ปีก่อนเราสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก แต่ก็ยังเดินต่อไปถึงภายในรู้สึกว่าจิตวิญญาณของเราได้ตายลงไปแล้ว แค่ชีวิตยังมีอยู่ก็ต้องใช้ชีวิตต่อไปให้ดี ถึงเราจะคิดได้มันก็มีบางเวลาที่อยู่คนเดียวเราก็รู้สึกเจ็บปวดมากจริงๆ ในทุกวันเราคิดถึงคนที่อยู่อีกฝากของโลกนี้ ไม่มีวันไหนไม่คิดถึง ถ้าเวลาผ่านไปเราคงผ่านไปได้ แต่ในช่วงที่เวลายังไม่ผ่านไปนี้มันปวดใจมากจนรู้สึกว่าเหมือนไม่เห็นที่จะหายดีเลย
การสูญเสียคนในครอบครัวเราจะผ่านไปยังไง