หินตราเสือ 本山乕砥

หินลับมีดธรรมชาติของญี่ปุ่น มีแพร่หลายพอสมควร เจอได้บ่อยๆทั้งในญี่ปุ่นและตลาดสินค้ามือสองที่เรียกว่าตู้ญี่ปุ่นในบ้านเรา ใช้งานได้ดี ลับมีดหรือแครื่องมือมีคมได้ทุกแบบ เหล็กกล้า เหล็กลามิเนท เหล็กผสม สแตนเลส  ใช้ดีราคาไม่แพง เผื่อเจอวางขายก็ซื้อกลับมาใช้งานได้ ปัญหาอีกอย่างคือเวลามาในสภาพมือสองสติกเกอร์หรือแผ่นกระดาษใบฝอยมักจะไม่อยู่แล้ว ต้องอาศัยดูที่เนื้อหินและร่องรอยการตัดขอบ

หินตราเสือนี่ไม่ใช่ตราเสือของมัตซึนากะที่เป็นเจ้าของหินซันไทเกอร์กับหินคิงนะครับ อันนี้ตราเสือของเหมืองโตซาวะ จังหวัดกุมมะ ท่านที่นิยมเที่ยวดูเว็บญี่ปุ่นคงจะคุ้นตากับหินยี่ห้อนี้คือมีให้เห็นอยู่เสมอๆ
 
หินชนิดนี้คือหินนูมาตะ 沼田砥, แต่เป็นนูมาตะชั้นล่างเนื้อออกไปทางขาวแล้ว ไม่เป็นเนื้ออมเขียวแบบหินนูมาตะชั้นบน แบบที่เราเห็นกันบ่อยๆ ที่ผมนี่ก็มีก้อนใหญ่อยู่ก้อนนึงครับ เทียบกันให้ดู หินนูมาตะแบบเก่า ซึ่งจริงๆแล้วหินนูมาตะนี่ก็ไม่ได้ขึ้นที่เหมืองนูมาตะอีกเหมือนกัน เอิ้ก เอิ้ก มันซับซ้อนย้อนกันไปเป็นร้อยๆพันๆปี
 
หินตราเสือที่ได้มานี่มาจากเหมืองโตซาวะ 砥沢砥 ซึ่งก็เป็นแหล่งหินเดียวกันกับเหมืองนูมาตะ 沼田砥 ซึ่งหินที่ขึ้นจากที่นี่ก็มีหลายชนิดเหมือนกันครับผม แต่ที่มีชื่อเสียงที่สุดก็คือหินนูมาตะ ซึ่งหินจากที่นี่ถูกขุดขึ้นมาใช้ตั้งแต่ก่อนศตวรรษที่16 และทำกันเรื่อยมาจนถึงช่วงปีทศวรรษที่60ของศตวรรษที่แล้ว การทำเหมืองก็ได้หยุดไป แต่หินที่ได้ก็ยังเป็นสัมปะทานของสองตระกูล คือตราน้ำเต้าเป็นของตระกูลอาซากาวะ 浅川家 และตราเสือเป็นของตระกูลมิซาวะ 三澤

หินก้อนไม่ใหญ่นักจริงๆแล้วจัดเป็นหินก้อนเล็กเลยทีเดียวครับผม ดูขนาดเทียบกับมือก็คงพอประมาณกันได้ หินเก่ามีกระดาษยี่ห้อแปะมาหนึ่งแผ่น มีฝุ่นและผงหินเกาะโดยรอบ  ก้อนใหญ่กว่านี้ก็มีครับตามแต่ว่าเราจะเจอแบบไหน

หินมีโคลนนิดๆ เนื้อหาค่อนข้างอ่อน กินเหล็กได้ดีมาก อยากเรียกว่าดีที่สุด ค่าความละเอียดพอๆกับหินคิงเดอลุกแต่กินเหล็กคมกว่าหินคิงซะอีก ลับมีดได้ไม่ราบรื่นนักเพราะหน้าหินเดิมๆไม่ได้แต่ง ยังมีรอยเลื่อยหรือใบเลื่อยวงเดือน ถ้าแต่งให้เรียบก็จะลับมีดได้ดีกว่านี้
 
ลับใบกบไสไม้ ลับมีดครัว และลับมีดคิริดาชิ ทั้งหมดให้ผลไปในทางเดียวกันคือหินกินเหล็กได้ดีมาก แต่เนื้อหินก็สลายตัวออกมา คือเรียกว่าหินค่อนข้างนุ่มหรืออ่อน ถ้าเทียบกับหินบินซุยแล้วหินนูมาตะตราเสือนี่เนื้ออ่อนกว่ามาก และค่าความละเอียดก็ละเอียดกว่าหินบินซุย และแน่นอนว่ามันก็ละเอียดกว่าหินอามากูสะแน่อยู่แล้ว
 
ถ้าเทียบกับหินไทยๆ มันจะคล้ายๆกับหินโป่งขาวชนิดแน่นๆหน่อย คือเป็นหินโป่งโคลนแบบเนื้อแน่นๆ หรือพอๆกับหินแป้ง ค่าความละเอียดก็พันกว่าๆ ถ้าแต่งหน้าให้เรียบก็คงละเอียดกว่านี้ คือใช้โคลนในการขัดช่วยให้ได้รอยขีดที่ละเอียดกว่านี้
 
เนื้อหินเป็นสีขาว ขาวๆซีดๆเหมือนหินโป่งแห้งๆ บางส่วนเหมือนดินสอพอง แต่เวลาเปียกน้ำเห็นจุดเล็กๆ สีแดง สีดำ สีเหลืองๆก็มี แต่เนื้อไม่ได้อมสีเขียวเหมือนหินนูมาตะก้อนใหญ่ ถ้าเทียบกับนูมาตะก้อนใหญ่แล้วก้อนนั้นเนื้อแข็งกว่านี้และดูเหมือนว่าจะละเอียดกว่านี้อยู่บ้าง หินกินน้ำเร็วมากครับ อาจจะเป็นเพราะเนื้อแห้ง กินน้ำเร็วมีโคลนบางๆให้โคลนขณะลับสีออกเขียวๆเหมือนหินเอโอโตะ
 
ถ้าไม่ติว่าหินขนาดเล็กแล้วจะจัดเป็นหินลับมีดที่ดีมากๆ จริงๆแล้วก็ดีมากๆนั่นแหละ กินเหล็กดี ให้คมตัดที่ระยิบระยับเหมาะกับการทำงานทั่วๆไป ลับมีดทำครัวก็โกนขนได้แยกชั้นลามิเน็ทได้ชัดเจน ลับมีดคิริดาชิได้คมกริบและแยกชั้นเหล็กได้สวยงาม ถึงร่องรอยจะไม่ค่อยเรียบร้อยนักแต่ก็เห็นชัดเจน
 
เหมาะกับท่านที่ใช้มีดขนาดเล็ก หรือใช้มีดที่ไม่ใหญ่นัก พอที่จะลับสิ่วได้แต่คงลับใบกบไสไม้ไม่ได้ ลับมีดครัวได้ดีครับเพราะมีดครัวเราก็ไม่ได้กดแรงอยู่แล้วพอลับได้ ท่านที่อยากได้หินลับมีดญี่ปุ่นไว้ใช้หรือไว้ศึกษาก็เริ่มจากหินยี่ห้อนี้ก็ได้ครับยังพอมีขายกันอยู่บ้างตามร้านค้าของมีคมจากญี่ปุ่น