สวัสดีดีผู้อ่านทุกๆคนเลยนะครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องชีวิตในวัยเรียนของผมซึ่งคิดว่ามัน it's impossible ได้ไงในแต่ละเรื่องหรือมันเกิดขึ้นเพราะความบังเอิญ 
ผมเกริ่นก่อนเลยนะครับ
ผมน่ะเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ปนกับพรแสวง ผมก็ยัง งงๆกับชีวิตอยู่ว่าเรื่องบางเรื่องในชีวิต ในสิ่งที่ผมกำลังคิดมันเกิดขึ้นด้วยความบังเอิญรึว่ายังไงมั้งๆที่ผมยังไม่ได้ทำมันให้เกิด มันยังมีอีกหลายเรื่องนะครับ แต่ ณ ชม.นี้ ผมขออธิบายตรงนี้แค่เรื่องเดียวนะ เพราะผมจะนอนละ พน.ต้อง เข้าเรียนเช้า 
- ผมนะ เป็นคนที่เรียนหนังสือแบบขี้เกียจ เป็นคนที่คิดนอกกรอบ อยู่ตลอดเวลา แต่ถ้าเอาจริงๆถ้าตั้งใจผมว่าผมเป็นคนเก่งได้นะ แต่ ณ ตอนนี้ผมว่าผมโง่แล้วแหละ 55555 ผมชอบสิ่งที่อยู่นอกห้องเรียนมากกว่าน่ะ!! เข้าเรื่องเลยดีกว่า ตอนนี้ผมกำลังศึกษาอยู่นะครับ ผมรู้ว่าทุกคน ม.ปลายมีมหาลัยในฝันกันทุกอยู่แล้ว มหาลัยที่อยากเข้า แต่ก็ต้องแลกด้วยการที่เรียนหนัก และเก็บผลงานเพื่อที่จะไปแลกกับการศึกษาต่อในอนาคต ซึ่งผมน่ะเป็นคนที่เรียนหนังสือไม่เก่งเลย แต่ชอบทำกิจกรรมชมรม (เด็กกิจกรรม) พอทีผลงานบ้าง ผมเป็นคนนึ่งที่บังเอิญติดคณะเดียวกัน 2 ที่ ที่แรกคือที่ อุบล (มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี)
ที่ที่ 2 (มข.) ผมก็ยังงงอยู่ว่าทำได้ยังไงทั้งๆที่ผมไม่ได้เก่งอะไรเลยยัง งงกับชีวิต ว่าจะเอาเลยดีมั้ย ซึ่งคณะที่ผมติดคือ ic (nternational College) ซึ่งเป็นของนานาชาติ ทั้งสองที่ ค่าเทอม สูงปี๊ดดด ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่เก่งอังกฤษแต่เด็ก แต่เข้าได้ทั้งๆที่ เกรด ผมไม่ถึง ยังงงว่าติดได้ไง เขารับเกรด 3 ผมส่งเกรด 2.49 ผมติดมหาลัยดังเฉยเลย ผมติดบริหาร ผู้จัดการนะ ลืมบอก ก่อนหน้าที่ผมจะส่งรอบพอร์ต ผมมีความตั้งใจจะส่งบริหารธุรกิจ ปกติของ มข.และ อุบล. แต่ยื่นผิดคณะทั้งสองที่แต่ก็เผือกไปติดทั้งสองที่ แล้วตอนสัมภาษณ์ผมก็สัมอิ้ง แบบงูๆปลา ผมยังอาย 🥹 แต่ผมก็ติดแบบ งงๆ ผมน่าจะลงเอยด้วยการเรียน เพราะที่ทั้งสองที่มันพิสูจน์ให้ผมเอา ผู้อ่านมีความคิดเห็นว่าไงครับ เออผมลืม ผมน่ะติดสาขา ที่คาดว่าจะจบยากที่สุด คือ (IE) Industrial Engineering : IE