เรื่องเพิ่งเกิดสดๆร้อนๆเมื่อบ่ายวันนี้ เราพยายามสงบสติอารมณ์ แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น อย่างน้อยขอระบายในพื้นที่ตรงนี้ละกัน
 เรื่องมีอยู่ว่า...
เราทำงานเป็นข้าราชการหน่วยงานหนึ่ง ร่วมกับหัวหน้าคนปัจจุบันมาได้ประมาณปีนิดๆ มาแรกๆก็พอจะเตรียมตัวเตรียมใจแล้ว เพราะได้ยินกิตติศัพท์อันเลื่องลือเรื่องอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆของหัวหน้าคนนี้ และก็เจอมาตลอดตั้งแต่วันแรก จนถึงปัจจุบัน จนคิดว่าชินชาแล้ว แต่วันนี้เกิดเรื่องขึ้น 
สืบเนื่องจาก หัวหน้าเราไม่สบายต้องเข้ารพ.เนื่องจากความดันสูง ตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้ว แต่แกออกรพ.มาได้สองวันแล้ว และขอพักอยู่บ้าน เหตุผลคือ ความดันยังไม่ลด (ทุกเช้าก่อนมาทำงานแกจะวัดความดัน ถ้าความดันดีจะมาทำงานและวันนี้ความดัน 140 แกเลยขอพักอยู่บ้าน) ประกอบกับมันเป็นช่วงสัปดาห์สิ้นเดือน ซึ่งจะต้องทำการเบิกจ่ายพวกเงินเดือน เงินปกส. และหนี้สินให้ทันเวลา นโยบายของหน.คนนี้คือต้องเป็นผู้ดำเนินการอนุมัติด้วยตัวเองทั้งหมด รักษาการก็ไม่มีสิทธิ์ ประเด็นอยู่ที่ว่า จะต้องชำระหนี้สินของบุคลากรในองค์กร ซึ่งทุกคนน่าจะรู้ว่าการชำระหนี้มันมีกำหนดเวลา และหากล่วงเวลาจะมีเบี้ยปรับ คนที่โดนปรับคือลูกหนี้ไม่ใช่องค์กร ซึ่งเราในฐานะผู้ปฏิบัติงานก็ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ และทางเราได้ทำเรื่องอะไรเรียบร้อยหมดแล้วตั้งแต่วันพฤหัสฯ (ก่อนหน.จะป่วย) เหลือแค่ขั้นตอนการเซ็นเช็ค ซึ่งก็เสนอไปแล้วตั้งแต่วันพฤหัส แต่ไม่ยอมเคลียร์แฟ้มเองแล้วมันต้องเอาเงินออกมาเพื่อชำระให้กับหลายๆธนาคาร ซึ่งเราก็ไม่อาจรู้ได้ว่าแกจะป่วย และลากยาวมาถึงวันนี้ จนเป็นสาเหตุให้เกิดเรื่อง ก็คือ เราโทรไปหาในเวลาเที่ยงกว่าๆ  เพราะคิดว่าแกต้องลุกมากินข้าวกินยาตามเวลา ถ้าโทรเวลาอื่นอาจจะรบกวนเวลาพักผ่อน เราก็ถามว่า "หน.คะ หน.พอจะเซ็นเช็คไหวมั้ยคะ พอดีมียอดหนี้ที่ต้องชำระประจำเดือนที่ค้างอยู่ค่ะ" แกก็ว่า "หนี้อะไร" เราบอกว่า "หนี้ของข้าราชการ ลูกจ้างที่ต้องจ่ายรายเดือนค่ะ" แกก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอันขึงขังว่า "ถ้าพวกมันสะกดคำว่ามารยาทไม่เป็นก็เอามากองไว้ที่โรงรถบ้านผม"พร้อมกับตัดสายทิ้ง และทิ้งให้นั่งสั่นด้วยความโกรธที่ไม่สามารถทำอะไรได้ 
หากทุกคนเจอสถานการณ์แบบนี้จะแก้ปัญหาอย่างไร 

**จริงๆจุดประสงค์แค่อยากระบายนะ แต่ถ้าใครเคยเจอแบบเราหรือมีวิธีที่จะรับมือแบบที่เราไม่ต้องเจ็บตัวก็แนะนำได้นะ

ปล.เรากำลังหาที่ย้ายกลับบ้านอยู่เลยอาจต้องอดทนอีกสักพักยาวๆ