เราคุยกับรุ่นพี่ม.6ค่ะ เรากับเขาห่างกัน2ปี อีกไม่ถึงเดือนเขาก็จะจบแล้ว คุยกันได้1เดือนค่ะ แต่ไม่รู้ทำไมทำให้เรารู้สึกผูกพันธ์กับพี่เขามาก เราจะได้เจอกันแค่ตอนเที่ยงกับนั่งเล่นด้วยกันหลังเลิกเรียนเท่านั้น โทรคุยกันบ้างบางครั้ง แต่เราดูแล้วมันดูไปต่อได้ยาก และดูเป็นไปไม่ได้ที่ความสัมพันธ์จะไปต่อได้ จะเจอกันก็แสนจะยากลำบาก ไหนพี่เขาจะเจอสังคมใหม่ ๆ ที่นั่นอีก มีความรับผิดชอบเริ่มเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ทำให้เรารู้สึกว่าเราเด็กเกินไปในช่วงชีวิตของเขาที่กำลังเติบโต มันดูห่างกันกว่าเดิมยังไงไม่รู้ แค่คิดว่าจะไม่ได้เจอหน้ากัน ไม่ได้นั่งเล่นด้วยกันเหมือนแต่ก่อน ก็เสียใจมากค่ะ คงคิดถึงพี่เขามาก ๆ และทำใจได้ยาก ไม่รู้ว่าจะได้คุยกันต่อไหมถ้าถึงวันนั้น แค่คิดว่าต่อไปจะไม่ได้เจอหน้าเขาไม่มีใครเดินข้างๆตอนเลิกเรียนก็รู้สึกใจหายแปลก ๆ กลัวการจากลามากค่ะ ควรทำยังไงดีคะ จัดการความรู้สึกของตัวเองยังไง กลัวคิดถึงพี่เขามากค่ะ ใครมีประสบการณ์แบ่งปันได้นะคะ🥲