ซอบเพื่อนแฟนเก่าทุเรศไหม

กระทู้คำถาม

ชีวิตวัยรุ่น ความรักต่างวัย แฟนเก่า ปัญหาวัยรุ่น แอบรัก

ทุกคนอย่าพึ่งตกใจกับคำถาม เพราะจริงๆ แล้วมันก็เป็นเรื่องที่สรุปไม่ได้สำหรับผม
สวัสดีครับ ผมคือเด็กชายอายุ 15 ปี ขอแทนตัวเองว่าน๊อตนะครับ
เรื่องราวต่อจากนี้จะยาวนิดหน่อยเพราะเรื่องมันก็นานมากแล้ว ผมอยากเล่าให้ทุกคนได้รู้สึกแบบที่ผมรู้สึกครับ ถ้ามีช่วงไหนที่งงๆ คือผมข้ามหรือจำไม่ได้ครับ เพราะเรื่องก็นานพอสมควรแล้ว
ขอเกริ่นก่อนนะครับว่า เมื่อปีที่แล้ว ในวันวาเลนไทน์ผมที่กำลังใช้ชีวิตอย่างปกติ ก็มีผู้หญิงเอาดอกไม้มาให้ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือหญิงสาวที่จะเปลี่ยนชีวิต
ผมไปนับจากนี้ หลังจากที่ได้รับดอกไม้ ผมก็สงสัยว่าใครกันที่เอามาให้เพราะเจ้าตัวฝากเพื่อนที่ผมค่อนข้างสนิทมาให้ ด้วยความที่ผมมีสกิวนักสืบ
เธอเป็นรุ่นพี่ของผม 1 ปี ขอเรียกเธอว่า ฟ้านะครับ (นามสมมติ) ฟ้าเป็นเด็กเรียนดี ตัวเล็ก ผิวขาวเหมือนกระดาษA4 แก้มสีแดงราวทับทิมอ่อน
เราทั้งคู่ได้คุยกันและเราเข้ากันได้ดีมากในช่วงแรก แต่ด้วยความที่เราห่างเหินจากการปิดเทอมทำให้ความสัมพันธ์เราจบไม่ค่อยดีเท่าไหร่บครับ
ต้องยอมรับเลยว่าฟ้าเป็นคนที่นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มันทำให้ความสัมพันธ์เราไปได้ไม่ดีนัก
เปิดเทอมต่อมาเป็นปีที่จะมีนักเรียนใหม่เข้ามา และแน่นอนครับผมชอบอะไรแบบนี้มาก ในระหว่างที่ผมกำลังกินข้าวอยู่นั้น

มีผู้หญิงคนหนึง ตรงสเปกของผมมาก ขอเรียกเธอว่าซินนะครับ ซินเป็นคนเงียบ ยิ้มที่หลอมโลกได้ หน้าตาน่ารักแบบหนูแฮมสเตอร์ (สำหรับผมคือโคตรน่ารัก) ดวงตาเป็นประกาย ที่สำคัญคือส่วนสูงเธอพอดีกับผมมาก (เธอสูงประมาณ 160 เทียบกับผมที่สูง 175) ผมรู้ได้ทันทีว่าผมชอบผู้หญิงคนนี้

ต่อมาในช่วงกีฬาสี สิ่งที่ผมรอคอยก็มาถึง เพราะผมชอบเข้าสังคมมากๆ ครับ แต่สิ่งที่ทำให้ผมช็อกมากกว่านั้นคือ ซิน เธอคนนั้นอยู่สีเดียวกับผม?!

ผมดีใจมากๆ ครับ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปจะทำให้ผมช็อคกว่าเดิม ด้วยความที่ผมไม่อยากถูกพรี่ๆ ในสีจับยัดขึ้นแสตนด์เชียร์ ผมจึงตัดสินใจลงคฑากร

โรงเรียนและใช่ครับตอนเรียกรวมคนเดินขบวน ผมก็เจอซินอีกครั้ง เธอไม่ใช่แค่คนเดินขบวนเท่านั้น แต่หน้าที่ของซินต้องทำร่วมกับคฑากร ใช่ครับ

ผมแทบลืมว่าตัวเองหายใจอยู่

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นตัวจากนี้จะเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้น ฟ้า เธอกลับมาจีบผมใหม่อีกครั้ง พร้อมสัญญาว่าจะแก้ตัวในเรื่องที่ผ่านๆ มาครับ

และแล้วในตอนที่ผมกำลังซ้อมกีฬาเพื่อแข่งกีฬาสี ฟ้าได้มาดูและเธอพาเพื่อนมาด้วยครับ และเพื่อน 4 คนที่เธอพามาด้วยคือ ซิน

ผมช็อกเพราะไม่คิดว่าซินจะเป็นเพื่อนของฟ้า และเพื่อนอีกคนของฟ้าก็แซวประมาณว่า น้องๆ เพื่อนพี่ชอบ ผมตอบว่าใครครับ

เขาชี้ไปที่ฟ้า ผมทำหน้าราวกับรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว แต่จริงๆ แล้วคำตอบที่ผมคาดหวังคืออีกคำตอบนึงต่างหากครับ

ผมเคยบอกกับเพื่อนแล้วด้วยว่าผมถูกใจคนนี้เพื่อนที่เป็นคฑากรเหมือนกัน ในตอนนี้ผมกลับกลัวว่าถ้าซินรู้ผมอาจจะถูกเกลียดจากเธอไม่ก็เพื่อนเธอเป็นแน่

ซินเป็นคนน่ารักครับ เธอมักจะเข้าหาทุกคนด้วยรอยยิ้มเสมอ ถึงแม้จะเป็นคนเงียบแต่ทุกคนที่รู้จักและสนิทสนมก็บอกว่าซินเป็นคนน่ารัก รวมถึงผมก็เช่นกัน

ผมรู้ว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้ ผมตัดสินใจคุยกับฟ้าต่อ แต่ผมก็รู้สึกอึดอัดทุกครั้งเวลาที่ฟ้ากับซินคุยกันสนิทสนมปกติ มันเป็นความรู้สึกที่เสียดายอย่างบอกไม่ถูก

ในตอนซ้อมกีฬาสี ผมก็ต้องเจอหน้าซินทุกวัน และมีอยู่หนึ่งพาร์ต ที่คฑากรต้องจับมือคู่แสดงแล้วเต้น

โชคชะตาเหมือนเล่นตลกกับผม จับคู่ผมกับซินจนได้ ในตอนที่เราซ้อมเต้นนั้น ผมไม่กล้าจับมือเธอ เธอก็ไม่กล้าจับมือผม มือเราแตะไว้เฉยๆอย่างนั้น แต่ถึงอย่างงั้นเหตุผลก็ต่างกัน ผมไม่กล้าจับเพราะผมชอบเธอ แต่เธอไม่กล้าจับเพราะเธอรู้ว่าผมคุยกับใครอยู่

ผมแอบมองซินอยู่บ่อยครั้งเวลาที่ทุกคนกำลังซ้อมหรือกำลังรวมคนในสี แต่หลายๆครั้งผมก็จับได้ว่าซินมองผมอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญหรืออะไรแต่รู้สึกดีชะมัด

เวลาที่กีฬาสีจบลง ผมเสียดายที่มันผ่านไปไวมาก และใช่ครับหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับซินอีกเลย ถึงจะมีพบเจอหน้าได้ทักทายบ้าง แต่ก็ไม่ได้บ่อยๆเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ผมเลยตัดใจจากซินครับ

ผมคุยกับฟ้าจนได้คบ แต่ด้วยความที่ฟ้าเป็นเพื่อนซิน ผมก็เจอซินบ่อยกว่าเดิม แต่ด้วยความที่มีแฟนแล้ว ผมจึงมองซินเป็นแค่เพื่อนของแฟนเท่านั้นครับ

เราคบกันนานพอสมควรจนมาถึงเวลาท้ายปี ที่ความสัมพันธ์เราไปได้ไม่ดีนัก ผมกับฟ้า เลิกกันครับ

ช่วงเดือนตุลาเป็นช่วงแห่งการเลิกราจริงๆครับ ผมเลิกกับฟ้าด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ ความสัมพันธ์เรามาได้แค่นี้ครับ

หลังจากนี้ผมกลับมาตั้งใจเรียนอีกครั้ง เตรียมอ่านหนังสือเพื่อสอบเข้าที่ดีๆ และในระหว่างที่ผมนั้นได้กำลังอ่านหนังสืออยู่ เธอก็เข้ามาในห้องสมุด เราพบกันอีกครั้ง เราไม่ได้พูดคุยกันแต่รับรู้ว่าเราทั้งสองคนอยู่ในห้องสมุดด้วยกัน หลังจากนั้นระหว่างทางกลับบ้าน ผมได้เจอเธออีกครั้งด้วยความบังเอิญ รอบนี้ผมตัดสินใจ ทักเธอด้วยการเรียกชื่อ "สวัสดี" เธอตอบผม ผมยิ้มราวกับว่าวันนี้ได้พบสิ่งดีๆแล้ว "เมื่อตอนบ่าย น๊อตอ่านหนังสือหรอ" "ใช่ๆ ต้องรับอ่านเพื่อจะสอบเข้าหน่ะ" "อยากสอบเข้าที่ไหนหรอ" "โรงเรียนดังๆแถวๆนี้มั้ง" "ตั้งใจอ่านนะ ขอให้สอบได้ที่ดีๆ" ถึงบทสนทนาจะไม่มีอะไร แต่นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่ซินชวนผมคุย ผมดีใจกว่าเดิมเหมือนคนถูกหวย แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรต่อ

สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เธอทักผมเวลาที่เจอหน้าไปอีกหลายวันเลย ผมตกใจเพราะเธอไม่เคยทักผมมาก่อนเลย ผมดีใจทุกครั้งที่ได้เห็นรอยยิ้มอันมีความสุข

แต่หลังจากที่ผมคืนของให้กับฟ้า หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่ได้ทักผมอีกเลย

ผ่านมาอีกในปัจจุบัน ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง ทำให้ผมลังเลใจอีกครั้ง ผมน่าจะชอบเธอจริงๆนั่นแหละ แล้ววันต่อมาๆเหมือนชีวิตมันรู้ ผมเจอกับซินบ่อขึ้นมากจนผมแทบจะรับรู้การมีอยู่ของซินในทุกๆที่ที่ผมไป ผมแอบมองเธออยู่บ่อยครั้ง แต่เธอไม่ได้มองกลับมาอีกแล้ว

ผมจะทำยังไงดีกับชีวิตตอนนี้ เพราะผมชอบเธอ แต่กลัวว่าถ้าบอกไป แล้วฟ้ารู้เข้าผมอาจจะโดนเกลียด และต่อให้ซินรับรัก มันก็คงอึดอัดที่ต้องเจอแฟนเก่าทุกครั้งที่เจอเพื่อนของซิน นี่ก็ใกล้จะปัจฉิมแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อเลย อย่างเดียวที่ผมกลัวคือสังคมครับ ถ้าใครมีคำตอบบอกผมหน่อยนะครับ

จบแค่นี้แหละครับ ขอบคุณที่อ่านมาถึงตอนจบนะครับ หวังว่าผมจะเขียนจนความรู้สึกของผมส่งไปที่คนอ่านได้ ขอบคุณครับ