สวัสดีค่ะ ปัจจุบันเราอายุ 21 ปี ที่บ้านเรามีกัน 5 คน พ่อเลี้ยงซึ่งเขาเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่ 5 ขวบ เราจะขอเรียกว่า “พ่อ” เฉยๆนะคะ แม่ และน้องสาว กับน้องชายที่เป็นลูกแท้ๆของพ่อกับแม่ค่ะ ส่วนเราเป็นลูกติดของแม่ เรามีความรู้เรื่องเกี่ยวกับเรื่องเพศตั้งแต่ประถมแล้วค่ะ

”เราเคยถูกผู้ใหญ่จับอวัยวะเพศตอนอนุบาลค่ะซึ่งแม่ให้เราไปเที่ยวอยู่บ้านต่างจังหวัดของญาติเหมือนฝากเลี้ยงอาทิตย์หนึ่งค่ะ ตอนนั้นเราไปนั่งดูทีวีในบ้านตรงข้ามกับบ้านญาติค่ะนั่งอยู่กับคุณลุงคนหนึ่ง เขาบอกว่าถ้าให้จับจะให้กินขนม ตอนนั้นเราไม่รู้ค่ะเลยปล่อยไปและเขาก็จับอยู่แบบนั้นในตอนที่เรานั่งดูทีวีจนเราเริ่มรู้สึกเจ็บแสบค่ะ เลยบอกเขา เขาก็เอามือออกและเราคิดว่าไม่มีอะไรหลังจากนั้นค่ะเพราะเราก็จำไม่ค่อยได้มาก เราไม่เคยบอกใครเลยจนอายุ 17 เราตัดสินใจบอกแม่ไปค่ะ“  

เรามีอาการไม่ชอบเห็นผู้ใหญ่แสดงความรักต่อกันตั้งแต่วัยเด็กส่วนตัวคิดว่าเพราะตัวเองกลัวจะถูกแย่งความรักจากเราไปค่ะ ซึ่งปัจจุบันอาการนี้เริ่มทุเลาลงมากแล้ว  

เรื่องนี้เกิดขึ้นครั้งแรกตอนประถมค่ะ เราอายุประมาณ 9 ขวบ ตอนนั้นเรานอนห้องเดียวกับยายค่ะ และน้องมาเล่นเกมด้วย พอดึกก็เบยเดินไปส่งน้องที่ห้องพ่อกับแม่ เราเปิดประตูไปเจอพ่อเลี้ยงนั่งอยู่บนตัวแม่ แต่พ่อยังใส่กางเกงอยู่เราก็ร้องไห้เสียงดังกลับไปบอกยาย แต่ตอนนั้นยายช่วยคุยกับแม่ให้ค่ะว่าไม่อยากให้เราเห็นอะไรแบบนี้  ต่อมาในบ้านหลังเดิมค่ะ ยายเรากลับไปบ้านที่ต่างจังหวัด เราเลยต้องนอนกับแม่  เรากับน้องๆนอนกันบนเตียงส่วนพ่อกับแม่ท่านนอนข้างล่างค่ะ คืนนั้นเราตื่นมากลางดึก เพราะได้ยินเสียงพ่อกับแม่คุยกัน และต่อมาเราก็ได้ยินเสียงเหมือนท่านกำลัง จูบกันค่ะ เราเลยมองลงไป และเริ่มร้องไห้ค่ะ แม่ก็ลุกขึ้นมา แล้วท่านก็ตบเราค่ะ และเริ่มตีตามร่างกายให้เราหยุดร้อง เรานอนร้องไห้จนหลับไปค่ะ แต่พอตอนเช้าท่านก็อาบน้ำถักเปียให้เรา และบอกเราว่าอย่าบอกยายนะ ว่าเห็นท่านจุ๊บกัน

หลังจากนั้นเราก็ย้ายที่อยู่ไปต่างจังหวัด ช่วงนั้นเรา อายุ 10 ขวบค่ะ ที่ๆเราย้ายไปอยู่ใหม่ ยายเราไม่ได้ไปด้วย และที่นั้นไม่มีห้องนอนแยกค่ะ แต่เราจะกางมุงแม่จะนอนกับเราและน้อง ส่วนพ่อจะนอนแยกไปอีกมุงค่ะ ช่วงนั้นแม่มักจะพูดจาเชิงล่อแหลมกับพ่อบ่อยค่ะ ประมาณว่าอยากมีอะไรด้วย และเราเริ่มเข้าใจค่ะว่าผู้ใหญ่ต้องการสื่ออะไรกัน มาคืนหนึ่งเราตื่นมากลางดึกค่ะไม่เห็นแม่อยู่ในมุงที่นอนด้วยกัน แต่เราเห็นแม่อยู่ในมุงกับพ่อเห็นว่าน่าจะดูหนังกันอยู่ค่ะ เราก็นอนมองไปเรื่อยๆ และเริ่มเห็นว่าแม่มุดไปใต้ผ้าห่มพ่อและมันก็ขยับๆค่ะ เรารู้ได้ในทันทีเลยว่าพวกท่านกำลังมีอะไรกัน เราก็ร้องไห้ขึ้นมาเสียงดังเลยค่ะ พอแม่ได้ยินเขาก็หยุดแล้วใส่เสื้อผ้ามา กลับเข้ามานอนกับเราที่มุง แต่เนื่องจากเรายังร้องไห้ไม่หยุดค่ะ เราเลยโดนแม่กระฉากผมขึ้นมา ตบหน้าให้เราหยุดร้องค่ะ แต่เหมือนว่าเรายิ่งร้องหนักขึ้น ท่านเลยดึงผมเราลากออกไป ไว้หน้าบ้านค่ะ และล็อกประตูบ้านไว้ไม่ให้เราเข้าไป เราจำได้ว่ามันมืดแล้วก็หนาวมากๆค่ะ ยุงก็เยอะมากๆด้วย เราน่าจะนั่งร้องไห้อยู่ประมาณ 5-10 นาที แม่ก็มาเปิดประตูค่ะ เพราะน้องเราร้องไห้ให้แม่เปิดประตูให้เรา ท่านพูดว่า “นี้น้องมาช่วยนะ” แล้วเราก็เข้าไปนอนค่ะ เหมือนแม่จะรู้สึกผิดท่านเลยดึงเราเข้าไปกอด

หลังจากเหตุการณ์นี้ทำให้ เรามีอาการฝันร้ายค่ะ ในฝัน เราจะตื่นมากลางดึกเห็นพ่อกับแม่มีอะไรกัน เราจะพยายามกรีดร้องและบอกให้หยุด แต่มักจะโดนท่านเมินและทำกิจกรรมนั้นต่อแม้เรากำลังเอามีดแทงตัวเอง เอาเชือกผูกคอ ท่านก็ไม่สนใจค่ะ บางครั้งท่านก็จะทุบตีเรา ด่าเรา ไล่เราออกจากบ้าน ในฝันเราเหมือนต้องเดินร้องไห้ไปเรื่อยๆไม่มีใครสนใจเรา จนเราตื่น พอตื่นมาเราก็ยังร้องไห้อยู่ค่ะบางครั้งฝันร้ายนั้นทำให้เราซึมไป2-3วันค่ะ ถึงจะเป็นแค่ฝันแต่มันก็ชัดมากๆ เราฝันแบบนี้มาเรื่อยๆตลอดค่ะ

ต่อมาเราก็ย้ายบ้านอีกค่ะ เพราะพ่อเปลี่ยนที่ทำงาน
ตอนนั้นเราอายุ 14 ปี บ้านหลังนี้มี1ห้องนอน แม่และเรากับน้องจะนอนในห้องค่ะ ส่วนพ่อจะนอนข้างนอกหน้าทีวี คืนนั้น เราตื่นกลางดึกอีกเช่นเคยค่ะ เราเริ่มได้ยินเสียงครางของแม่ค่ะ เราตกใจมากเลยพยายามจะเปิดประตูแต่ประตูมันล็อกจากข้างนอกค่ะ เราเลยเรียกแม่แล้วบอกว่าจะเข้าห้องน้ำ ท่านจึงมาเปิดประตูให้ค่ะ ท่านดูหงุดหงิดมากและใส่แค่ผ้าถุงผืนเดียว พอเราเดินทาหน้าทีวีก็เห็นพ่อนอนห่มผ้าอยู่โดยที่ไม่ได้ใส่เสัอผ้าค่ะ เราตัวชาไปหมด เราพอเดาได้ว่าท่านมีอะไรกันและเราก็นั่งร้องไห้ในห้องน้ำนานมาก จนแม่เรียกค่ะเราเลยต้องออกมาและเราก็นอนร้องไห้ในห้องไปจนเช้า พอเช้าเรามองหน้าท่านไม่ติดเลยค่ะ ไม่อยากคุยด้วย เรามีอาการแบบนี้จนโดนท่านด่าและตี

พอเราอายุ 16 ยายมาเยี่ยมค่ะ ยายมานอนกับเราเหมือนเดิม และเราก็เริ่มฝันร้ายค่ะว่าพ่อแม่มีอะไรและเราโดนท่านตีเหมือนเดิมค่ะ เราร้องไห้กลางดึกจนยายได้ยินเสียงและท่านก็ปลุกเราเลยบอกแค่ว่าฝันร้ายค่ะ พอเช้ายายก็เล่าให้แม่ฟัง วันต่อมาเราตัดสินใจบอกแม่ว่าเราฝันเกี่ยวกับอะไรและมันทำให้เรากลัว ท่านก็กอดและบอกว่าจะไม่ทำอีก  แต่ท่านก็ไม่สามารถทำได้ค่ะ
ผ่านไปไม่กี่เดือนเราตื่นมากลางดึกและได้ยินเสียงอีกค่ะ เราลองเปิดประตูก็พบว่ามันล็อกจากข้างนอกค่ะ เรานั่งร้องไห้จนท่านเปิดประตูเข้ามา เราถามว่า ไหนแม่บอกว่าจะไม่ทำอีก แต่เราก็โดนด่าค่ะ จนเช้าเรามองหน้าพ่อไม่ได้และไม่พูดกับพ่อเลย จนทำให้พ่อกับแม่มีปัญหากันค่ะ เรารู้สึกว่านี้เป็นความผิดเราค่ะ เพราะแม่เราบอกแบบนั้น เราเลยเลือกที่จะพยายามคุยกับพ่อปกติ

พอเราเริ่มโตขึ้นเราก็พยายามทำความเข้าใจว่ามันเป็นเรื่อง ธรรมชาติ และสักวันเราก็ต้องมีเหมือนกัน พอคิดแบบนั้นเราก็เลิกฝันร้ายแบบนั้นไปพักใหญ่ ตอนกลางคืนเราจะพยายามใส่หูฟังค่ะ และเปิดเพลงให้ดังมากที่สุด ปัจจุบันแม่แยกออกไปนอนกับพ่อ ส่วนในห้องจะมีแค่เรากับน้องๆค่ะ

ส่วนตัวเราเคยได้รับความรุนแรงรวมถึงคำพูดแย่ๆในวัยเด็กแบบนี้ค่อนข้างบ่อยค่ะ แม่เคยบอกว่าท่านสามารถเลิกกับพ่อได้แต่ท่านเลิกรักลูกไม่ได้แต่ทุกครั้งที่มีปัญหาระหว่างเรากับพ่อเลี้ยง เรารู้สึกเหมือนท่านไม่เคยเลือกเราเลยค่ะ จนเราคิดว่า แม่เกลียดเราค่ะ เพราะเคยมีเหตุการณ์ที่ ”ตอนเด็กท่านมารับเราช้าเราเลยพาน้องชายเดินออกนอกโรงเรียนไปรอที่ร้านขายของค่ะ ท่านเลยทำโทษเราและบอกว่าให้เราไปตายคนเดียวค่ะ และ อีกเหตุการณ์ เรากับน้องสาวกินมะม่วงด้วยกันค่ะ แต่น้องสาวมีอาการปวดท้อง พอแม่รู้ว่าเรากินมะม่วงกัน ท่านเลยด่าเราว่าอย่าพาน้องทำอีก ถ้าอยากตายก็ให้ไปตายคนเดียวค่ะ“ แต่พอเวลาผ่านไปเหมือนแม่จะเข้าใจมากขึ้น ท่านจะพยายามเลี่ยงคำพูดแย่ๆค่ะ  ส่วนตัวเราไม่เคยอิจฉาน้องนะคะและเรารักน้องมากๆ เราดีใจที่น้องได้รับการปฎิบัติที่ดีกว่าเราในวัยเด็ก เพราะเรารู้สึกว่าไม่ควรมีใครควรได้รับในสิ่งที่เราเจอ เราพยายามทำความใจค่ะว่าเราเป็นลูกคนแรกของท่านและท่านเองก็อาจจะมีความเครียดส่วนตัว รวมถึงเรายังเป็นลูกติดท่านพอมีปัญหากับพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงก็เลือกที่จะกดดันที่ท่านไม่สื่อสารกับหนูโดยตรง และทำให้ท่านต้องมาลงที่หนูแทน ปัจจุบันเราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยค่ะ พยายามทำทุกอย่างเพื่อช่วยครอบครัวด้านการเงินและงานบ้าน จนเราแอบคิดว่าลึกๆแล้วที่เราเป็นเด็กดีเป็นเพราะเราแค่ไม่อยากให้ แม่เกลียดเราค่ะ และอยากให้ท่านเลือกเรามากกว่าพ่อเลี้ยงบ้าง

เราเลิกฝันร้ายหลังจากตั้งสินใจคุยกับท่านตรงๆไปประมาณเมื่อปี2-3ปีก่อน แต่เมื่อไม่นานมานี้เรากลับมาฝันร้ายแบบเดิมอีกครั้งค่ะ และเรารู้สึกว่าเรามีอาการคล้าย PTSD ตอนกลางคืนเราจะระแวงเสียงมากกว่าปกติค่ะ และบางครั้งความทรงจำเก่าๆก็ทำให้เราร้องไห้ก่อนนอนบ่อยๆ แม่บอกว่าให้เราพยายามไม่นึกถึงเรื่องแย่ๆจะได้ไม่เศร้าค่ะ แต่บางครั้งเหมือนมันก็ผุดขึ้นมาเอง เราอยากทราบว่าคนที่เคยมีประสบการณ์ประมาณนี้มีวิธีจัดการความคิดของตัวเองมั้ยคะ

เรื่องของเราค่อนข้างยาว ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ