ฉันกับแฟนคบกันมาจะเข้าปีที่ 6 ตลอดที่คบกันก็มีความสุขดี แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันหรือเขามีเรื่องเคลียดเขามักจะกลายเป็นคนละคนการนิ่งไม่พูดเเลัไม่เอาอะไรเลยของเขามันทำให้ทุกครั้งที่มีปัญหามันไม่เคลีย เขาไม่เคยง้อเรา มีเเต่เงียบใส่ และตัดปัญหาด้วยการไม่สนใจเรา ฉันต้องเป็นฝ่ายลืม เเละหายเอง ทุกครั้งที่เขาเคลียดหรือมีปัญหาฉันพร้อมอยู่ข้างเขาเเละรับฟังเขา้เต่เขาเลือกที่จะเงียบเเละแก้ปัญหาเองพอเราจะเข้าไปถามไถ่เขาก็ชักสีหน้าท่าทางอารมไม่ดีใส่
ในความคิดฉันถ้าคนจะเป็นคู่ชีวิตกันมันต้องคุยได้ทุกเรื่องดิว่ะไม่ใช่มีปัญหา หรือทะเลาะกัน ก็มาทำหน้าตาอารมเสียใส่ ฉันร้องไห้กับท่าทางนี้ของเขาบ่อยมาก แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็รักเขามากเหมือนกัน มันเหมือนเวรกรรมที่ทำให้เราขาดกันไม่ได้สักที อยู่กับเเบบหวาน ปน ขม บางทีฉันก็เหนื่อยมากกับความสัมพันธ์นี้ แต่พอจะให้เขาไปใจก็ยอมไม่ได้ รักมาก เขาก็มีข้อเสียเเค่เรื่องนี้แหล่ะ ตอนไม่เคลียดไม่ทะเลาะ เขาก็น่ารักดี