สวัสดีค่ะ จะมาเล่า ปสก. เจอผีตัวเป็นๆให้ฟังค่ะ(แล้วแต่ความเชื่อส่วนส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน)
  ตอนเราประมาณ ป.4-ป.5 เราเรียนอยู่ต่างจังหวัด แต่แม่ทำงานเป็นช่างเสริมสวยอยู่ที่กรุงเทพมาหลายปี แม่ก็เลยอยากมาอยู่กับเราและญาติพี่น้อง ท่านเลยย้ายมาอยู่กับเรา ย้ายร้านมาที่ห้องเช่าห้องหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามกับวัดพอดีค่ะ และที่สำคัญตรงกับทางเข้าวัดพอดีเป๊ะ เราก็ไม่ได้อะไรค่ะ พอตกค่ำวันหนึ่ง เรากำลังจะนอนกับแม่เราค่ะ แม่เราหลับไปก่อน ด้วยความที่เราเป็นเด็กซึ่งก็นอนไม่ค่อยหลับค่ะ มองนั่นมองนี่ไปเรื่อย เราเลยไปมองกระจกที่ติดกำแพงไว้ให้สำหรับลูกค้าที่มาใช้บริการ มองไปมองมา เห็นอะไรไม่รู้ ขาวๆซีดๆ ค่อยเข้ามาใกล้ๆกระจก เรามองไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ด้วยความสงสัยตามประสาเด็กเลยจ้องนานๆ ชัดเลยค่ะ เห็นหน้าคนยืนมองกระจก หน้าไร้อารมณ์ ซีดมาก ใส่ชุดสีขาว ยืนนิ่งๆ เราเห็นแล้วตกใจมากแต่ทำอะไรไม่ถูก แม่ก็นอนหลับไปก่อนแล้ว เราเลยกลั้นใจนอนให้หลับ ตื่นเช้ามาก็เลยเล่าให้แม่ฟัง แม่ฟังก็สีหน้าไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่(แม่เป็นคนจิตแข็ง ไม่ค่อยกลัวผี )แม่ก็เลยเล่าให้เราฟังว่า ตั้งแต่ย้ายร้านมาอยู่ที่นี่ แม่ก็นอนไม่ค่อยหลับ แล้วก็ได้ยินเสียงชักโครกกดเองบ่อยๆ จากนั้นพวกเราก็ทนอยู่ไม่ได้ แม่เลยย้ายกลับไปทำงานที่กรุงเทพเหมือนเดิมค่ะ ฝากเราไว้กับญาติเหมือนเดิม 
  เพิ่มเติม ปสก. ที่แม่เล่าให้เราฟังตอนโต(ก็คือตอนนี้) แม่บอกว่าตอนที่เรายังเด็กๆประมาณ 5-6 ขวบ แม่อยากไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน แต่ติดเลี้ยงเราค่ะ แม่เลยไปฝากเราไว้กับเพื่อนที่สนิทของแม่ค่ะ เราไปอยู่กับเพื่อนแม่และก็แฟนของเขา หลังจากนั้นเราก็กลับตอนแม่เที่ยวเสร็จ เพื่อนแม่และแฟนของเขาก็เล่าให้แม่เราฟังว่า อยู่ดีๆเราก็ชี้ไปที่ที่หนึ่งแล้วก็พูดว่าพวกพี่กำลังทำอะไรกันอะ(ตอนเด็กเราเป็นคนขี้สงสัยทุกเรื่อง) ปรากฎว่าตรงนั้นไม่มีใครอยู่ เอาซะเพื่อนแม่กับแฟนขนลุกไปเลยค่ะ เราก็เพิ่งจะมารู้เรื่องนี้ตอนโต แล้วก็จำตอนนั้นไม่ได้เลยค่ะ
  สรุปก็คือ ความเชื่อเรื่องวิญญาณเป็นความเชื่อส่วนบุคคลค่ะ บางคนอาจจะอ่านแล้วคิดว่าเราแต่ง แต่เราจะบอกว่าตั้งแต่เจอวิญญาณหน้ากระจก เราไม่กล้าส่องกระจกตอนกลางคืน หรือเหลือบไปมองอีกเลยค่ะเพราะกลัวจะเห็นสิ่งลี้ลับอีก เป็นปมไปเลยบวกกับเดิมทีเป็นคนขี้กลัวอยู่แล้วด้วยค่ะ