เราแต่งงานมีสามีที่เป็นแฟนคนแรกและคนเดียว เขาให้บทเรียนและบาดแผลที่สาหัสมาก ทั้งนอกใจทิ้งตอนท้องและทิ้งเราและลูกนับครั้งไม่ถ้วน เหลวไหลไม่ทำงานไม่รับผิดชอบ จนเราตัดขาดเขาไปเกือบ3ปีที่ไม่ติดต่อไม่รับรู้เรื่องอะไรของเขา...และตอนนี้เขาวนกลับมาในชีวิตเรากับลูกอีกครั้ง เราไม่ได้คุยกับเขานะคะ เขาก็ชวนลูกคุยลูกเล่นด้วย เพราะสำหรับคนโตยังมีความทรงจำเกี่ยวกับพ่ออยุ่บ้าง แต่คนเล็กไม่เอาเลยค่ะเพราะไม่รู้จัก เลิกกันไปตั้งแต่อยู่ในท้อง ...เดือนนี้เขามาหาลูกสามครั้งแล้วค่ะ แต่เราก็หลบหน้าไม่คุยด้วยทุกครั้ง จนครั้งล่าสุด...เขาส่งเงินให้เรา บอกว่า 'ฝากซื้อขอให้ลูก ส่วนค่าใช้จ่ายอะไรของลูก บอกมานะ' (ก่อนหน้านี้เราไม่เรียกร้องไม่ได้รับอะไรจากเขาเลยค่ะ) เราก็รับไว้ไม่ได้พูดอะไรกับเค้าค่ะ...
เขาขอให้เราปลดบล็อกช่องทางการติดต่อ เพื่อขอคุยกับลูก เผื่อมีธุระเรื่องลูก แต่เราก็ไม่ได้ปลดค่ะ...
ในหัวเรามันก็มีคำถามมากมายที่อยากถามว่า เวลาก่อนหน้านี้ทำไม่รักลูกบ้าง ทำไมเพิ่งคิดถึงลูกขึ้นมาตอนนี้....แต่เราเลือกที่จะไม่พูดไม่ต่อความอะไรเพราะรู้สึกว่า มันจะยืดเยื้อไปอีกกับคำถามพวกนั้น และเราก็รู้อยู่เหมือนครั้งก่อนๆที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เขานอกใจและกลับมาหาเรากับลูกเพราะมีปัญหาและไม่เหลือใคร
ในระยะที่เลิกกันไป ปู่ย่าของเด็กๆยังแวะเวียนมาเยี่ยมให้เงินอยุ่บ่อยๆนะคะ ท่านจะพูดกับเราเสมอว่า "ถ้ามีใครเข้ามาแล้วดี เลือกเขาได้เลยนะ รอให้เค้าคิดได้ ชาตินี้ก็ไม่รู้จะคิดได้มั้ย...?" แต่ที่เราไม่มีใครเพราะเรารักลูกอยากให้เวลากับลูกที่สุด แต่คนภายนอกมองเข้ามาเหมือนเรารอเขาอยู่ เพราะไม่ว่าจะมีใครเข้ามา เราจะเป็นปลีกตัวหนีห่างตลอด
มันวางตัวยากมากนะคะการเป็นแม่ที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียว...เราคิดว่า ถ้ามีคนใหม่เราอยู่ในความสัมพันธ์นั้นไม่ได้ สิ่งสำคัญเลยคือ ลูก แต่ตัวเราเองด้วยที่นิสัยไม่ค่อยยอมใครเลยนอกจากลูก และถ้าคิดว่า จะกลับไปเป็นครอบครัวได้มั้ย? มันก็ไม่ได้อยู่ดี เพราะแผลที่อยู่ในใจเรามันเยอะเหลือเกิน ไม่อยากเสียเวลาไม่อยากเอาตัวเองและลูกไปอยู่ในวงจรของคนแบบนั้นอีกแล้ว