คือเวลาเราอยู่โรงเรียนก็ไม่ค่อยพูดคุยกับใครเลยถ้ามันไม่ได้สำคัญเพราะเวลาเราพูดมันเยอะแยะและบางครั้งก็ดูน่ารำคาญเราเลยไม่ค่อยพูดเพราะว่ากลัวว่าคนอื่นจะรำคาญกัน จนถ้าใครมาเห็นก็อาจจะคิดว่าเป็นใบ้ได้เลยล่ะ แล้วมีอยู่วันหนึ่งมีเพื่อนผู้ชายในห้องเรียกชื่อเล่นเราเราก็หันไปนะแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเราก็คิดว่าเขาเรียกเพื่อนผู้หญิงอีกคนเพราะในห้องชื่อเล่นเรามันซํ้ากับเพื่อนอีกคน เราก็หันกลับมานั่งเล่นโทรศัพท์ต่อเพราะคิดว่าน่าจะเรียกอีกคนและเพื่อนผู้ชายคนนั้นก็พูดกับเพื่อนของตัวเองว่า"เพราะแบบนี้ไงถึงไม่อยากพูดด้วยเวลาจะพูดด้วยก็ไม่ตอบ เกลียดจริงๆกับคนแบบนี้" คือตอนนั้นเราใส่หูฟังสองข้างแต่ไม่ได้เปิดเพลงดังนะพอที่จะได้ยินเสียงคนรอบข้างอยู่เพราะคนในห้องพูดกันเสียงดังแล้วก็รอครูเข้าสอนด้วย
แล้วก็มีอยู่อีกเรื่องเพราะว่าเราเคยมีปัญหากับครูเขาอยู่ที่เราเอาเรื่องที่ครูเขาเล่าให้คนในห้องฟังมันเป็นเรื่องของพี่สาวเรา เราก็เลยเอาเรื่องนี้ไปบอกแม่เพราะปกติเราก็ชอบเล่าเรื่องในโรงเรียนที่เจอให้แม่ฟังบ่อยๆตอนนั้นแม่โกรธมากเพราะเรื่องของพี่มันผ่านมานานมากเกือบ10ปีแต่ครูก็ยังจะเอามาเล่าแม่เราก็เอาเรื่องนี้ไปบอกพี่เราทุกอย่างมันเลยกลายว่ามันเกิดปัญหาแล้วพี่เราก็ส่งเหมือนข้อความไปที่เขตที่จะคอยตรวจดูโรงเรียนการศึกษาในเขตพื้นที่นั้นๆเพื่อให้เขาตรวจว่าฝั่งไหนผิดแต่คนที่ผิดคือครูเพราะเขตเขาไปส่งหมานเหตุไปที่ผอ. แล้วผอ. เขาก็เรียกให้เราเข้าไปบอกเหตุการณ์เราก็เล่าไปตามจริงว่าเป็นมายังไงเพราะเราก็ไม่อยากให้คนทะเลาะกัน คือตอนที่ครูเขาเล่าเขาชี้หน้าเราแล้วบอกว่าคนที่ครูพูดอ่ะคือพี่ของเรา แต่อยู่ๆผอ.ก็พูดเบี่ยงประเด็นมาถามในเรื่องส่วนตัวของเราก็ก็ตอบแค่บางอย่างนะแต่ก็แค่แป๊บเดียวผอ.ก็บอกว่าไม่ว่างที่จะมาเจอคนที่มีเรื่องมีปัญหาเลยให้รองผอ.มาพูดคุยแทนในวันนั้น
แล้วพอถึงวันนั้นคือตอนนั้นเราเรียนอยู่อีกวิชาแล้วแม่และพี่ทั้งสองเราก็เดินเข้ามาคือพี่เราอยากให้ครูเขามาขอโทษเราหน้าห้อง แต่ครูเขาบอกว่าจำไม่ได้ว่าเคยเล่าแต่ครูเขาก็พูดเหมือนตอนนั้นเป๊ะๆเลยตอนนั้นเราไม่คิดว่าพี่เราจะเอาจริงให้ครูเขามยกมือขอโทษเรา เพราะพี่เราคิดว่าการที่ครูเอาเรื่องนี้มาพูดมันสามารถทำให้เราโดนคนในห้องตราหน้าว่าเป็นเหมือนพี่ว่าขึ้นมาอยู่ห้อง1ได้เพราะโกงข้อสอบแต่จริงๆเราก็แค่ส่งงานครบและทำข้อสอบผ่านเกณฑ์เท่านั้นเลยขึ้นมาอยู่ห้อง1ได้ ตอนที่รู้ว่าได้อยู่ห้อง1เราก็ยังงงๆอยู่ว่าขึ้นมาได้ไงเหมือนกัน แล้วพอแม่และพี่เรากลับบ้านแล้วตอนพักเที่ยงเราก็นั่งกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนของเรานะแต่พี่ที่นั่งข้างๆก็คุยเรื่องของเราว่าเราทำเกินไปแต่พี่เขาไปรู้หรอกว่าคนไหนเพราะคนในห้องมีคนชื่อซํ้ากับเราแต่พี่เขาคิดว่าเป็นอีกคนก็นินทาแล้วพูดไปถึงพ่อของคนๆนั้นเลยแต่เรารู้ว่าคนที่เอาไปบอกพี่เขาก็คงจะเป็นหนึ่งคนในห้องแต่คนนี้ไม่ได้รู้จริงแค่เห็นเลยเอาไปเล่าแบบที่ตัวเองคิดว่าน่าจะใช่แต่มันก็ไม่ถูกต้องอยู่ดี แต่พอออกไปจากตรงนั้นเพราะกินข้าวเสร็จแล้วแล้วไปนั่งตรงอื่นแต่เพื่อนเราจะไปซื้อขนมในโรงอาหารเราก็เดินตามมาเป็นเพื่อน ตอนขากลับเราก็พูดหยอกล้อกับเพื่อนแบบปกติแต่พี่เขาพูดแซะแล้วล้อเลียนเราทั้งคู่แต่เราไม่ได้ว่าอะไรนะเพราะเข้าใจคนโง่ที่ตัดสินในเรื่องที่ตัวเองไม่ได้เจอกับตัวและไม่ได้รู้จริง
แล้วต่อมาก็มีเพื่อนในห้องที่เราคุยด้วยได้มาบอกว่าพี่เราทำเกินไปแล้วก็เอาสิ่งที่เพื่อนๆกลุ่มอื่นมาบอกเราว่าสิ่งที่พี่เราทำมันเหมือนประจานตัวเอง แต่เราก็บอกว่าถ้าอยากรู้ความจริงก็ลองไปถามพี่เราสิไม่ตอนมาถามเราเพราะเราไม่ใช่คนที่เป็นคนเสียหายแต่เป็นพี่เราต่างหาก จริงๆพี่เราจะแจ้งความด้วยแต่แม่กับพ่อเราห้ามไว้ก่อนเลยไม่ได้
โดนเกลียด?
แล้วก็มีอยู่อีกเรื่องเพราะว่าเราเคยมีปัญหากับครูเขาอยู่ที่เราเอาเรื่องที่ครูเขาเล่าให้คนในห้องฟังมันเป็นเรื่องของพี่สาวเรา เราก็เลยเอาเรื่องนี้ไปบอกแม่เพราะปกติเราก็ชอบเล่าเรื่องในโรงเรียนที่เจอให้แม่ฟังบ่อยๆตอนนั้นแม่โกรธมากเพราะเรื่องของพี่มันผ่านมานานมากเกือบ10ปีแต่ครูก็ยังจะเอามาเล่าแม่เราก็เอาเรื่องนี้ไปบอกพี่เราทุกอย่างมันเลยกลายว่ามันเกิดปัญหาแล้วพี่เราก็ส่งเหมือนข้อความไปที่เขตที่จะคอยตรวจดูโรงเรียนการศึกษาในเขตพื้นที่นั้นๆเพื่อให้เขาตรวจว่าฝั่งไหนผิดแต่คนที่ผิดคือครูเพราะเขตเขาไปส่งหมานเหตุไปที่ผอ. แล้วผอ. เขาก็เรียกให้เราเข้าไปบอกเหตุการณ์เราก็เล่าไปตามจริงว่าเป็นมายังไงเพราะเราก็ไม่อยากให้คนทะเลาะกัน คือตอนที่ครูเขาเล่าเขาชี้หน้าเราแล้วบอกว่าคนที่ครูพูดอ่ะคือพี่ของเรา แต่อยู่ๆผอ.ก็พูดเบี่ยงประเด็นมาถามในเรื่องส่วนตัวของเราก็ก็ตอบแค่บางอย่างนะแต่ก็แค่แป๊บเดียวผอ.ก็บอกว่าไม่ว่างที่จะมาเจอคนที่มีเรื่องมีปัญหาเลยให้รองผอ.มาพูดคุยแทนในวันนั้น
แล้วพอถึงวันนั้นคือตอนนั้นเราเรียนอยู่อีกวิชาแล้วแม่และพี่ทั้งสองเราก็เดินเข้ามาคือพี่เราอยากให้ครูเขามาขอโทษเราหน้าห้อง แต่ครูเขาบอกว่าจำไม่ได้ว่าเคยเล่าแต่ครูเขาก็พูดเหมือนตอนนั้นเป๊ะๆเลยตอนนั้นเราไม่คิดว่าพี่เราจะเอาจริงให้ครูเขามยกมือขอโทษเรา เพราะพี่เราคิดว่าการที่ครูเอาเรื่องนี้มาพูดมันสามารถทำให้เราโดนคนในห้องตราหน้าว่าเป็นเหมือนพี่ว่าขึ้นมาอยู่ห้อง1ได้เพราะโกงข้อสอบแต่จริงๆเราก็แค่ส่งงานครบและทำข้อสอบผ่านเกณฑ์เท่านั้นเลยขึ้นมาอยู่ห้อง1ได้ ตอนที่รู้ว่าได้อยู่ห้อง1เราก็ยังงงๆอยู่ว่าขึ้นมาได้ไงเหมือนกัน แล้วพอแม่และพี่เรากลับบ้านแล้วตอนพักเที่ยงเราก็นั่งกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนของเรานะแต่พี่ที่นั่งข้างๆก็คุยเรื่องของเราว่าเราทำเกินไปแต่พี่เขาไปรู้หรอกว่าคนไหนเพราะคนในห้องมีคนชื่อซํ้ากับเราแต่พี่เขาคิดว่าเป็นอีกคนก็นินทาแล้วพูดไปถึงพ่อของคนๆนั้นเลยแต่เรารู้ว่าคนที่เอาไปบอกพี่เขาก็คงจะเป็นหนึ่งคนในห้องแต่คนนี้ไม่ได้รู้จริงแค่เห็นเลยเอาไปเล่าแบบที่ตัวเองคิดว่าน่าจะใช่แต่มันก็ไม่ถูกต้องอยู่ดี แต่พอออกไปจากตรงนั้นเพราะกินข้าวเสร็จแล้วแล้วไปนั่งตรงอื่นแต่เพื่อนเราจะไปซื้อขนมในโรงอาหารเราก็เดินตามมาเป็นเพื่อน ตอนขากลับเราก็พูดหยอกล้อกับเพื่อนแบบปกติแต่พี่เขาพูดแซะแล้วล้อเลียนเราทั้งคู่แต่เราไม่ได้ว่าอะไรนะเพราะเข้าใจคนโง่ที่ตัดสินในเรื่องที่ตัวเองไม่ได้เจอกับตัวและไม่ได้รู้จริง
แล้วต่อมาก็มีเพื่อนในห้องที่เราคุยด้วยได้มาบอกว่าพี่เราทำเกินไปแล้วก็เอาสิ่งที่เพื่อนๆกลุ่มอื่นมาบอกเราว่าสิ่งที่พี่เราทำมันเหมือนประจานตัวเอง แต่เราก็บอกว่าถ้าอยากรู้ความจริงก็ลองไปถามพี่เราสิไม่ตอนมาถามเราเพราะเราไม่ใช่คนที่เป็นคนเสียหายแต่เป็นพี่เราต่างหาก จริงๆพี่เราจะแจ้งความด้วยแต่แม่กับพ่อเราห้ามไว้ก่อนเลยไม่ได้