คงรู้สึกในตัวเองว่า ภาวะทำเพื่อความอยู่รอดของตัวเองนั้น
ทำให้หมดราคา  ขาดความน่าเชื่อถือ  ความไว้วางใจไม่เหลือ  จากสังคม
จึงพยายามสร้างราคาให้ตัวเองขนานใหญ่  ด้วยวิธีทางการเมืองตกยุคเพื่อให้ราคากลับมา
(รวมทั้งการนำเสนอนโยบาย-โครงการต่าง ๆ แบบเปะปะ เพื่อให้สังคมเห็นว่าตัวเองมีดีเพื่อสร้างความน่าเชื่อถือ)

แม้กระทั่งภาพล้อเลียน  ทักษิณก็ยังฟ้อง
สะท้อนถึงความเปราะบางในจิตใจ  หวั่นมีผลกระทบต่อภาพลักษณ์ที่ต่ำเตี้ย

การฟ้องร้องเรื่องนี้  ไม่เป็นผลดีต่อทักษิณเลย
เพราะสังคมประชาธิปไตยนั้น  การล้อเลียนถือเป็นเรื่องปกติ  ทุกคนถูกแตะต้องได้
การล้อเลียนจะเป็นเรื่องใหญ่ทำไม่ได้ในสังคมและวิถีเผด็จการเท่านั้น  เพราะกลัวบั่นทอนต่ออำนาจผูกขาด

ทำให้ภาพลักษณ์ยิ่งเสียหายลงไปอีก

วันนี้  ก็เหลือแค่ติ่ง และบรรดานักแบกทั้งหลาย(ลูกจ้างทางตรงและทางอ้อม) นั่นแหละที่ยังให้ราคาทักษิณอยู่

ในงานแต่งงาน สส.เพื่อไทย-ประชาชน  ที่ทักษิณพูดทักทาย ช่อ พรรณิการ์  ทำนองว่า
อดทนหน่อยนะ ผมนี่โดนมาเยอะ

สะท้อนถึงความ "เขินอาย" ต่อจุดยืนของคนรุ่นลูก
จนต้องออกตัวในท่วงทำนองว่า จำเป็นต้องทำ จำเป็นต้องเป็นอย่างที่กำลังทำกำลังเป็นอยู่

เสียดาย  ทางเลือกที่ดีไม่เลือก
กลับเลือกทางเลือกที่ไม่น่าเลือก  

เพราะต่อให้ชนะทางการเมือง  มีอำนาจ  เป็นใหญ่  
แต่ในทางบ้านเมืองนั้น  คือการถดถอยทางการเมืองและสังคมที่เกิดเสียหายอย่างมาก

ยิ่งนาน ยิ่งเสียหาย