สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เราอยากมาแชร์เรื่องราว หรือเรียกว่าระบายก็ได้ค่ะ
เราเติบโตมาในครอบครัวที่มีแม่+พ่อเลี้ยง (พ่อแท้ๆทิ้งไปตั้งแต่เกิด)
เราได้รับการเลี้ยงดูด้วยความรุนแรงจากแม่ ทั้งความรุนแรงทางกายและจิตใจ
จนม.5 เริ่มป่วยเป็นโรคซึมเศร้าและอยู่บ้านกับแม่ไม่ได้เพราะมันtoxic เกินไป พอเข้ามหาลัยเราออกจากบ้านมาทำงานส่งตัวเองเรียนปริญญาตรี
จนได้ทำงาน ตลอดเวลาที่กำลังเรียนอยู่เรารักษาโรคซึมเศร้ามาตลอด พบแพทย์ตามนัดและทานยาประจำ
และไม่ค่อยได้กลับบ้าน เหตุผลที่ไม่กลับเพราะอยากหนีแม่ตัวเองค่ะ
ทุกวันนี้แม่จะโทรมาหาเราเพื่อคุยแต่เรื่องเงิน และหลอกเราตลอดว่าจะเอาไปทำนู้นนี้นั้นที่มันจำเป็น
เช่น ต้องใช้เงินซ่อมแซมบ้าน (เรามารู้ทีหลังจากน้า ว่าเงินที่ซ่อมบ้าน น้าออกทั้งหมด แม่ไม่ได้จ่ายสักบาท)
มีช่วงนึงพ่อเลี้ยงป่วยหนักนอนไอซียูเป็นเดือนๆ เราเป็นคนส่งเงินค่าใช้จ่ายทุกอย่าง แม้ค่าอาหารแม่สำหรับเฝ้าพ่อและค่าบ้าน
เนื่องจากแม่ต้องเฝ้าพ่อเลี้ยงที่รพ.เลยไม่ได้ทำงาน สุดท้ายเรามารู้ว่าแม่เอาที่ดินและสมบัติทั้งหมดไปจำนอง และไปบอกคนอื่นๆว่า เพื่อเป็นค่ารักษาพ่อเลี้ยง
แต่ความจริงคือ เราเป็นคนจ่ายทั้งหมด
แม่เราเป็นคนอารมณ์ร้อน โมโหร้าย ทำลายข้าวของ ด่าหยาบคาย ชอบสาปแช่งลูก
และมีหนี้สินล้นตัว โดยที่หาสาเหตุการเป็นหนี้ไม่ได้ (พ่อเลี้ยงกับแม่ยังทำงานอยู่)
ล่าสุดที่ดินและสมบัติต่างๆที่แม่เอาไปจำนอง เป็นสมบัติที่ได้มาตอนคุณตาเสียชีวิต และแม่ได้เป็นผู้จัดการมรดก
โดยมรดกทั้งหมดที่แม่ได้มา แม่ไม่ได้แบ่งให้น้า และนำไปจำนองจนหมดสิ้น
ปัจจุบันคือ แม่กำลังบังคับให้เราแต่งงานเพื่อจะเอาเงินสินสอดจากผู้ชาย เราไม่อยากทำแบบนั้นและต้องการตัดขาดกับแม่ ความคิดเราเลวมากไหมคะ