เราเลี้ยงลูกเองคนเดียวเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงลูกตามลำพังอยู่บ้านกับลูก 2 คน แต่ลูกเราร้องไห้เสียงดังเราก้มหน้าก้มตาทำงานไม่รู้ว่าลูกร้องไห้เพราะอะไร เราก็ไปโอ๋ลูกแล้วแต่ยังไม่หยุดร้อง เราก็เลยปล่อยให้ร้องไห้ไปก่อน ทีนี้เราก็ไปคุยกับลูกแล้วลูกก็หยุด หยุดได้สักพักก็ร้องอีก เราเลยปล่อยไห้ร้องต่อไป แต่พ่อเราเดินจากบ้านตัวเองมาต่อว่าเราว่าเราไม่ดูลูกปล่อยให้ลูกร้องไห้ เกิดการเถียงกันว่าพ่อเป็นตาไม่เอาหลานไป บอกว่ามีเราซึ่งเป็นแม่อยู่แล้วตะเอาไปทำไม แล้วเรากับพ่อก็เถียงกัน พ่อเดินมาตบหน้าเรา แล้วใช้ไม้ฟาดที่ขาเรา ซึ่งเราจะถูกพ่อทำเป็นนี้กับเราทุกครั้งที่ลูกเราร้องไห้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาพ่อไม่ได้ช่วยเราเลี้ยงลูกเลย เงินก็ไม่เคยหยิบยื่นให้หลานเลย ทุกครั้งที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจะเกิดขึ้นต่อหน้าลูกเรา แล้วลูกเราก็ร้องไห้ทุกครั้ง แค่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวก็เหนื่อยแล้วยังมาสร้างบาดแผลทางใจให้ลูกตัวเองอีก เราต้องทนกับผู้มีพระคุณอีกนานแค่ไหน เราอายุ 30 ต้องโดนพ่อตีเหมือนเด็กน้อยอีก แค่อยากระบายความในใจ เพราะความคิดการเลี้ยงลูกไม่ตรงกันต้องทำร้ายร่างกายกันขนาดนี้เลยหรอ?