พ่อเราหัวโบราณมากทุกๆเรื่อง เช่น เราขึ้นเครื่องเพื่อจะไปงานรับปริญญาเพราะมันไกลมาก 5-6 โล เพราะเรารู้สึกเหนื่อยที่ต้องเดินทางไกล เพราะต้องเซฟร่างกายตัวเองตอนกลับจากงานเพื่อนจะมาทำงานประจำต่อ ก็บอกว่าเราเป็นวัวลืมตีน คือเราอายุ 23 ปีออกมาทำงานเป็นข้าราชการหาเลี้ยงตัวเองตัวคนเดียวตั้งแต่อายุ 19-20 ปี ห้ามใส่กระโปรง ห้ามไปออกงานเดินขบวนช่วยงานเขา ไม่ว่าจะเป็นงานบุญอะไรก็แล้วแต่ ยิ่งเรื่องแฟนไม่ต้องพูดถึง ไม่ให้มีเลย และส่วนตัวไม่เคยมีประวัติเสียหาย ตอนเรียนเป็นเด็กเรียนดีมาตั้งแต่เล็กจนโต เป็นตัวแทนไปแข่งทักษะตั้งแต่เล็กจนเรียนจบ ไม่เคยมีเรื่องชู้สาวในวัยเรียน เราตั้งใจเรียนอย่างดีเพื่อให้เขาภูมิใจ ปัจจุบันต้องแบ่งเงินเดือนตัวเองตั้งแต่เริ่มทำงานจนถึงปัจจุบันไปใช้หนี้ให้พ่อ แต่เหมือนทำทุกอย่างเพื่อทุกคนไปก็เหมือนเริ่มกัดกินตัวเอง ไม่มีความสุข รู้สึกเหมือนเป็นซึมเศร้า ไม่อยากพบเจอใครแม้กระทั้งพ่อ รู้สึกอยู่คนเดียวแล้วมีความสุขมากกว่า เพื่อนๆช่วยมาแลกเปลี่ยนความคิดกันหน่อยนะคะ