คือคบกับแฟนมา 5 ปีเกือบ 6 ปีค่ะ แฟนเทคแคร์ดูแลดี จำรายละเอียดเกี่ยวกับเราได้ ซัพพอร์ต ตามใจ ทำอาหารเก่ง ดูแลห้องต่างๆอย่างดีตอนที่มาหา มีเราอยู่ในอนาคตแผนชีวิตของเขาเสมอ ถึงเเม้จะไกลกันแต่ก็มีความพยายามเก็ยเงินมาหาเราอยู่ตลอด แต่บางครั้งอาจจะมีไม่ได้ค่อยได้สนใจหรือฟังในสิ่งที่เราเล่า ชอบเผลอหลับหายไป ทะเลาะกันอยู่แล้วหลับไปเลยก็มี พอตื่นโทรมาบอกเหตุผลว่าเหนื่อยเลยเผลอหลับเราหายงอนโอเคเข้าใจแล้วก็แกล้งทำชิชะแล้วกดวางสาย สรุปเขาไม่โทรมา หายไปสักชม.กว่าๆจนเราโทรไปเขาก็บอกว่า ขาหลับไม่รู้เราวางสายไปตอนไหนด้วย!!! ทั้งๆที่ตอนวางก็ลืมตาคุยกันยู่ เราเลยงงว่าเอ้าไม่ได้สนใจกันตั้งเเต่ตอนคอลเลยหรอ แล้วเขาเป็นพวกไม่ค่อยยอมรับผิดว่าตัวเองเผลอหลับว่าตัวเองไม่ได้ใส่ใจหรือไม่ได้ฟังเอง จนเราต้องหงุดหงิดถึงจะยอมรับ งงว่าแค่นี้ก็ยังยอมรับไม่ได้หรอว่าตัวเองหลับหรือไม่สนใจจริงๆ เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งมากๆค่ะตลอดเวลาที่ผ่านมา แล้วคู่เราไม่ได้อยู่ใกล้กันอยู่ไกลกันคบกันตั้งเเต่ม.ปลายจนตอนนี้เราปี4 เขาปี3ซึ่งการเรียนของเขาไม่เป็นอิสระออกได้เฉพาะเสาร์อาทิตย์จะลาหยุดก็คือโดนโทรถึงแม่ว่าลาหยุดไปบ้านจริงไหม หยุดก็ต้องมาเรียนชดเชยและจ่ายเงินเอง ซึ่งมันมีปัญหาเรื่องนี้มาตลอดคือเวลาเรามีปัญหา เวาลาเทศกาลสำคัญ หรือเหนื่อยมาก เสียใจมาก เหงามากจะต้องอยู่คนเดียว อยากไปเที่ยว หรือวันสำคัญต่างๆของเรา วันจบของเราที่เราบอกว่าพ่อแม่มาก็อยู่กับเราแค่แปปเดียว เพื่อเเาดงความยินดีเสร็จก็ไปอยู่กับแฟนกับครอบครัว เราไม่มีใครอยู่ด้วยเลยและอยากให้คนสำคัญมาอยู่ในวันที่เราเรียนจบด้วยแต่เขาจะมาไม่ได้เลยเพราะออกจากที่นั่นได้แค่เสาร์อาทิตย์มันรู้สึกแย่จริงๆที่เหมือนมีแฟนแต่ตัวคนเดียวแก้ปัญหาคนเดียว บางอย่างที่ต่างใครต่างทำคนอื่นเขาก็มีแฟนมาช่วยกันหมดแต่เราไม่มีเลย เราเป็นคนไม่ชอบรอความอดทนไม่สูงมากแต่เรารอวันนึงที่จะได้อยู่ด้วยกันแต่รวมๆแล้วที่ต้องเรียนห่างกันแล้วไปใช้ทุนอยู่คนละจังหวัดอีก รวมแล้ว8ปี ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าถึงตอนนั้นจะย้ายมาอยู่ด้วยกันได้ไหม เราคุยกันบ่อยว่าบอกเขาว่าเราไม่โอเคเราอยากมีแฟนที่อยู่ด้วยกันคอยทำอะไรด้วยกันช่วยเหลือกันได้ปลอบใจกันได้ เวลาทะเล่ะก็คุนกันต่อหน้าไม่หนีหายแล้วทางที่ติดต่อด้วยทางเดียวคือส่งข้อความหรือโทรแต่ก็ยังหายอีกถ้าทะเลาะกัน เขาบอกว่าเขาอดทนรอได้ทำไมเราทำไม่ได้ คือเราไม่ใช่เขาไงแล้วอดทนรอมาได้ขนาดนี้เราถือว่าตัวเองเก่งมากๆ ถ้าเปรียบเทียบกับข้อดีก็คือมีเยอะเลยค่ะ แต่ข้อเสียข้อนี้เป็นเรื่องที่เราเซ้นซิทีฟมากรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจรู้สึกแย่มากๆมาหลายครั้งเเล้ว เรื่องไกลกันช่วยเหลืออะไรกันก็ไม่ได้  ตอนนี้ก็เลยบอกเลิกอย่าจริงจังแล้วค่ะเขาก็ทักมาอยู่ตลอดแล้วบอกว่าจะมาหาเหมือนเดิมวันเสาร์อาทิตย์ เราก็รักเขานะคะ ข้อดีของเขามีเยอะมากๆๆๆ แต่เราไม่อยากกลับไปรออะไรแบบนั้นแบบที่เหมือนอยู่ตัวคนเดียวแบบที่ไม่มีความหวังว่าจะมาอยู่ด้วยกันแบบปกติได้เมื่อไหร่ ไหนจะครอบครัวเราไม่ยอมรับเขาอีก ถ้าทะเลาะกันก็มีแค่ทางโทรศัพท์ที่จะติดต่อกันได้แต่ก็ชอบหายไป เมื่อก่อนมีหลายอย่างที่ไม่เข้ากัน เช่นเขาไม่ค่อยสนใจเรื่องของขวัญหรืออะไรต่างๆแต่เราชอบและใส่ใจเรื่องแบบนี้มากเขาก็ยังปรับให้เราค่ะหลายๆอย่างที่สอนการเป็นแฟนที่ใส่ใจดูแลมาเองกับมือ5555 ถ้าเขามีแฟนใหม่ แฟนใหม่คนนั้นคงเป็นคนที่โชคดีมากค่ะเทรนเองมากับมือเสียใจอยู่นะคะที่อนาคตอาจจะไม่ใช่เรา😭  

เรารู้ว่าหลายคู่อาจจะอยู่ไกลกันมาก แต่สำหรับเราคือมันไม่ใช่การใช้ชีวิตคู่ในอุดมคติที่เราฝันว่าอยากจะอยู่ด้วยกันค่ะ ควรกลับไปไหมคะ?

ปล.ยาวหน่อยแต่ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบนะคะ🙇🏾‍♀️