เรากับแฟนคบกันมา 8 ปี แต่ความสัมพันธ์เหมือนต้องดูแลตัวเองตลอด...พี่เขากับเราอายุห่างกัน 11 ปี จริงๆเราแอบชอบมาตั้งเเต่ม.ปลายแล้วพอเราขึ้น
มหาลัยพี่เขาก้อทักเฟสมาจีบเราช่วงปี 1 ก้อคุยกันมาแบบนานมาก แต่พี่เขาไม่ได้ขอเราเป็นแฟนนะเหมือนว่าคุยจนมันรู้สึกว่าเป็นเเฟน เลยได้คบมาจนปัจจุบันคุยเฟสมาตลอดคะ ว่างเจอกันบ้างเพราะพี่เขาทำงานตอนกลางคืน (งานสวนนะคะ) พอเสร็จเช้าบ่ายต้องนอน เราจะมีเวลาคุยช่วง2-3 ทุ่ม
แต่บางที่เรายังไม่เสร็จจากงานเรา พี่เขาก็เข้านอนเลย เป็นแบบนี้มาตลอดๆมันสะสมมาเรื่อยๆจนเราขอแค่ว่าถ้าจะนอนก่อนให้บอกเราก่อนได้ไหม
เราจะได้รับรู้ พี่เขาก็บอกเราได้ 2-3 วันแล้วก็เป็นอีก จริงๆรู้สึกว่าเรางี่เง่าไปไหม ก็พยายามเข้าใจพี่เขามาตลอดว่าเหนื่อย อยากพักผ่อน แต่เราก็เป็น
ฝ่ายทักไปก่อนทุกครั้งว่าเราเสร็จงานทุกอย่างแล้ว พร้อมที่จะคุยกัน แต่ว่าพี่เขาดันหลับก่อน มันเลยเกิดอาการสะสมมาเรื่อยๆว่าเราไม่มีเขาเราก็อยู่ได้
ช่วงหลังเราเอาแมวมาเลี้ยงด้วย มันก็หายเหงาไปบ้าง แต่ก็นะ มีแฟนก็อยากคุยกับแฟน ตัวเราเอง ไปไหนมาไหนไปเองได้ตลอด ขับรถไปสอบเองบ้าง
ไปหาหมอเอง มันทำเองทุกอย่าง เหมือนว่ามีความรักก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย แต่กับเลิกไม่ได้ เพราะอะไรไม่รู้ อยากให้เพื่อนๆช่วยหาวิธีที่ทำให้เรารู้สึกว่าที่เป็นอยู่เรายังรักเขาอยู่ไหมหรืออยู่ไปแค่สงสารกัน กันแน่ ใครมีวิธีเช็คความรู้สึกตัวเองบ้างคะ...