แม่เราเป็นคนติดใช้เงินเกินตัว ยิ่งเห็นเงินเยอะก็ยิ่งใช้ๆ เงินพันหนึ่งใช้หมดวันเดียวก็มี พอเราถามว่าใช้หมดไปกับอะไร แม่ก็แถๆไถๆไปจนไม่ได้คำตอบ พอถามจี้เข้าไปเรื่อยๆก็งอนเรา ไม่พูดด้วย เป็นแบบนี้ซ้ำๆ ส่วนอีกคนไม่ใช่บุพการีเรา แต่เป็นพี่สาวแท้ๆอยู่บ้านหลังเดียวกัน เรามีอะไรก็พึ่งพากันตลอด อย่างออกไปทำงานก็ไปพร้อมกัน เวลาเงินเขาขาด ใช้ไม่พอเดือน เราก็ให้หยิบยืมนะ แต่หลังๆมาเราเริ่มรู้สึกว่า เดือนชนเดือนบ่อยเกินไป เงินพี่เราขาดทุกเดือน แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ก็รู้สึกว่าโตๆกันแล้ว บอกไปก็ผิดใจกันเปล่าๆ

มีเหตุการณ์วันหนึ่ง แม่เดินมาบอกเราว่า เงินจะหมดอีกแล้ว  เราเลยตอบไปว่า
" บางทีชีวิตจะหวังพึ่งแต่น้ำบ่อหน้าอย่างเดียวไม่ได้นะ ถ้าวันหนึ่งไม่มีให้ละ อนาคตไม่แน่นอน ใช้ประหยัดๆหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอก ดูอย่าง...(ชื่อพี่สาว) เงิน 20 50 บางทียังมายืม ทั้งที่อายุปูนนี้แล้ว น่าจะมีเงินเก็บไว้บ้าง " หลังจากนั้นแม่เราก็งอนเราค่ะ ไม่พูดกับเรา เราก็ชินแล้ว จริงๆเมื่อก่อนเราไม่เคยพูดพาดพิงพี่สาวเลย แต่กรณีนี้เราแค่อยากยกตัวอย่างให้แม่เห็นภาพชัดขึ้น พี่สาวเราเผอิญได้ยิน.... เขาก็มาพูดกับเราเลยว่าเดี๋ยวคืนแน่ ต่อไปจะไม่ยืมอีก ความสัมพันธ์ก็ห่างกันขึ้นคะ เวลาไปทำงานตอนเช้าก็จะไม่รอเรา ไปใครไปมัน 

แม่กับพี่สาวเป็นคนนิสัยเหมือนกันค่ะ คืออยากได้อะไรต้องได้ ชีวิตติดผ่อน บางทีของแค่หลักพันยังผ่อน แต่แม่เราหนักกว่าพี่หน่อย คือเป็นคนหน้าใหญ่ คือเวลามีเงินเยอะชอบโชว์ ซื้อของเกิน จ่ายเลี้ยงคนนู้นคนนี้จนคนติดใจ บางทีก็ให้เขายืมไปฟรีๆ เราอะประหยัดสุดในบ้านแล้ว จะไปกินเลี้ยงกับสังคมแค่ปีละครั้ง ออกไปเที่ยวนี่ก็ไม่เลย ทำงานอย่างเดียวจนเงินล้นมือ แต่พอมีเงินกลับยังทุกข์ เราอะรู้ตัวว่าเราแคร์คนอื่นมากกว่าตัวเอง อย่างกระทู้นี้เราก็ตั้งขึ้นเพื่ออยากรู้ว่าการกระทำตัวเองจะทำให้คนอื่นเสียใจหรือเปล่า พี่สาวจะงอนมั้ย หรือแม่จะเสียใจหรือเปล่า 🥲