ผมจะมาเล่าเรื่องความรักของผมครับ มีผู้หญิงคนนึงเธอรักผมมากและผมก็รักเธอมาก ผมอยากใช้ชีวิตคู่ด้วยกันตลอดไป ไม่เคยคิดอยากมีคนอื่นเลย แต่..ผมไม่เคยแสดงออกถึงความรักนั้นให้เธอเห็นเลย เรากอดหอมกันทุกวันเช้า-ก่อนนอน เราอยู่ด้วยกันทุกวัน ทุกคืนไปไหนต้องเดินจับมือกันตลอด ผมเป็นคนที่งี่เง่า เอาแต่ใจ ทุกครั้งที่ผมเป็นแบบนั้น เธอก็ยังให้อภัยผมและอยู่ข้างผมมาตลอด ผมทำให้เธอร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้ง จนวันนึงเธอตัดสินใจที่จะจากผมไป..  มาถึงตอนนี้ ผมอยากแก้ไขอยากปรับตัวในสิ่งที่ผิดพลาด ผมแค่อยากทำให้มันดีกว่าเดิม แต่มันก็สายไปเสียแล้วเธอไม่มีวันให้โอกาสผมอีกเลย สายตาคู่เดิมของเธอก็เปลี่ยนไป เธอคงเกลียดและไม่อยากเห็นหน้าผมอีกแล้ว จากที่มองผมด้วยความรักความอ่อนโยน กลายเป็นรำคาญและหงุดหงิด ยิ่งยื้อยิ่งเข้าใกล้ยิ่งออกห่าง เธอคงทรมานมากๆที่ต้องเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกลายเป็นความเฉยชา ผมก็ยังหวังว่าวันนึงเธอจะให้โอกาสผมได้แก้ตัว แม้จะไม่มีวันนั้นแล้วก็ตาม อยากบอกถึงคนที่ยังมีคนรักคุณอยู่ ให้รักและดูแลเอาใจใส่เขามากๆ จะได้ไม่เสียใจในวันที่เสียเขาไป..
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ครับ..