เราแต่งงานกับแฟนและมีลูกด้วยกันค่ะ
เขาไม่ใช่แฟนคนแรก แต่เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเรา

เขาเป็นคนแรกที่สอนหลายสิ่งหลายอย่างให้เรา 

ไม่รู้เป็นเพราะว่าตั้งแต่เรามีลูกหรือเปล่า หรืออาจเป็นเพราะความรักอิ่มตัวหรือเปล่า หรืออาจเป็นเพราะตัวเองบกพร่องเรื่องบนเตียง 

เราถึงไม่ค่อยหึงหวงและใส่ใจแฟนเหมือนกับวันแรกๆที่คบกัน 

และเหตุผลเหล่านั้นเป็นเหตุผลใหญ่ๆที่ทำให้แฟนนอกใจ เขาบอกว่าเพราะเราไม่รักเขา 
เขาแอบคบกับผู้หญิงคนอื่น และเขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นรักเขามากกว่าเรา 

ระหว่างที่เขาคบผู้หญิงคนอื่น คบซ้อน
เขาก็ยังดูแลเรากับลูกดีมาก โดยไม่มีตรงไหนขาดตกบกพร่อง 
คอยอยู่เคียงข้างและซับพอร์ตทุกอย่าง 

ตอนที่ยังไม่รู้เรื่องอะไร มันทำให้เรารู้สึกดีมากที่มีเขาเป็นคนรัก 

จนกระทั่งถึงวันที่มารู้ว่าเขามีคนอื่น ความรู้สึกนั้นมันก็แตกสลาย 

แม้ว่าเขาจะทำเหมือนว่ารักเรามาก เขาขอโทษ และเขาไม่เคยบอกเลิกเรา แต่เป็นเราเองที่บอกเลิกตั้งแต่จับได้ 

เขาบอกว่าผู้ชายก็เป็นแบบนี้ ผู้ชายคนดีของเรากลายเป็นแบบนี้ 

แต่ความรู้สึกเราก็แตกสลายไปแล้วตั้งแต่วันที่รู้ว่าถูกหักหลัง 

แม้ว่าวันนี้เรื่องจะผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่ก็ยังคงเป็นฝันร้ายสำหรับเรา  ความทรงจำแย่ๆยังคงติดตรึง ตามมาหลอกหลอนในห้วงความรู้สึก 

มีคนพูดว่าเราควรจบกัน แต่เราคิดว่าเมื่อวานก็คือเมื่อวาน และวันนี้ก็ต้องเริ่มใหม่ 

เราเลือกให้อภัยเขา ใช่ค่ะ เหตุผลง่ายๆเพราะว่าเรารักเขา 

แต่กลับกลายเป็นว่า..เราเองที่ทรมานกับการให้อภัย และโอกาส 

เพราะถึงแม้ว่าเราจะให้อภัยเขา แต่ความรู้สึกเหล่านั้นก็ไม่เคยจางหายไป 

เรารักเขาเหมือนเดิมไม่ได้ เราผิดมากไหมหากเลือกที่จะต้องจากลา

หรือควรต้องทนอยู่ร่วมกับเขาต่อไปแบบไม่ลืมอดีต 

เหมือนสิ่งของพังๆ ที่ดำเนินชีวิตต่อไป โดยไม่มีหัวใจ 

เรารับรู้ว่าเขารักเรานะ เขาพยายามชดเชยทุกอย่างที่เขาทำผิด เรามองเห็นความรักของเขาที่มีให้นะ

เขาทำทุกอย่างไม่ว่าเราจะขออะไร เหมือนที่เคยเป็นมาเสมอ

เขาทำทุกอย่างให้เรากับลูกสุขสบาย
ต้องยอมรับที่มีชีวิตสุขสบายแบบทุกวันนี้ได้ ก็เพราะเขา 

แต่เราลืมบาดแผลของตัวเองไม่ได้จริงๆ  

เคยมีคนบอกว่า ผู้ชายที่รักเมียมากแต่ก็ยังนอกใจ เพราะเรื่องบนเตียง 

เขาอยากมีใครอีกคนเพื่อมาเติมเต็มส่วนที่ขาด 

หรือเพราะเขาคงจะรักเราไม่มากพอถึงทำแบบนั้น
และเราเองก็คงจะรักเขาไม่มากพอ ถึงเป็นสาเหตุให้เขาทำแบบนั้น 

เราลืมอดีตไม่ได้เลยและไม่สามารถกลับไปรักเขาได้แบบเดิม  ทั้งที่เขาเป็น90% ของเรา และเราไม่เคยเลยสักครั้งที่จะทรยศเขา 

มันคงดีกว่าถ้าพวกเราต้องแยกทางกันจริงๆ  โดยไม่ต้องนึกถึงวันเมื่อวานอีก 

มันคงดีกว่าถ้าเรากลายเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน เพื่อให้ทุกเรื่องมันจบลงโดยไม่ยืดเยื้ออีกต่อไป 

ให้เขาไม่ต้องทำเหมือนกับว่าเรื่องทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น 

เพราะว่าทุกอย่างมันแตกสลาย ต่อให้เขาเติมเต็มเท่าไหร่ มันก็ซึมและล้นออกมา 

เหมือนน้ำที่ซึมออกมา แต่อาจจะเป็นน้ำตา 

มันคงดีสำหรับพวกเราแล้ว ไม่ต้องทนและไม่จำเป็นต้องประคองครอบครัว 

วันนั้น บางทีเราก็สงสัยตัวเองนะว่าทำไมเราถึงเลือกลูก และขับไสไล่ส่งเขาไปหาผู้หญิงอื่น เราคิดว่าการที่เขามีคนอื่น มันคงคือความสุขสำหรับเขา 

การใช้ชีวิตคู่กับเขามันทำให้เราได้บทเรียนอะไรหลายอย่าง 
เช่น ความรักไม่ได้จำเป็นสำหรับชีวิตคู่เสมอไป  เพราะบางทีก็แพ้คำว่าเซกส์ 
บางทีก็แพ้ความอิ่มตัว ความชินชา 
บางทีก็แพ้ความใกล้ชิด ความดี และอะไรอีกหลายอย่าง 

ผู้ชายก็แบบนี้แหละ 

อย่าเกลียดฉันได้ไหม 

อีกหลากหลายคำพูดของเขายังคงชัดเจนอยู่เลย ความไม่เข้าใจในสิ่งต่างๆ ก็ยังคงชัดเจน 

เรื่องมันก็ผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่ก็ยังจำได้อยู่เลย และเขาก็ทำเหมือนว่าทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น 

คงมีแค่เพียงตัวเราที่จมปลักอยู่กับอดีตที่เขาสร้างบาดแผลเอาไว้ 

และถึงเวลาที่วันนี้พวกเราคงต้องจบกันจริงๆสักทีแล้วล่ะ แม้ว่าเราจะยังรักเขาอยู่ 

ยังคงเสียดายวันเวลาเก่าๆ 
คิดถึงคนที่แสนดี 

คิดถึงใครคนนั้น คนที่เคยดึงฉัน เข้ามาไว้ในอ้อมกอด 

อยู่ๆเนื้อเพลงท่อนหนึ่งของ ของลุลา ก็ผุดขึ้นมาในหัว 

บทเรียนคู่ชีวิตที่ได้สอนอะไรหลายอย่าง ไม่มีความรักบทไหนไม่มีน้ำตา และเราก็ได้เรียนรู้แล้ว 

เราต่างเกิดมาเพื่อให้ใครคนหนึ่ง ทำร้ายและกลืนชีวิตเราไป 

ฮ่า..อยู่ๆเพลงสิ่งเหล่านั้นก็ผุดขึ้นมา สงสยช่วงนี้คงจะฟังเพลงเศร้ามากไป 

คงต้องจบบทเรียนและประสบการณ์ความรักไว้เพียงเท่านี้แล้วล่ะ 

ถึงแม้ว่าวันนี้ก็ยังไม่รู้เลย ว่าพรุ่งนี้และวันต่อๆไปเราควรจะดำเนินชีวิตต่อไปแบบไหนดี 

-------  
ฉันหวังเหลือเกินว่า จะใช้ชีวิตต่อไปได้โดยไม่รู้สึกเหมือนว่าเป็นแค่สิ่งของพังๆ ที่ไร้หัวใจ และไม่เชื่อใจใคร 

ฉันหวังเหลือเกินว่าตัวเองจะเรียกรอยยิ้มแบบเดิม กลับมาได้ในสักวันหนึ่ง 
_______