คือ ต้องบอกก่อนว่า การดูแลสุขภาพให้มันดีอ่ะ ไม่ใช่เรื่องผิด ดีสะอีก ดูแลตัวเองให้ดี ไม่เจ็บไข้ได้ป่วย
แต่บางทีมันก็สงสัยว่าทำไมต้องเป๊ะขนาดนั้นอ่ะ ขนาดหมอรู้ว่าไม่ดียังกินของมัน ของทอดเลย หรือเอาจริงๆ ที่หมอเลี่ยงไม่ได้เลยก็คือการนอนหลับพักผ่อน ที่ควรนอนให้ได้7-8ชม. ไม่ก็ตามอายุไป เด็กนอนเยอะ ผู้ใหญ่นอนน้อยลง แต่หมอคือบางวันแทบไม่ได้นอน งีบแค่ครึ่งชั่วโมงเองด้วยซ้ำไป หลายๆวันนอนก็แทบไม่ถึง5ชม. ที่เหลือหลับระหว่างวัน
วิธีการดูแลสุขภาพมันมีเยอะมาก ที่หมอเตือนกันบ่อยๆ ก็จะแบบ กินให้พอดีพอประมาณ หลับให้เต็มอิ่มถูกเวลา กินน้ำเยอะๆ งดคาเฟอีน น้ำอัดลม อาหารจานด่วน ห้ามเคลียดมาก(ถามจริง ถ้าคนนรอบข้างหรือคนจะเคลียดมันห้ามได้หรอ)
แต่บางทีก็ยากเกินไปสำหรับคนคนนึงมากเลยนะ คิดดูดิ ดูประมาณน้ำตาลที่กินต่อวัน ปริมาณโซเดียมไม่ควรเกินเท่านั้นเท่านี้ น้ำก็ห้ามกินน้อยหรือมากเกินไป กินห้ามกินดึก(อันนี้จำไม่ได้ว่าเอามาจากไหน) นอนห้ามดึก และต้องนอดเพียงพอ ห้ามมองจอนานเกินไป ควรทำอย่างอื่นทึก20-30นาที ของทอด ของมัน งด ผักควรกินให้ครบหมู่ แต่ก็ยังมีห้ามอีก ว่าอันไหนควรกินสุก ไม่ควรกินสุก
คือถึงคนสมัยก่อนจะไม่ทำแบบนั้นอย่างน้อยๆ ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุเขาก็อยู่ได้ถึง40-60ปีเลยนะ สำหรับคนที่ไม่ได้ดูแลสุขภาพอ่ะ ทำไมเราต้องดูแลสุขภาพเพื่อให้อยู่ได้อีกถึง100ปีด้วยอ่ะ ที่ดูในข่าวคนที่อยู่ถึง100ปีที่ว่ามีน้อย เขาก็ใช้วิถีชีวิตท้องถิ่นแถวนั้นสะส่วนใหญ่ทั้งนั้น ก็ใช้ชีวิตปกติดี
ที่เราพิมพ์มาทั้งหมด คำถามจริงๆ อยู่ตรงนี้แหละ
คือมันไม่ซีเรียสไปจริงๆ อ้อ คนจะตายอยู่ๆ คนเมาแล้วขับผ่านมาชนก็ตายได้แล้วอ่ะ ถึงจะบอกว่าอยากอยู่กันยาวๆ แต่ถามจริงใครทำได้วะ
อ่ะให้ยกตัวอย่างชีวิตเรานะ
เราอ่ะเป็นคนไม่ค่อยกินมัน ไม่ชอบขนมกรุบกรอบเพราะมันฟืดคอ อย่างมากก็2ห่อ ไม่บ่อยด้วย เดือนนึงครั้งเดียวด้วยซ้ำไป เรายอมรับเลยเราน้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์ ค่า BMI คือ 16 เรากินน้อย เราค่อนข้างเคลียดบ่อย เอาจริงเข้าขั้นซึมเศร้า เรากินผักมาตั้งแต่เด็ก กินน้ำก็ถือว่าระดับปกติ
ที่คิดว่าไม่เหมือนคนอื่นคือ
-เรากินข้าว 2 มื้อ มื้อเช้า(มื้อสำคัญ) เราไม่กิน กินแค่เที่ยงกับเย็น บ่ายก็ขนมบ้าง ส่วนใหญ่เป็นพวกช็อกโกแลตเยลลี่ ทั้งวันไม่ค่อยกินน้ำ กินแค่ตอนอยู่บ้าน หรือหลังอาหารก็จะซื้อมากิน(เฉพาะหลังอาหาร)
-เรากินผักประจำตั้งแต่เด็ก เป็นเด็กชอบกินผัก น้ำพริก ส้มตำ มีอะไรเราก็กิน ยกเว้นพวกผักดอง เราไม่ชอบ แต่ถ้าเป็นทะเลดองเรากิน(2-3เดือนครั้ง)
-นอน ตี 1-2 ส่วนใหญ่เที่ยงคืน แต่ตี 1-2 เพราะทำงาน ตื่นวันปกติ 6-7โมง เสาอาทิตย์ก็จะสายไปเลย 9-11โมง
-ของทอด บอกตามตรงว่าเราชอบ แต่ไม่ชอบกินเยอะ ไม่ใช่เพราะกลัวเสียสุขภาพ แต่มันฟืดคอ มันมาก แล้วบางทีมันก็ไม่ได้อร่อย เค็มสะอีก ไก่ทอดเราเลยกินแค่ชิ้นสองชิ้น ส่วนใหญ่กินแค่ของย่าง ปิ้ง ไก่ย่าง หมูปิ้ง ข้าวจี๋
ของที่เรากินประจำให้ยกตัวอย่างก็ประมาณ ข้าวไข่ดาว/ไข่เจียว ราดหน้า ผัดผัก ปลานึ่ง ผัดไทย ก๋วยเตี๋ยว ของหวาน ขนมปังช็อก ไอศครีม ชานม กาเฟ ม็อกค่า คาปูชิโน่ จะกินข้าวเยอะกว่ากับตลอด แต่ทุกมื้อก็จะกินหมดทั้งข้าวทั้งกับ ข้าว2ส่วน กับ1.5 ส่วน ขนม 0.5ส่วน บางทีก็กินมาม่า อาทิตย์ละครั้ง ไม่กินน้ำอัดลมเพราะไม่ค่อยชอบหวาน(กินบ้างแหละ วันฉลองไรงี้ งานกินเลี้ยงเพื่อน แต่ก็จบที่แก้วเดียว)
แต่เพราะผอม คำที่เราเจอคือ
"กินเยอะๆ จะดีต่อสุขภาพ"
"ทำงานทำไมดึกดื่น ไปนอนได้แล้ว"
"ทำไมตื่นสาย ไม่รู้จักลุกมาทำไรบ้าง"
"อย่าไปกินของจากเซเว่นเยอะ โซเดียมทั้งนั้น"
"อย่ากินของหวานเยอะ"
คือ.. จากที่เราดูมันไม่เยอะเลยนะที่เรากินอ่ะ มันน้อยจนน้ำหนักค้างที่ 39 มาหลายปีแล้วด้วยซ้ำ ยังจะห้ามกินหวาน ห้ามโซเดียมอีก กินข้าวเยอะก็หาว่าไม่กินกับ พอกินกับจนหมดก็หาว่าไม่แบ่งคนอื่น คือมันเป็นอะไรวะ
แต่ก่อนกินมื้อดึกนะ แต่เดี๋ยวนี้ดดนคนที่บ้านห้ามกิน แม้แต่ผลไม้ก็ห้ามกิน กินได้แต่น้ำ พอบ่นว่าหิวก็บอกว่าตอนเช้าไม่กินเยอะๆล่ะ
"วิ่งออกกำลังกายบ้างสิ"
"รู้จักกินเยอะๆบ้าง ไปกินกับคนอื่นโดนเขาแย่งหมดเลยแน่"
คืออยากบอกว่าถึงจะกินของมีสุขภาพยังไง ถ้าขาดสมดุลอะไรอย่างนึงไปชีวิตมันคือ
สุขภาพไง
กินดีทุกอย่าง แต่นอนไม่พอ ไม่ได้ประโยชน์
กินไม่ครบมื้อ แต่กินของสุขภาพ ก็ไม่ได้ประโยชน์
กินของสุขภาพ แต่ดันติดคาเฟอีน น้ำอัดลม ก็ไม่ได้ประโยชน์
กินของมีประโยชน์ แต่เครียดเกินไป ก็ไม่มีประโยชน์อีก
ทุกอย่างถ้าขาดสมดุลอะไรไปก็จะส่งผลต่อสุขภาพ เพราะงั้นทำไมแทนที่จะต้องรักษาสมดุลทุกอย่างให้เครียด ทำไมไม่ผ่อนอย่างนึงลงมาอ่ะ ทั้งที่ชีวิตเราอยู่เป็น100ปีก็น่าจะเบื่อป่ะ ถ้าไม่ได้ตั้งเป้าว่าจะอยู่กับคนที่รัก หรืออยากสร้างสถิติโลกใหม่เรื่องอายุ การอยู่นานเกินไปมันไม่ได้ดีเลยอ่ะ
อยากรู้ว่ามีเหตุผลอื่นอีกหรอที่คนรักษาสุขภาพกันเพราะไม่อยากเจ็บปวดในโรงพยาบาลงี้อ้อ มันไม่แปลกเลยนะ คนในโรงบาลมีหลายแบบ บางคนเป็นบ้า บางคนกินหวาน บางคนขาดหวาน บางคนกินอาหารรสจัดเกิน บางคนสูบบุหรี่ ดื่มเหล้า
คือทุกอย่างเป็นปกติอ่ะ ไม่งั้นจะมีโรงบาลไว้ทำไมถ้าไม่มีใครป่วยเลย ซึ่งเป็นไปไม่ได้ดด้วยซ้ำ
บางคนใช้ชีวิตดีมาก แต่พันธุกรรมเป็นโรคมะเร็ง หรือมีเนื้องอก บางคนอยู่ก็หัวใจวายตายไปเฉยๆออ่ะ
มันยังมีเหตุผลอะไรอีกให้คนรักษาสุขภาพ ทั้งที่ คนที่คลั่งกินหวาน หรือคลั่งโซเดียม ติดเหล้า คือเขามีเรื่องที่ต้องแก้ เพียง แค่ นะ แค่จุดเดียวอ่ะ เขาก็สุขภาพเสียแล้วอ่ะ อยากทำอะไรก็ทำมันไม่ตายหรอกมั้ง ตราบใดที่ไม่เดือนร้อนคนอื่น จะบอกว่าการที่เราป่วยมันเดือนร้อนหมอ พยาบาล อันนั้นก็ไม่ใช่ป่ะ มันไม่ใช่การเดือนร้อนเขา แต่มันคืออาชีพที่เขาเลือกจะเป็นอ่ะ ถ้าถามว่าถ้าหมอพยาบาลหายไปเป็นไง งั้นถ้าคนปลูกข้าว หรือสภาหายไปอ่ะ ไม่ต้องมองไปไกลขนาดนั้น บางทีแค่ร้านหมูปิ้งหน้าปากซอยหายไป ลูกค้าประจำยังเสียใจเลย
ถึงจะมีข้อปฎิบัติที่ดีต่อสุขภาพอยู่ แต่การที่ต้องจมปักกับชีวิตที่ไม่มีความสุขมันดีจริงๆอ้อ หลายคนอาจพอใจที่ตัวเองเป็นคนที่ควบคุมตัวเองดี แต่เชื่อดิ ยังไงทุกคนก็ต้องมีความปรารถนาหนึ่งที่อยากทำแต่มันทำลายสุขภาพอ่ะ
ใครอยากทำอะไรก็เรื่องของเขาดิ ทำไมต้องไปจำกัดว่ามันไม่ดีทั้งที่มันก็แค่ความชอบ... ถึงมันไม่ดีจริงๆ แต่ก็ไม่มีอะไรดีร้อยเปอร์หรอก
ตอนนี้อยากรู้ที่สุดคือ กูมานั่งพิมพ์นั่งคิดอะไรให้ปวดหัวก็ไม่รู้ งงตัวเองเหมือนกัน คงแค่อยากระบายมั้ง โดนบ่นเยอะ มันคือความผิดตาย7ชั่วโคดเลยหรือยังไงวะ
ทำไมต้องซีเรียสกับเรื่องเวลานอน ของกิน หรือสุขภาพขนาดนั้น
แต่บางทีมันก็สงสัยว่าทำไมต้องเป๊ะขนาดนั้นอ่ะ ขนาดหมอรู้ว่าไม่ดียังกินของมัน ของทอดเลย หรือเอาจริงๆ ที่หมอเลี่ยงไม่ได้เลยก็คือการนอนหลับพักผ่อน ที่ควรนอนให้ได้7-8ชม. ไม่ก็ตามอายุไป เด็กนอนเยอะ ผู้ใหญ่นอนน้อยลง แต่หมอคือบางวันแทบไม่ได้นอน งีบแค่ครึ่งชั่วโมงเองด้วยซ้ำไป หลายๆวันนอนก็แทบไม่ถึง5ชม. ที่เหลือหลับระหว่างวัน
วิธีการดูแลสุขภาพมันมีเยอะมาก ที่หมอเตือนกันบ่อยๆ ก็จะแบบ กินให้พอดีพอประมาณ หลับให้เต็มอิ่มถูกเวลา กินน้ำเยอะๆ งดคาเฟอีน น้ำอัดลม อาหารจานด่วน ห้ามเคลียดมาก(ถามจริง ถ้าคนนรอบข้างหรือคนจะเคลียดมันห้ามได้หรอ)
แต่บางทีก็ยากเกินไปสำหรับคนคนนึงมากเลยนะ คิดดูดิ ดูประมาณน้ำตาลที่กินต่อวัน ปริมาณโซเดียมไม่ควรเกินเท่านั้นเท่านี้ น้ำก็ห้ามกินน้อยหรือมากเกินไป กินห้ามกินดึก(อันนี้จำไม่ได้ว่าเอามาจากไหน) นอนห้ามดึก และต้องนอดเพียงพอ ห้ามมองจอนานเกินไป ควรทำอย่างอื่นทึก20-30นาที ของทอด ของมัน งด ผักควรกินให้ครบหมู่ แต่ก็ยังมีห้ามอีก ว่าอันไหนควรกินสุก ไม่ควรกินสุก
คือถึงคนสมัยก่อนจะไม่ทำแบบนั้นอย่างน้อยๆ ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุเขาก็อยู่ได้ถึง40-60ปีเลยนะ สำหรับคนที่ไม่ได้ดูแลสุขภาพอ่ะ ทำไมเราต้องดูแลสุขภาพเพื่อให้อยู่ได้อีกถึง100ปีด้วยอ่ะ ที่ดูในข่าวคนที่อยู่ถึง100ปีที่ว่ามีน้อย เขาก็ใช้วิถีชีวิตท้องถิ่นแถวนั้นสะส่วนใหญ่ทั้งนั้น ก็ใช้ชีวิตปกติดี
ที่เราพิมพ์มาทั้งหมด คำถามจริงๆ อยู่ตรงนี้แหละ
คือมันไม่ซีเรียสไปจริงๆ อ้อ คนจะตายอยู่ๆ คนเมาแล้วขับผ่านมาชนก็ตายได้แล้วอ่ะ ถึงจะบอกว่าอยากอยู่กันยาวๆ แต่ถามจริงใครทำได้วะ
อ่ะให้ยกตัวอย่างชีวิตเรานะ
เราอ่ะเป็นคนไม่ค่อยกินมัน ไม่ชอบขนมกรุบกรอบเพราะมันฟืดคอ อย่างมากก็2ห่อ ไม่บ่อยด้วย เดือนนึงครั้งเดียวด้วยซ้ำไป เรายอมรับเลยเราน้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์ ค่า BMI คือ 16 เรากินน้อย เราค่อนข้างเคลียดบ่อย เอาจริงเข้าขั้นซึมเศร้า เรากินผักมาตั้งแต่เด็ก กินน้ำก็ถือว่าระดับปกติ
ที่คิดว่าไม่เหมือนคนอื่นคือ
-เรากินข้าว 2 มื้อ มื้อเช้า(มื้อสำคัญ) เราไม่กิน กินแค่เที่ยงกับเย็น บ่ายก็ขนมบ้าง ส่วนใหญ่เป็นพวกช็อกโกแลตเยลลี่ ทั้งวันไม่ค่อยกินน้ำ กินแค่ตอนอยู่บ้าน หรือหลังอาหารก็จะซื้อมากิน(เฉพาะหลังอาหาร)
-เรากินผักประจำตั้งแต่เด็ก เป็นเด็กชอบกินผัก น้ำพริก ส้มตำ มีอะไรเราก็กิน ยกเว้นพวกผักดอง เราไม่ชอบ แต่ถ้าเป็นทะเลดองเรากิน(2-3เดือนครั้ง)
-นอน ตี 1-2 ส่วนใหญ่เที่ยงคืน แต่ตี 1-2 เพราะทำงาน ตื่นวันปกติ 6-7โมง เสาอาทิตย์ก็จะสายไปเลย 9-11โมง
-ของทอด บอกตามตรงว่าเราชอบ แต่ไม่ชอบกินเยอะ ไม่ใช่เพราะกลัวเสียสุขภาพ แต่มันฟืดคอ มันมาก แล้วบางทีมันก็ไม่ได้อร่อย เค็มสะอีก ไก่ทอดเราเลยกินแค่ชิ้นสองชิ้น ส่วนใหญ่กินแค่ของย่าง ปิ้ง ไก่ย่าง หมูปิ้ง ข้าวจี๋
ของที่เรากินประจำให้ยกตัวอย่างก็ประมาณ ข้าวไข่ดาว/ไข่เจียว ราดหน้า ผัดผัก ปลานึ่ง ผัดไทย ก๋วยเตี๋ยว ของหวาน ขนมปังช็อก ไอศครีม ชานม กาเฟ ม็อกค่า คาปูชิโน่ จะกินข้าวเยอะกว่ากับตลอด แต่ทุกมื้อก็จะกินหมดทั้งข้าวทั้งกับ ข้าว2ส่วน กับ1.5 ส่วน ขนม 0.5ส่วน บางทีก็กินมาม่า อาทิตย์ละครั้ง ไม่กินน้ำอัดลมเพราะไม่ค่อยชอบหวาน(กินบ้างแหละ วันฉลองไรงี้ งานกินเลี้ยงเพื่อน แต่ก็จบที่แก้วเดียว)
แต่เพราะผอม คำที่เราเจอคือ
"กินเยอะๆ จะดีต่อสุขภาพ"
"ทำงานทำไมดึกดื่น ไปนอนได้แล้ว"
"ทำไมตื่นสาย ไม่รู้จักลุกมาทำไรบ้าง"
"อย่าไปกินของจากเซเว่นเยอะ โซเดียมทั้งนั้น"
"อย่ากินของหวานเยอะ"
คือ.. จากที่เราดูมันไม่เยอะเลยนะที่เรากินอ่ะ มันน้อยจนน้ำหนักค้างที่ 39 มาหลายปีแล้วด้วยซ้ำ ยังจะห้ามกินหวาน ห้ามโซเดียมอีก กินข้าวเยอะก็หาว่าไม่กินกับ พอกินกับจนหมดก็หาว่าไม่แบ่งคนอื่น คือมันเป็นอะไรวะ
แต่ก่อนกินมื้อดึกนะ แต่เดี๋ยวนี้ดดนคนที่บ้านห้ามกิน แม้แต่ผลไม้ก็ห้ามกิน กินได้แต่น้ำ พอบ่นว่าหิวก็บอกว่าตอนเช้าไม่กินเยอะๆล่ะ
"วิ่งออกกำลังกายบ้างสิ"
"รู้จักกินเยอะๆบ้าง ไปกินกับคนอื่นโดนเขาแย่งหมดเลยแน่"
คืออยากบอกว่าถึงจะกินของมีสุขภาพยังไง ถ้าขาดสมดุลอะไรอย่างนึงไปชีวิตมันคือ
กินดีทุกอย่าง แต่นอนไม่พอ ไม่ได้ประโยชน์
กินไม่ครบมื้อ แต่กินของสุขภาพ ก็ไม่ได้ประโยชน์
กินของสุขภาพ แต่ดันติดคาเฟอีน น้ำอัดลม ก็ไม่ได้ประโยชน์
กินของมีประโยชน์ แต่เครียดเกินไป ก็ไม่มีประโยชน์อีก
ทุกอย่างถ้าขาดสมดุลอะไรไปก็จะส่งผลต่อสุขภาพ เพราะงั้นทำไมแทนที่จะต้องรักษาสมดุลทุกอย่างให้เครียด ทำไมไม่ผ่อนอย่างนึงลงมาอ่ะ ทั้งที่ชีวิตเราอยู่เป็น100ปีก็น่าจะเบื่อป่ะ ถ้าไม่ได้ตั้งเป้าว่าจะอยู่กับคนที่รัก หรืออยากสร้างสถิติโลกใหม่เรื่องอายุ การอยู่นานเกินไปมันไม่ได้ดีเลยอ่ะ
อยากรู้ว่ามีเหตุผลอื่นอีกหรอที่คนรักษาสุขภาพกันเพราะไม่อยากเจ็บปวดในโรงพยาบาลงี้อ้อ มันไม่แปลกเลยนะ คนในโรงบาลมีหลายแบบ บางคนเป็นบ้า บางคนกินหวาน บางคนขาดหวาน บางคนกินอาหารรสจัดเกิน บางคนสูบบุหรี่ ดื่มเหล้า
คือทุกอย่างเป็นปกติอ่ะ ไม่งั้นจะมีโรงบาลไว้ทำไมถ้าไม่มีใครป่วยเลย ซึ่งเป็นไปไม่ได้ดด้วยซ้ำ
บางคนใช้ชีวิตดีมาก แต่พันธุกรรมเป็นโรคมะเร็ง หรือมีเนื้องอก บางคนอยู่ก็หัวใจวายตายไปเฉยๆออ่ะ
มันยังมีเหตุผลอะไรอีกให้คนรักษาสุขภาพ ทั้งที่ คนที่คลั่งกินหวาน หรือคลั่งโซเดียม ติดเหล้า คือเขามีเรื่องที่ต้องแก้ เพียง แค่ นะ แค่จุดเดียวอ่ะ เขาก็สุขภาพเสียแล้วอ่ะ อยากทำอะไรก็ทำมันไม่ตายหรอกมั้ง ตราบใดที่ไม่เดือนร้อนคนอื่น จะบอกว่าการที่เราป่วยมันเดือนร้อนหมอ พยาบาล อันนั้นก็ไม่ใช่ป่ะ มันไม่ใช่การเดือนร้อนเขา แต่มันคืออาชีพที่เขาเลือกจะเป็นอ่ะ ถ้าถามว่าถ้าหมอพยาบาลหายไปเป็นไง งั้นถ้าคนปลูกข้าว หรือสภาหายไปอ่ะ ไม่ต้องมองไปไกลขนาดนั้น บางทีแค่ร้านหมูปิ้งหน้าปากซอยหายไป ลูกค้าประจำยังเสียใจเลย
ถึงจะมีข้อปฎิบัติที่ดีต่อสุขภาพอยู่ แต่การที่ต้องจมปักกับชีวิตที่ไม่มีความสุขมันดีจริงๆอ้อ หลายคนอาจพอใจที่ตัวเองเป็นคนที่ควบคุมตัวเองดี แต่เชื่อดิ ยังไงทุกคนก็ต้องมีความปรารถนาหนึ่งที่อยากทำแต่มันทำลายสุขภาพอ่ะ
ใครอยากทำอะไรก็เรื่องของเขาดิ ทำไมต้องไปจำกัดว่ามันไม่ดีทั้งที่มันก็แค่ความชอบ... ถึงมันไม่ดีจริงๆ แต่ก็ไม่มีอะไรดีร้อยเปอร์หรอก
ตอนนี้อยากรู้ที่สุดคือ กูมานั่งพิมพ์นั่งคิดอะไรให้ปวดหัวก็ไม่รู้ งงตัวเองเหมือนกัน คงแค่อยากระบายมั้ง โดนบ่นเยอะ มันคือความผิดตาย7ชั่วโคดเลยหรือยังไงวะ