เข้าเรื่องแล้วกันนะคะดิฉันกับสามีแต่งงานกันมา 10 ปีพอดีจดทะเบียนสมรสมีลูกชายหนึ่งคนเก้าขวบดิฉันไม่เคยจู้จี้จุกจิกอะไรกับสามีเพราะปล่อยนานแล้วเพราะเวลาที่ฉันจุกจิกกับเขาตามเค้าเค้าหาว่าดิฉันวุ่นวายกับชีวิตเขามากมีวันนึงเค้ามาสารภาพกับดิฉันว่าถ้าเค้ามีคนคุยใหม่ดิฉันจะยอมเลิกกับเขาไหมทีแรกดิฉันก็ไม่ได้คิดอะไรก็ไม่คิดว่าสามีจะกลับมาเป็นคน เจ้าชู้อีกรอบหลังจากที่เลิกเจ้าชู้มานานตั้งแต่แต่งงานกับดิฉันดิฉันก็เลยตั้งสติแล้วก็อธิบายให้สามีฟังว่าถ้ายังคุยกันและไปคบกันดิฉันจะฟ้องผู้หญิงที่คุณคุยแล้วจะฟ้องคุณเพื่อที่จะเอาเงินมาเลี้ยงดูลูกและใช้หนี้ทั้งหมดที่เหลือแต่ดิฉันจะหย่ากับสามีเพราะสามีดิฉันยังทำงานและเงินเดือนสูงและมีสมบัติมรดกมากมายดิฉันต้องกันผลประโยชน์ไว้ให้ลูกดิฉันเผื่ออนาคตข้างหน้าค่ะแล้ววันนั้นเราก็ ได้คุยกันดิฉันก็เสียใจมากแต่เสียใจได้วันเดียวค่ะเพราะว่าทำใจไว้แล้วแต่กลับมาคิดดิฉันก็คุยกับสามีว่าคือดิฉันไม่ได้เสียใจหรอกที่คุณจะไม่มีคนใหม่หรือคุยกับคนอื่นแต่อยากให้นึกถึงลูกเพราะว่าคนที่เสียใจและเจ็บปวดที่สุดคือลูกไม่ใช่ตัวดิฉันสำหรับตัวดิฉันผ่านเรื่องราวแบบนี้มามากพอสมควรเพราะว่าอยู่ในครอบครัวที่พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่เด็กและเข้าใจความรู้สึกตอนที่พ่อแม่เลิกกันเป็นอย่างมากว่ามันรู้สึกเจ็บปวดแค่ไหนที่พ่อทิ้งแม่ไปแล้วปล่อยให้ฉันแม่กับแม่ลำบากมากจนจะเรียนจบและมีงานทำมีเงินกินเงินใช้แบบนี้กลับมามองในชีวิตครอบครัวตัวเอง เราพยายามประคับประคองครอบครัวให้มีความสุขและอยู่กันครบพ่อแม่ลูกแต่ทำไมมาวันนึงสามีดิฉันกลับเป็นคนที่จะมาทำร้ายครอบครัวตัวเองเพื่อที่จะหาความสุขใส่ตัวเองโดยที่ไม่คิดถึงเมียและลูกแต่เค้าบอกว่าถึงเลิกกันไปเค้าก็เลี้ยงลูกได้ส่งเงินให้ลูกได้เพราะเขาไม่ได้รักฉันแล้วเค้าเบื่อแล้วที่ผ่านมาอยู่ด้วยกันมันคืออะไรเค้าหาว่าดิฉันอ้วนไม่สวยเค้าอายคนที่มีเมียดิฉันแต่ดิฉันก็ทำงานประจำมีเงินเดือนมีโบนัสมีสวัสดิการประกันกลุ่มมี fix บริษัทที่ฉันทำงานอยู่ก็ดีแต่เขากลับบอกว่าเค้าอยากไปสร้างครอบครัวใหม่กับคนที่รวยและมีอนาคตที่ดีกว่านี้ฉันบอกเขาว่าขอให้ลูกเรียนจบก่อนได้ไหมเราค่อยเลิกกันลูกมีงานทำแบบนั้นแหละจะได้หายห่วงแต่เค้าบอกว่าอ้าวถ้าลูกเรียนจบแล้วเค้าก็อายุมากแล้วแล้วเค้าจะไปเริ่มต้นใหม่กับใครได้ฉันไม่แน่ใจว่าสามีดิฉันคิดอะไรอยู่ตอนนี้เพราะเขามีโรคประจำตัวคืออารมณ์สองขั้วเป็นไบโพลาร์เดี๋ยวก็อารมณ์ดีเดี๋ยวก็อารมณ์เสียเป็นคนที่มีอารมณ์โมโหร้ายมากพูดง่ายง่ายเหมือนคนเสียสติเป็นประสาทดิฉันเคยชวนเค้าไปหาหมอพบจิตแพทย์เพื่อเที่ยวยา มากินเพื่อที่ให้ เคมีในสมองเค้าดีขึ้นกว่านี้จะได้ไม่คิดอะไรฟุ้งซ่านแบบนี้ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันคนเราอยู่กันมาขนาดนี้พออีกคนนึงสังขารโรยราไม่สวยเหมือนแต่ก่อนสามีกับไม่รักพร้อมกับมีหนี้สินแต่ก็จ่ายหนี้สินได้ปกติเพราะว่ายังทำงานไม่ได้ตกงานหรืออะไรอยู่แล้วแต่สามีกลับมองว่าอยู่กับดิฉันไม่มีอนาคตออกซะเลยคือดิฉันงงใจเขามากคือเค้าคิดอะไรเวลาเค้ากลับบ้านเกิดเค้าที่ขอนแก่นเค้าบอกว่ามีญาติพี่น้องบอกเขาว่าถ้าอยู่กันแล้วไม่รวยไม่มีเงินไม่มีความสุขก็ให้เลิกกัน ไปทิ้งไปมีคนใหม่เถอะมันเสียเวลาไปสร้างอนาคตใหม่สร้างครอบครัวใหม่จะดีกว่าที่มีอยู่แบบนี้ทำไมเขาต้องไปฟังคนนอกด้วยแล้วทำไมเขาไม่ย้อนคิดหน่อยว่าแล้วลูกจะอยู่ยังไงล่ะกับเมียคือเค้าไม่นึกถึงครอบครัวเลยหรอเค้าคิดเอาแต่ตัวเองถ้าเค้าไปสร้างครอบครัวใหม่เค้าก็ก็คงเบื่อเค้าก็คงบอกกับคนใหม่แบบนั้นแหละนะฉันก็พยายามทำใจให้มันหนักแน่นกว่านี้เข้มแข็งมาแล้วได้เสริมให้มากๆเพื่อที่จะเลิกกับเขาให้ได้เหมือนกันแหละเพราะดิฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน ที่ต้องมาอยู่กับผู้ชายแบบนี้ที่คิดถึงแต่ตัวเองไม่คิดถึงครอบครัวไม่คิดถึงลูกพอเราบอกว่าเห็นแก่ตัวก็หาว่าถ้าเห็นแก่ตัวทุกอย่างฉันก็รับผิดชอบหมดเธอยังว่าฉันเห็นแก่ตัวอีกหรอเค้าพูดแบบนี้คือการเห็นแก่ตัวของเค้าคือการปันใจให้คนอื่นแล้วไม่นึกถึงความรู้สึกลูกและเมียฉันต้องทำไงกับสามีดีให้เขาเข้าใจเรื่องครอบครัวมากกว่านี้ไม่ใช่ให้คิดทำอะไรตามอำเภอใจบางทีเค้าคิดอะไรไม่เป็นค่ะเค้าคิดไม่ได้ด้วยเค้าหูเบามากเค้าชอบฟังคนอื่นคนนอกที่ไม่ใช่คนในครอบครัวแต่สำหรับคนในครอบครัวเค้าจะไม่รับฟังใดใดทั้งสิ้น สามีดิฉันอายุ 37 ปีก็ไม่ใช่เด็กเด็กแล้วส่วนดิฉัน 33 ปีส่วนชีวิตดิฉันฉันก็ไม่ได้อยากแต่งงานใหม่หรอกเพราะว่าฉันเหนื่อยถ้าแต่งอีกรอบฉันก็ขอเจอผู้ชายที่เพียบพร้อมทุกอย่างมีเงินเยอะเยอะเลี้ยงดิฉันได้แล้วก็มีผัวที่มีอารมณ์จิตใจดีปกติไม่ทำร้ายร่างกายดิฉันเวลาโมโหแต่ตอนนี้ดิฉันไม่สามารถทำร้ายจิตใจลูกได้เดินออกจากชีวิตสามีได้เพราะว่าฉันบอกลูกไว้แล้วว่าพ่อมีจะมีเมียใหม่จะทำยังไงลูกดิฉันร้องไห้กับยายแล้วรับไม่ได้ที่พ่อกับแม่จะเลิกกัน แต่ฉันอยากให้สามีรับรู้บ้างว่าลูกรู้สึกยังไงไม่ได้ให้มาสนใจฉันหรอกแล้วทุกวันนี้อยู่ด้วยกันเค้าก็พูดแต่เรื่องว่าเลิกกันหย่ากันได้ไหมไม่อยากอยู่เหมือนฉันความทางชีวิตเขาไม่ให้เค้ามีอนาคตยังไงไม่รู้ฉันว่าใช้ชีวิตปกตินะฉันก็ไปทำงานเค้าก็ไปทำงานแล้วเค้าคิดอะไรของเค้าอยู่ที่จะทำครอบครัวตัวเองให้แตกส่วนแหละขาดเหมือนครอบครัวคนอื่นเกิดมาทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ผู้ชายที่ไม่รู้จักพอสันดานมันก็เริ่มกลับมาเหมือนเดิม ต้องทำยังไงให้เขาเลิกมีความคิดว่าไปมีแฟนใหม่แต่งงานใหม่สร้างครอบครัวใหม่จะให้เค้าคิดได้ตอนไหนพ่อแม่เค้าก็ไม่บอกเค้าว่าลูกชายเขาเขาก็รักส่วนลูกสะใภ้ก็เหมือนคนอื่นไม่รู้ยังไงคิดทีไรก็ปวดหัวอยู่แต่ว่าดิฉันเป็นคนที่อดทนหรือเข้มแข็งมากถึงจะเรื่องอะไรที่หนักหน่วงก็สามารถบริหารจิตใจและทำให้จิตใจผ่านมันไปได้ตลอดเพราะว่าดิฉันคิดว่าบางทีถ้าเก็บมาคิดเยอะมันก็จะทำให้เราไม่อยากทำงานฟุ้งซ่านไม่มีความสุขเสียสุขภาพจิตดิฉันก็กลบเกินไปร้องเพลงไป หากิจกรรมทำซักเสื้อผ้าทำงานบ้านไปอีกอย่างดิฉันกับสามีมีผู้ซื้อบ้านด้วยกันที่กรุงเทพส่วนบ้านดิฉันไม่อยากเอาไว้หรอกเพราะว่ามันเป็นหนี้สินก็อยากจะขายทิ้งทิ้งไปเหมือนกันผ่อนจนตายก็ไม่รู้หมดหรือเปล่าถ้างั้นดิฉันก็ต้องเริ่มมาวางแผนใหม่แล้วว่าต้องเก็บเงินหรือใช้หนี้ให้หมดไวๆทำงานที่นี่ก็ทำไปจนเกษียณแล้วถ้าผัวจะมีเมียใหม่จริงๆก็ให้มันออกจากบ้านไปแล้วให้มันผ่อนบ้านฉันก็อยู่บ้านหลังนี้ถ้ามันไม่ผ่อนก็ไม่เป็นไรบ้านถูกยึดฉันก็ไม่ได้เดือดร้อนว่าบ้านที่บ้านนอกก็มีดิฉันจะพยายามอดทนให้มากๆเพื่อที่จะบังคับของครอบครัวตัวเองให้อยู่รอดปลอดภัย ให้มีความสุขให้ลูกดิฉันได้รับรู้ว่าพ่อแม่ยังรักกันอยู่ไม่เลิกกันไปไหนเพราะลูกดิฉันเรียนหนังสือเค้าบอกว่าถ้าไม่มีพ่อหรือแม่คนใดคนหนึ่งถ้าครอบครัวเลิกกันมันจะไม่ใช่ครอบครัวแล้วพ่อแม่ลูกก็จะไม่มีความสุขขนาดลูกเค้ายังคิดได้แต่พ่อแม่มันทำไมโง่จังไปฟังแต่คนอื่นแล้วก็ไม่นึกถึงจิตใจลูกตัวเองเอาซะเลยคือมันคงอยากให้ลูกมันเจ็บปวดมากสินะครอบครัวมันไม่เคยมีสถานการณ์ที่พ่อแม่เลิกกันมาก่อนมันก็คงไม่รู้สึกหรอกว่าคนที่เจออะไรมาแบบนั้นเจ็บปวดแค่ไหนทำใจไม่ได้แต่สุดท้ายแล้วอยู่ได้แค่ไหนก็ อยู่แค่นั้นเลยค่ะถ้าเลิกกันไปแล้วก็คงหมดเวรหมดกรรมกันไปถ้าเป็นสมัยก่อนก็คงไม่ทนหรอกค่ะแต่สมัยนี้มันต้องใช้จ่ายด้วยเงินขับเคลื่อนด้วยเงินเรียนหนังสือก็ใช้เงินดิฉันคงไม่เชื่อหรอกค่ะว่าถ้ามันเลิกกันกับดิฉันแล้วมันไปมีเมียใหม่มันจะส่งเสียลูกขนาดพ่อดิฉันยังไม่ส่งซักบาทจนดิฉันและน้องเรียนจบคำพูดมันก็พูดได้หมดแหละดิฉันเลยบอกมันว่าถ้ามันไปคุยกับใครดิฉันจะไล่ฟ้องให้หมดดิฉันจะเอาเงินมาใช้หนี้ให้มันจบจบถ้าอยากมีปัญหามากก็ให้มันไปทำเลยเรื่องแบบนี้ตัวมันนั่นแหละจะเดือดร้อนเองสรุปก็ต้องอยู่กันเหมือนเดิมอยู่ไปถ้าเราไปไม่มี ความสุขก็ทนได้เพราะว่าต่างคนต่างก็ไม่ได้รักกันแล้วแต่ที่ฉันก็ยังรักมันอยู่และแต่มันคงไม่รักดิฉันแล้วมันเบื่อผู้ชายอย่างว่าแหละเนาะพอเห็นอะไรใหม่ใหม่ก็ดีไปหมดอย่าทิ้งลูกทิ้งเมียตัวเองให้ได้ทันทีสมองมันโดนหมากินหมดแล้วมั้ง