เริ่มเล่าเลยนะ 
(ช่วงมัธยม)
เราเคยมีเพื่อนต่างห้องคนนึง บังเอิญไปเจอกันตอนไปเข้าค่ายติวชีวะช่วง ม.ปลาย (ม.6) แล้วหลังจากนั้นก็เลยได้ติดต่อคุยกันมาตลอด เรารู้สึกดึให้กันแต่ตอนนั้นเรามีแฟนนะ ก็คุยเป็นเพื่อนกันมาตลอดเพราะไม่ได้แบบรู้สึกชู้สาวกันเลยตอนนั้น คุยกันมาเรื่อยๆเพื่อนกัน แต่พอถึงจุดนึงกลายเป็นเราทั้งสองฟิวเดียวกันรู้สึกดีๆให้กัน แต่สุดท้ายในช่วงมัธยม เราก็สารภาพและเครียใจกันอยู่ว่าชอบกันแต่ไม่ได้ไปต่อกันต้องเว้นห่างกันไป เพราะเรามีแฟนแล้ว จะจบ ม.6 แล้วด้วยแยกย้ายกันไปติดต่อคุยกันบ้างปรึกษากันบ้างแบบห่างๆ

(ช่วงมหาลัย)
เราก็มีแฟนของเราไปไม่ใช่คนเดิมแล้วเปลี่ยนไปหลายคนเลยคบกันไม่ได้นาน ช่วงปี 1 ก็ยังพอโทรคุยกันบ้างกับเขาคุยเรื่องเรียนกันบ้าง ถามสารทุกข์สุกดิบกันทั่วๆไปมีระยะห่าวของกันและกัน พอเขาไปมีแฟน (คบกันยาวถึงปัจจุบัน) ช่วงปี 2 เราต่างคนต่างมีแฟนเราก็เว้นระยะห่างกันมากๆขึ้น ทักหากันแค่สวัสดีปีใหม่ สงกรานต์ หรือแค่วันเกิดสั้นๆแค่นั้น แต่เราก็ไม่ได้หายกันไปไหนยังเห็นกันในโซเชียลอยู่เสมอ เราเองก็คิดถึงเขาด้วยความหวังดีเสมอไม่เกินกว่านั้น ไม่ได้เกินเลยไปเพราะเราก็เคารพทั้งคนของเราและเขา ซึ่งช่วงมหาลัยเราไม่เจอกันแบบคุยกันต่อหน้ากันอีกเลย มีแค่เจอกันไม่ถึง 2 ครั้ง แบบบังเอิญปุบปั๊บ

(ช่วงทำงาน) 
 เรา 2 คนก็ห่างๆกันมาเรื่อยๆ มีคนของกันและกัน ไม่ได้ติดต่อกันบ่อยๆ คุยทักกันในแชทบ้างนานๆที ตามโอกาสสำคัญเดิมๆปีใหม่ วันเกิด ทำนองนี้ แต่มีช่วงหลังมานี้แฟนเขาให้ตัดการติดต่อกันเราไปก็เลยหายไปเลยปีกว่าๆ เพราะแฟนเขาขี้หึงมากก เราก็โอเครพอรู้ก็เลยไม่ได้จะพยายามจะหาช่องทางติดต่อไปเพราะเราก็เคารพเขากับแฟนมาก คนของเราเช่นกัน เราทั้ง 2 ติดต่อกันแต่ละครั้งไม่มีจิตใจชู้สาวกันเลยมีแค่ความคิดถึงที่หวังดีแค่นั้นจริงๆ 

(การกลับมาที่อึมครึม)
อย่างที่บอกว่าเรา 2 คนก็หายจากกันไปเลยในช่วงหลังจากมัธยม หลังมหาลัย ไม่ได้เจอกันเลย แต่ในช่วงนี้ที่เราไม่ได้มีใครเลิกกับแฟนมาพักใหญ่ ก็มีโอกาสได้กลับมาคุยกับเขาแบบเจอกันคุยกันก็เลยรู้ว่า เขามีปัญหากับแฟนหนักมากอยู่ แล้วเขาก็ลืมเราไม่ได้เลยยิ่งโดนห้ามติดต่อยิ่งนึกถึง เขากับแฟนคบกันมาตั้งแต่มหาลัยนานมาแล้วเกินครึ่งทศวรรษ เราก็ไม่อยากให้เขาเลิกกับแฟน แต่ก็ไม่รู้ในวันหน้าอะไรจะเกิดขึ้น... สรุปคือโลกเหวี่ยงเขาเข้ามาให้เราใจสั่นอีกครั้งความรู้สึกเดิมๆกลับมาแต่ยังต้องมีระยะห่างมากเขามีแฟนแล้ว แต่ทำไมในใจเรากลับกลายเป็นไม่นิ่งเอาเสียเลย ไม่เคยคิดถึงโอกาสเป็นมากกว่าความพิเศษนี้อีกเลยตั้งแต่มัธยม จนตอนนี้ทำไมใจมันรู้สึกแอบๆคิดถึงโอกาสนั้นอีกครั้งก็ไม่รู้ สับสน อึดอัด ...เราจะอยู่ที่ของเราที่ไม่ไปทำให้เขากับแฟนต้องมีปัญหาแน่นอน อะไรจะเกิดวันข้างหน้าก็คาดเดาไม่ได้เลยตอนนี้

ประเด็นคำถาม 
1.อยากให้คนที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาแชร์ความคิดเห็นว่าตอนนี้เป็นไงมันโอเครไหม
2. ถ้าเขาเลิกกันแฟนมาจริงๆ เป็นคุณจะเปิดใจตัวเองคบกับคนพิเศษคนนี้ไหม เพราะ....
3. มันจะดูแย่มากไหมที่เขาหวั่นไหวกับเราก่อนเลิกกับแฟน
4. กลัวเสียความสัมพันธ์ที่มีความรู้สึกดีๆให้กันไปไหมถ้าเกิดจะลงใจคบกันจริงๆถ้ามันมีโอกาส