ผม จขกท. อายุ20 พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ผมยังเล็ก ตอนเด็กผมเรียนอยู่กับแม่ พอโตมาผมทำงานกับพ่อ ซึ่งก่อนผมจะมาทำงานกับพ่อ ผมมีแฟนคนนึง ผมไปอาศัยบ้านแฟนทำงานบ้านแฟนที่ภาคใต้ พองานที่ใต้หมด ผมเลยตัดสินใจกลับมาระยอง พ่อผมเลยชวนมาทำงานกับพ่อ ซึ่งพ่อผมทำงานเกี่ยวกับแมคโคร/6ล้อดั้ม เขาให้ไปช่วยขับรถวิ่งดินให้เขา ซึ่งก่อนจะทำงาน ตกลงกับพ่อว่า อาศัยบ้านพ่อกับแม่เลี้ยง ต้องจ่ายค่าข้าวสาร ค่าน้ำค่าไฟ ให้เขา ผมก็โอเคร คุยกันทำงานได้วันละ500 แล้วจู่ๆ ทางบ้านแฟนเขาเรียกค่ามั่นสินสอดทอง1บาท เงิน50,000 ผมเลยไปคุยกับพ่อ แต่พ่อบอกไม่มีตังให้หาเอาเอง ผมก็โอเคงั้นเดี๋ยวเก็บตังเอง ซึ่งตอนนั้นผมทำงานกับพ่อแล้ว แต่พ่อผมไม่ค่อยจ่ายตังผม ทำงาน4วัน ผมต้องได้2,000 แต่พ่อผมให้ผม1,000เดียวไม่ตกลงตามที่คุยไว้ พอผมคุยกับพ่อ ผมต้องเก็บเงินไปทำให้ถูกต้อง เขาก็ไม่ได้สนใจผม เขาบอก ไหนจะค่าน้ำมันอีก บลาค่าซ่อมรถ หลายอย่าง แล้วทุกวันนี้ผมอาศัยบ้านเขา ทำแทบทุกอย่าง งานบ้าน งานเรือน งานนอกบ้าน ตัดยาง งานไหนที่พ่อเหนื่อยเขาใช้ผมทำ ผมไม่เกี่ยง บางทีผมไม่ไหว เขาก็ด่า วันไหนอารมณ์เขาไม่ดี ก็จะไล่ออกจากบ้าน ตอนนี้ ผมรู้สึกเหมือนผมไม่ใช่ลูกเขาเลย เหมือนเป็นคนรับใช้ที่บ้านเขา เขาจะไปเที่ยวอะไรกันเขาก็ไม่ชวนไปแต่ครอบครัวเขา น้อง2คน ใช้แต่งานผม ผมโครตน้อยใจ  แหละเสียความรู้สึกมากๆ ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ แนะนำผมที บางทีครอบครัว ก็ไม่ใช่เซฟโซนที่ดีนะครับ บ้านหลังใหญ่ แต่ทำไม ผมรู้สึกแคบจังเลย ที่นอนผมเขาก็ให้ผมมานอนหน้าทีวีให้น้องๆนอนในห้องแอร์ ห้องอะไรกัน ทำไงดี ทุกวันนี้ผมแทบจะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้วครับ