คือเรื่องมันเกิดขึ้นตอนผม15ในตอนนันผมเลี้ยงหมาอยู่1ตัวชือไอเฮง มันเคยถูกรถชนเลยเป็นหมาที่ไม่ปกติ จนมาวันหนึ่งพ่อของผมทะเลอะกับยายซึ่งยามผมไม่ชอบหมาอยู่เเล้วเเล้วก็ไม่ชอบพ่อผมด้วย  (บ้านเราเป็นห้องเช่าอยู่กัน3ครอบครัวโอเครน่ะจะได้ไม่งง)     ทีนี้พ่อผมเลยไปเช่าห้องใหม่เเต่เขาไม่อนุญาตเลี้ยงหมา พ่อผมก็โอเคไม่ว่าอะไรเเล้วก็ย้ายไปอยู่ในคืนนันเลยส่วนเจ้าหมาต้องอยู่ที่เดิมผมก็ไม่เป็นไรน่ะทุกเย็นผมต้องเอาหารไปให้ เเล้วมาวันหนึ่งยายมาเล่าให้ฟังว่าหมาของผมไปตันหน้ารถเขาเเล้วเจ้าของรถจะเอาเรื่องเเต่ดีเขาไม่เอาเรื่อง ยายเลยลากหมาของผมมาถึงห้องเช่าใหม่ตอนเเรกผมตกใจน่ะพอรู้เรื่องก็โอเคร เเต่มันเกิดเรื่องคือหมาหลุดเเล้วไปบ้านยายพ่อผมเเละผมก็ไปบ้านยาย เเต่มันเเปลกมากเลย ยายผมบอกรถเขาล้มเเต่ไม่มีลอยอะไรเลย พอผมเข้าไปตัวบ้านยายผมบอกว่าเอาไปปล่อยเลยน่ะไม่งันก็ฆ่ามันผมเลยเลือกไปปล่อยมัน ผมก็ร้องน่ะเเต่ยายพูดเเล้วถ้าผมไม่ปล่อยหมาผมตายเเน่เพราะเเม่ผมเคยเล่าให้ผมฟังว่ายายเเกเกลียดหมามากเคยเอากระสอบใส่เเล้วโยนลงเเม่น้ำ ผมเลยตัดสินใจเลยว่าเเค่ผมไปปล่อยตอนนันคือจิตใจดำดิ่งเลยผมเเค่15เองเจออย่างนี้ทำใจยากผมเลยบอกพ่อไปหมู่บ้านนี้เพราะบ้านเยอะเขาให้อาหารหมาจอนบ่อยพ่อผมบอกโอเคร พวกคุณรู้ไหมว่าความรู้สึกที่ต้องปิดตามหมาของตัวเองเเล้วจับมันขึ้นรถเเล้วมันสั่นตลอดเวลาผมเเย่เเค่ไหนตอนนันผมคิดน่ะบ้านนี้ไม่ให้อยู่บ้านเราก็อยู่ไม่ได้ ฉันทำให้นายได้เเค่นี้ขอให้เจอบ้านไหม่น่ะไอเฮง  พอพาไปปล่อยผมก็เปิดตามันออกตอนที่จะกลับมันวิ่งตาม คือสายตามัน...ไม่ไม่เล่าต่อล่ะเจ็บมาก พอวันรุ่งขึ้นผมก็ไปดูน่ะเห้ยมีคนให้อาหารมันด้วยมีคนเลียงเเล้วผมก็คอยไปดูมันเเละเอาอาหารไปให้ คือผมทำได้เเค่นี้  

คือผมเป็นคนเลวขนานนันเลยหรือ
ทุกคนว่าไงทุกวันนี้ยังคิดอยู่เเต่มีคนเลียงมันเเล้วผมก็สบายใจ

ไหนใครมีเรื่องมาเล่ามาเล่าให้ฟังหน่อย