปสอดคล้องกับ พระสาติที่พูดว่าวิญญาณลองลอย หรือกลุ่มที่ว่าอัตตาเที่ยง (สัสสตทิฐิ) หรือความเชื่อ ของพราหมณ์ ว่าด้วย ปรมาตมัน อาจเป็นแนวคิดที่สุดโต่งเกินไป ผมก็ละแนวคิดนี้
จากนั้นผมกลับมาใคร่ครวญและศึกษาในพระไตรปิฎกก็ยังหาเราไม่เจอ แถมอ่านไม่รู้เรื่องไม่รู้นัยย์ด้วย ผมครุ่นคิดจนพูดกับตัวเองว่า แล้ว
ทำไม่ต้องบังคับให้มันมีเราด้วย พอพูดกับตัวเองอย่างนี้ผมก็ตั้งคำถามว่าแล้ว
ทำไมต้องไปยัดเหยียดให้มีเราล่ะ? ผมก็เลยเข้าใจขึ้นมาบ้างว่าที่ผมพยายามหาตัวเองว่าเราคืออะไรเนี่ยมันผิด เพราะสำคัญว่าต้องมีเรา หาให้ตายก็ไม่เจอเนื่องด้วยเรา
ไม่มีตัวตนที่แท้จริงหรือ
สิ่งยึดหรือ
จิต แต่หาศัยเหตุปัจจัยที่เกื้อกูลกัน(ซึ่งผมยังไม่เข้าใจในส่วนนี้)...
สรุป เรา(ตัวตนที่แท้จริง)คือใคร เรา(ตัวตนที่แท้จริง)คืออะไร ตอบ เป็น
คำถามที่ผิดตั้งแต่เริ่มต้น เนื่องด้วยเรา(สมมติ)เห็นผิดว่าต้องมีเรา(ตัวตนที่แท้จริง) ทั้งที่เรา(ตัวตนที่แท้จริง) ไม่มี เปรียบเสมือนเรา(สมมติ)หาน้ำแข็ง(ตัวตนที่แท้จริง) บนดวงอาทิตย์ว่าอยู่ตรงไหน55555 ผมเลิกคิดแล้วครับ
ปล.
-ผมเป็นเพียงปุถุชนคนหนึ่งที่สนใจในพระพุทธศาสนาและยังไม่มีอริยผลใดๆ
-กระทู้นี้ตั้งมาให้ท่านช่วยตรวจสอบว่าความคิดของผมแนวทางคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือไม่ สามารถอธิบายและแนะนำตามที่ท่านเห็นว่าสมควร
-ผมไม่ได้มีเจตนาบิดเบือนคำสอน หากท่านเห็นว่าผมมีมิจฉาทิฐิโปรดแจ้งเลยครับ
-เนื่องด้วยเป็นผู้ศึกษาอยู่ผมอาจคิดหลายเรื่องคำถามนี้เป็นส่วนหนึ่งของคำถามอีกหลายๆหัวข้อ
-อนัตตลักขณสูตร
https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=04&siri=12
-อุปปาทสูตร
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=7520&Z=7533
-อนัตตาสูตร
https://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=17&A=4617&Z=4624
Who am I(ฉันเป็นใคร) ? What am I(ฉันคืออะไร)
ตามที่ตั้งคำถามครับ ผมอ่านพระสูตรแล้วปรากฎว่า ตีความว่าไม่มีอะไรเป็นเรา ในขันธ์ห้า แล้วเราคืออะไร??? ผมก็เริ่มงงทีนี้ ทำไม่นะถ้าไม่มีเราแล้วคนที่กำลังพิมพ์กระทู้นี้มีจริงไหม ก็ต้องตอบว่ามีจริงแต่เหตุใดพระพุทธองค์จึงบอกว่า สังขารทั้งหลายทั้งปวงไม่ใช่ตัวตน(ไม่ใช่เรา ถ้าเป็นเรา เราต้องบังคับบัญชาได้) และ ธรรมทั้งหลายทั้งปวงเป็นอนัตตา ที่นี้งงหนักกว่าเดิม ผมก็เลยไปหาฟังจากหลายที่ ทั้งอ่านจาก พันทิปบ้าง
1. บางสำนักก็บอกผู้รู้(จิต) คือเรา ผมก็คิดตาม พอเทียบในพระไตรปิฎก ก็บังคับจิตไม่ได้อีกแถมเกิดดับๆตลอดเวลา ผมก็เลยละทิ้งความคิดนี้
2. บางท่าน(ช่วงนี้พระสอนธรรมใน ตต.เยอะ) ตอนนั้นท่านกำลังอธิบายเรื่องสติ ว่าคือการระลึกรู้ว่า เรากำลังทำอะไร เราคิดอะไร ผมก็เลยคอมเมนท์สอบถาม
จขกท. : อะไรเป็นตัวระลึกรู้สติครับ
พระสงฆ์: ตัวเราไง
จขกท. : ในเมื่อเราไม่มีอยู่ทำไม่เรายังมาระลึกรู้สติได้ครับ
พระสงฆ์: รู้ได้ไงไม่มีเรา แล้วใครกันพิมพ์ตอบอาตมาล่ะ จะว่าไม่มีเราได้ไง
ผมก็เลยเงียบปากแล้วจากมากเพราะท่านเริ่มโมโหเพราะเข้าใจผิดว่าผมไปถามปั่นท่าน
3. บางสำนักก็บอกว่ามีบางสิ่ง(สัตว์ตานัง หรือ ผู้ยึด)มายึดขันธ์ห้า(สิ่งที่ถูกยึด) ท่านก็อ้างพระสูตรต่างๆ สรุปคร่าวๆ ว่าเนื่องด้วยขันธ์ห้าไม่ใช่เราแสดงว่าเราต้องเป็นอะไรสักอย่างมายึดขันธ์ห้า ที่แรกผมฟังดูก็น่าจะใช่ แสดงว่าเราคือ บางสิ่งที่มายึดขันธ์สินะ แต่พอพิจารณาว่าทำไมต้องมายึดละเราลองลอยไม่ต้องอาศัยขันธ์ได้หรือไม่ ก็ไปสอดคล้องกับ พระสาติที่พูดว่าวิญญาณลองลอย หรือกลุ่มที่ว่าอัตตาเที่ยง (สัสสตทิฐิ) หรือความเชื่อ ของพราหมณ์ ว่าด้วย ปรมาตมัน อาจเป็นแนวคิดที่สุดโต่งเกินไป ผมก็ละแนวคิดนี้
จากนั้นผมกลับมาใคร่ครวญและศึกษาในพระไตรปิฎกก็ยังหาเราไม่เจอ แถมอ่านไม่รู้เรื่องไม่รู้นัยย์ด้วย ผมครุ่นคิดจนพูดกับตัวเองว่า แล้วทำไม่ต้องบังคับให้มันมีเราด้วย พอพูดกับตัวเองอย่างนี้ผมก็ตั้งคำถามว่าแล้วทำไมต้องไปยัดเหยียดให้มีเราล่ะ? ผมก็เลยเข้าใจขึ้นมาบ้างว่าที่ผมพยายามหาตัวเองว่าเราคืออะไรเนี่ยมันผิด เพราะสำคัญว่าต้องมีเรา หาให้ตายก็ไม่เจอเนื่องด้วยเราไม่มีตัวตนที่แท้จริงหรือสิ่งยึดหรือจิต แต่หาศัยเหตุปัจจัยที่เกื้อกูลกัน(ซึ่งผมยังไม่เข้าใจในส่วนนี้)...
สรุป เรา(ตัวตนที่แท้จริง)คือใคร เรา(ตัวตนที่แท้จริง)คืออะไร ตอบ เป็นคำถามที่ผิดตั้งแต่เริ่มต้น เนื่องด้วยเรา(สมมติ)เห็นผิดว่าต้องมีเรา(ตัวตนที่แท้จริง) ทั้งที่เรา(ตัวตนที่แท้จริง) ไม่มี เปรียบเสมือนเรา(สมมติ)หาน้ำแข็ง(ตัวตนที่แท้จริง) บนดวงอาทิตย์ว่าอยู่ตรงไหน55555 ผมเลิกคิดแล้วครับ
ปล.
-ผมเป็นเพียงปุถุชนคนหนึ่งที่สนใจในพระพุทธศาสนาและยังไม่มีอริยผลใดๆ
-กระทู้นี้ตั้งมาให้ท่านช่วยตรวจสอบว่าความคิดของผมแนวทางคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือไม่ สามารถอธิบายและแนะนำตามที่ท่านเห็นว่าสมควร
-ผมไม่ได้มีเจตนาบิดเบือนคำสอน หากท่านเห็นว่าผมมีมิจฉาทิฐิโปรดแจ้งเลยครับ
-เนื่องด้วยเป็นผู้ศึกษาอยู่ผมอาจคิดหลายเรื่องคำถามนี้เป็นส่วนหนึ่งของคำถามอีกหลายๆหัวข้อ
-อนัตตลักขณสูตร
https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=04&siri=12
-อุปปาทสูตร
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=7520&Z=7533
-อนัตตาสูตร
https://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=17&A=4617&Z=4624